პირველი არხის ოპერატორის, ილია თვალიაშვილის განცხადებით, 5 ივლისს ძალადობრივ კონტრაქციის შემდეგ სათვალის გარეშე ვერ ხედავს და დაკისრებულ მოვალეობას ვერ ასრულებს.

"პირველად რომ შემიყვანეს საავადმყოფოში, მეოთხე თუ მეხუთე დღეს გამომწერეს, დაახლოებით 10 დღის განმავლობაში ვერაფერს ვხედავდი. როდესაც გამომიშვეს საავადმყოფოდან, 2-3 დღე ვიყავი სახლში და მერე ისევ ძალიან მძიმედ გავხდი. შემატრიალეს კლინიკაში. რამდენიმე დღე ვიწექი, შემდეგ გამომწერეს და მერე და მერე კიდევ ცუდად გავხდი, შემატრიალეს სხვა საავადმყოფოში.

რამდენი წელია ტელევიზიაში ვმუშაობ და ჯანმრთელობის პრობლემა არ მქონია არასდროს, დაზღვევაც კი არ მაქვს ამ დრომდე. ახლა, ამ ეტაპზე ვერ ვხედავ ფაქტობრივად, ტელევიზიაში ვარ გასული, მაგრამ პენსიაზე ვარ, რადგან დაკისრებულ მოვალეობას ვერ ვასრულებ. მეხსიერებაზე მაქვს პრობლემა, მავიწყდება რაღაცები. ჩემი პროფესია ჩემი თვალი იყო, თვალი აღარ მაქვს იმისთვის, რომ ჩემი საქმე შევასრულო.

ამ ინციდენტის შემდეგ სათვალე მიკეთია, მანამდე არ მკეთებია. სათვალის გარეშე ვერ ვხედავ. სამსახურში პრაქტიკულად ფუნქცია დაკარგული მაქვს, რადგან დაკისრებულ მოვალეობას ვერ ვასრულებ, მაქსიმუმ ლაივ-ჩართვა გავაკეთო, კამერა შტატივზე დავდგა, ჟურნალისტი დადგება, გავუშვებ, გავთიშავ და შევიტან ტელევიზიაში", — თქვა მან პროცესზე.

5-6 ივლისს ჰომოფობიურ და ძალადობრივი ჯგუფების თავდასხმის შედეგად 50-ზე მეტი ადამიანი დაშავდა, მათგან უმრავლესობა მედიის წარმომადგენელია. ძალადობრივი ჯგუფები თავს დაესხნენ თბილისი პრაიდის, სირცხვილიასა და ადამიანის უფლებათა ცენტრის ოფისებსაც. 11 ივლისს, აქციაზე ნაცემი TV პირველის ოპერატორი, ლექსო ლაშქარავა გარდაიცვალა.

5 ივლისის ძალადობას წინ უძღოდა პრემიერმინისტრ ღარიბაშვილის განცხადება, რომელმაც თბილისი პრაიდი გააკრიტიკა და თქვა, რომ ღირსების მარში მოსახლეობის უმრავლესობისთვის არის მიუღებელი და "აღნიშნული აქცია არ უნდა ჩატარდეს რუსთაველის გამზირზე".

"ჩვენ კარგად უნდა გვესმოდეს ყველას რომ ეს საქართველოა, ჩვენ გვაქვს ჩვენი ტრადიციები, ჩვენი წესები და ყველამ უნდა სცეს პატივი ჩვენ წესებსა და ტრადიციებს", — აცხადებდა პრემიერმინისტრი.

ჰომოფობიური და ძალადობრივი კონტრაქციის ორგანიზატორები ამ დრომდე არ დაუკავებიათ.