ცხოველები (ზღვის ლომები, ირმები, ძაღლები) სხვადასხვა ტიპის ვოკალიზაციებს იმისთვის იყენებენ, რომ კონკურენტის ფიზიკური ძალა და ზომა განსაზღვრონ, ახლა კი მეცნიერებმა დაადგინეს, რომ მსგავსი მიზნებისთვის არავერბალური ვოკალიზაციის გამოყენება ადამიანებსაც შეუძლიათ.

ეს კვლევა პირველია, რომელმაც აჩვენა, რომ მხოლოდ ვოკალიზაციის მოსმენით, ადამიანები საკმაოდ დიდი სიზუსტით ვარაუდობენ, სხვა ადამიანი მათზე ძლიერია თუ სუსტი, მაღალი თუ დაბალი.

"წინა კვლევები აჩვენებდა, რომ ადამიანებს გაგონილი ხმის მიხედვით, ფიზიკური სიძლიერის და სიმაღლის განსაზღვრა შეუძლიათ, მაგრამ მხოლოდ დაბალი სიზუსტით", - ამბობს ჯორდან რეინი, სუსექსის უნივერსიტეტის ვოკალური კომუნიკაციის ლაბორატორიიდან, -"თუმცა, არასდროს არავის გამოუკვლევია, რამდენად შეუძლიათ ადამიანებს ხმით განსაზღვრონ, ვინმე მათზე ძლიერია, თუ სუსტი - შედარებითი ვარაუდი ჩვენი წინაპრების გადარჩენისთვის უფრო გამოსადეგი იქნებოდა, ვიდრე უბრალოდ ფიზიკური ზომის ან სიძლიერის გამოცნობა".

მეცნიერებმა ჯერ ქალებისა და კაცების ძალა და სიმაღლე გაზომეს, შემდეგ კი მათი აგრესიული ლაპარაკი და ღრიალი მიკროფონით ჩაიწერეს.

ამის შემდეგ, მკვლევარებმა მსმენელების ჯგუფის წევრების იგივე მახასიათებლები (სიძლიერე, სიმაღლე) გაზომეს და მათ სთხოვეს, ჩანაწერების მოსმენისას შეეფასებინათ, ვინ იყო მათზე ფიზიკურად ძლიერი და ვინ - სუსტი, ვინ - მაღალი და ვინ - დაბალი. როდესაც მამრობითი სქესის მსმენელები ღრიალის ჩანაწერებს აფასებდნენ, ისინი ყოველთვის ზუსტად არჩევდნენ, რომელი ღრიალის ავტორი იყო მათზე ფიზიკურად უფრო ძლიერი.

ასევე საინტერესოა, რომ მსმენელები რომელიმე ადამიანის ღრიალს უფრო ძლიერ ფიზიკურ მახასიათებლებს მიაწერდნენ, ვიდრე ამავე ადამიანის აგრესიულ ლაპარაკს. ამიტომ, მკვლევარები ამბობენ, რომ ღრიალი და მსგავსი ტიპის ვოკალიზაციები საკუთარი ძალის გაზვიადებას ემსახურება.

მეცნიერებმა ასევე შეამჩნიეს, რომ ქალები მამაკაცების ძალას გადაჭარბებულად აღიქვამენ - როდესაც მდედრები, თავისივე მსგავსი ან უფრო სუსტი ფიზიკური სიძლიერის მამრს უსმენდნენ, ის მაინც მათზე ძლიერი ეგონათ. ეს მიგნება თანხვედრაშია სხვა კვლევებში შემჩნეულ ზოგად ტენდენციასთან, რომ ქალები თავიანთ შესაძლებლობებს სათანადოდ ვერ აფასებენ, ხოლო კაცები კი პირიქით, თავიანთ შესაძლებლობებს გადაჭარბებულად აღიქვამენ.

"როდესაც სხვა ცხოველები ვოკალიზაციებს გამოსცემენ, ისინი ამას მიზნობრივად აკეთებენ - გასცემენ ინფორმაციას საკუთარ შინაგან და გარეგან მდგომარეობაზე. ეს ინფორმაცია ხშირად რეალობას შეესაბამება, თუმცა ასევე, ისინი შეიძლება გამოყენებული იქნას საკუთარი ძალის გასაზვიადებლად. ადამიანები უნიკალურები არიან თავიანთი უნარით, მეტყველებით გამოხატონ რთული იდეები და ემოციები, მიუხედავად ამისა ჩვენ კვლავ შეგვიძლია, ერთმანეთს ინფორმაცია არავერბალური კომუნიკაციითაც გადავცეთ", - ამბობს ჯორდან რეინი.