დღეს, 11 ოქტომბერს საზოგადოებრივი მოძრაობა ლელოს დამფუძნებელმა, მამუკა ხაზარაძემ მოძრაობის კიდევ 12 ახალი წევრი წარადგინა.

მეოთხე 12-ეულის სია:

  1. ოქტაი ქაზუმოვი — ფილოლოგი;
  2. ქეთევან ჟვანია-ტაისონი — პიროვნული განვითარების ტრენერი, არაფორმალური განათლების სპეციალისტი;
  3. ანდრო ბიბილეიშვილი — ბიზნესმენი, საინვესტიციო კომპანიის დირექტორი;
  4. ნიკოლოზ კიკვიძე — ეკონომისტი, აქტივისტი;
  5. ეთერ დაიაშვილი — საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი, Georgia Airways-ის ბიზნესგანვითარების დირექტორი, მუშაობდა სახელმწიფო სერვისების სააგენტოში;
  6. თემურ არაბიძე — ბიზნეს ადმინისტრირების სპეციალისტი, მუშაობს თიბისი ბაკში ფინანსურ მრჩევლად;
  7. ირაკლი აფაქიძე — მსახიობი;
  8. ნინო მგალობლიშვილი — სამხატვრო აკადემიის დიზაინის ფაკულტეტის მოდის დიზაინის მიმართულების ხელმძღვანელი;
  9. ნუკრი საჯაიან — ბიზნეს მართვის სპეციალისტი;
  10. რამაზ ბლუაშვილი — Nova-ს დამფუძნებელი;
  11. ნინო ყამბეგაშვილი — პიანისტი, ეკონომიკური სამართლის სპეციალისტი, გერმანიაში ჰესენის ფედერალური მიწის პარლამენტში აღმოსავლეთ ევროპასთან ურთიერთობის თავმჯდომარე;
  12. ირაკლი ქადეიშვილი — მხატვარ-არქიტექტორი.

მამუკა ხაზარაძემ უკვე მოძრაობის 36 წევრი წარადგინა. ხაზარაძემ აღნიშნა, რომ მისი მოძრაობის წევრებს საზოგადოებას ეტაპობრივად გააცნობს.

ხაზარაძემ საზოგადოებრივი მოძრაობის დაფუძნება 9 ივლისს დააანონსა, 12 სექტემბერს კი პრეზენტაცია ანაკლიაში გამართა. ხაზარაძემ მაშინ თქვა, რომ ქვეყანაში ბოლო დროს მიმდინარე პროცესები საგანგაშო ფორმებს იღებს, სახეზეა ჩვენი საზოგადოების გახლეჩვისა და დაპირისპირების მიზანმიმართული პროცესი.

მისივე თქმით, 20 ივნისის ღამე იყო ის წყალგამყოფი, როდესაც "ჩვენმა ღირსეულმა და თავისუფალმა ახალგაზრდობამ გულწრფელი და მტკიცე პროტესტი გამოხატა ოკუპაციისა და ძალადობის წინააღმდეგ. ეს პროტესტი არის უწყვეტი, ისტორიული პროცესისა და ჩვენი ქვეყნის დამოუკიდებლობისთვის ბრძოლის გაგრძელება". ხაზარაძემ აღნიშნა, რომ სწორედ დღეს არის საჭირო ჯანმრთელი, პროგრესული და პროდასავლური საზოგადოების კონსოლიდაცია და გაერთიანება, რადგან მისივე განცხადებით, ცხადია, რომ არსებული ვითარების დეესკალაცია და სამოქალაქო მშვიდობის მიღწევა მხოლოდ ხელისუფლების ან პოლიტიკური პარტიების ძალისხმევით პრაქტიკულად შეუძლებელი ხდება.