ჩვენ ტყვენი ვართ ჩვენი შიშების, კომპლექსების, უვიცობის, ხშირად — გაუნათლებლობის. გვეშინია, ვაღიაროთ ჩვენი არასრულფასოვნების კომპლექსი, გვეშინია, ვაღიაროთ, რომ რაღაც არ ვიცით. ამის გამო, არც სიყვარული, არც თანაგრძნობა და არც სოლიდარობა არ შეგვიძლია. გრძნობებისგან დაცლილები ვართ. და, ამ დროს ისეთი მოვლენა, როგორიც არის [თავისუფალი] ლიტერა, სოლიდარობის მაგალითია — როდესაც ჩვენმა ავტორებმა, სხვადასხვა შეხედულების მქონე ადამიანებმა ერთი იდეის გარშემო გამოამჟღავნეს სოლიდარობა და ეს [იდეა] სიყვარულია. ჩემთვის, როგორც რიგითი მკითხველისათვის, ეს არის მაგალითი — სოლიდარობის მაგალითი. როცა ძალიან მიჭირდა, როცა ძალიან მიხაროდა, როცა ძალიან მეშინოდა, ქართულ მწერლობაშიც ვეძებდი პასუხებს. მწერლები, ვინც აქ არიან და არ არიან, მხარში მედგნენ და ცდილობდნენ, პასუხი გაეცათ და სწორ გზაზე დავეყენებინე. ყველას ვგულისხმობ: მწერლებს, გამომცემლებს, პოეტებს, კრიტიკოსებს, ლიტერატორებსა და სხვას. მე ამით ვცხოვრობ და ასე მოვედი აქამდეც, ამიტომ ვარ თქვენი სოლიდარული. სხვა გზა არ მქონდა — თქვენ გამოგყევით.
კომენტარები