ვიდექი ჭავლი რომ წამოვიდა. ჩავიკუზეთ და რომ ავდექი, მაშინვე დავინახე ნანა. ისეთი აბობოქრებული და ჩემთვის ისეთი მართალი იყო, მაშინვე მივხვდი, რომ მისკენ უნდა წავსულიყავი, ხელი შემეწყო, გვერდში დავდგომოდი და დამეცვა. [...]
ჩვენმა ბობოქარმა ქალმა, ნანამ ჭავლი რომ აიცილა, მე სხვაგან ვიყურებოდი და პირველად თავში მომხვდა. ცოტა ნავარჯიშევი და რაგბის ამბავში გადავრჩი, რომ არ წავიქეცი, ნანას დატოვებაც არ მინდოდა. ჩემთვის ის მართალ საქციელს აკეთებდა, გვერდში დავდგომოდი უბრალოდ აი ეს მინდოდა. "მეწავლე" ბიჭი საკმაოდ აქტიურობდა და ძალიან მძიმე იქნებოდა იმიტომ, რომ ჩალურჯებებიც მქონდა, საკმაოდ მტკივნეულია ეს ჭავლი. ჩემი სულის გამოძახილი იყო და არ მინდოდა, გაჩერებულიყო, პირიქით მინდოდა, რომ გამემაგრებინა და დავხმარებოდი.
დავიცავი საქართველოს კონსტიტუცია, აი, აქ მოსვლით. ჩემი პროტესტი თავიდან ბოლომდე მშვიდობიანი იყო. მოინდომეს ჩემი აქედან წასვლა და მე მაქვს ამის უფლება და დავრჩი აქ.
კომენტარები