40 წლის წინ ინგლისურმა პოსტ-პანკ ბენდმა, ჯოი დივიჟენმა ჩაწერა სადებიუტო სტუდიური ალბომი, Unknown Pleasures. ალბომის გარეკანზე, რომელზეც ერთი სიტყვაც არ წერია, გამოსახულია ახლა უკვე საყოველთაოდ ცნობილი და საკულტო, 80 ტალღოვანი ხაზისგან შემდგარი შავ-თეთრი მონაცემთა გრაფა. მარტივად რომ ვთქვათ, ეს კოსმოსიდან მოპოვებული მონაცემებია. ალბომის იუბილეს აღსანიშნად, მისი ჩაწერის ადგილიდან, Strawberry Studios-დან, სულ რაღაც 23 კილომეტრის დაშორებით არსებული ჯოდრელ ბენკის ობსერვატორიის რადიოტელესკოპის დახმარებით, Fast Company-მ იმავე კოსმოსური ობიექტის სიგნალი ჩაიწერა.

ალბომის გამოცემიდან ზუსტად 40 წლის თავზე შექმნილი იმავე პულსარის ჩანაწერი.

ფოტო: Jodrell Bank Centre for Astrophysics

ალბომის გარეკანი პიტერ სევილს, გრაფიკულ დიზაინერსა და Factory Records-ის დამფუძნებელს ეკუთვნის. ამ დიზაინის შექმნის იდეა მას შემდეგ გაჩნდა, რაც ჯოი დივიჟენის ერთ-ერთი წევრი, ბერნარდ სამნერი მას ენციკლოპედიაში გადაეყარა. ნახატის ორიგინალი ეკუთვნის ასპირანტ ჰაროლდ კრაფტს, რომელმაც ეს სურათი თავის სადოქტორო დისერტაციას 1970 წელს, ანუ მას შემდეგ დაურთო, რაც 1967-ში ჯოსელინ ბელ ბარნელმა პულსარები აღმოაჩინა. მაგრამ კონკრეტულად რას აღნიშნავს ეს ტალღოვანი ხაზები?

კოსმოსის ამოუცნობი საგანძური

ამ იდუმალ სურათზე ასახულია ადამიანების მიერ ყველაზე პირველად აღმოჩენილი პულსარის, B1919+21-ის სიგნალი. პულსარი ჩვენს მზეზე რამდენიმეჯერ უფრო მასიური ვარსკვლავის ძალადობრივი სიკვდილის დროს ფორმირდება. როცა ვარსკვლავები სუპერნოვას სახელით ცნობილი აფეთქების შედეგად ქრებიან, მათი ბირთვი 10 კილომეტრის რადიუსის ზომამდე იკუმშება. იმას, რაც ამ მოვლენის შედეგად წარმოიქმნება, ნეიტრონული ვარსკვლავი ეწოდება.

ეს ვარსკვლავური ნარჩენი, რომელიც ამ ფორმითაც კი მზეზე ბევრად მასიურია, იმდენად მკვრივია, რომ წინამორბედი ვარსკვლავის ატომები სტრუქტურას ვერ ინარჩუნებენ; ისინი იშლებიან და ტოვებენ შედარებით პატარა ნაწილაკებს - ნეიტრონებს, რომლებიც ვარსკვლავის ქერქის ქვეშ უზარმაზარ ოკეანეს ქმნიან. პულსარები მუდმივად წრეზე აბრუნებენ ნეიტრონულ ვარსკვლავებს, რომელთა დანახვა დედამიწიდანაცაა შესაძლებელი. ბრუნვისა და მაგნიტური ველის დამსახურებით, რომელიც დედამიწის ველზე ტრილიონჯერ უფრო ძლიერია, ამ სუპერმაგნიტების სამხრეთ და ჩრდილოეთ პოლუსები ძლიერად კაშკაშებენ. ასეული წლის განმავლობაში მოგზაურობის შემდეგ კი B1919+21-დან წამოსული რადიაციის ნათებები დედამიწამდე ყოველ 1.34 წამში ერთხელ აღწევს.

ჯორდელ ბენკის ობსერავოტრიაში არსებული Mark II ტელესკოპი, რომელმაც B1919+21-ის 47-წუთიანი ჩანაწერი გააკეთა.

ფოტო: Mike Peel / Jodrell Bank Centre for Astrophysics / Wiki Commons

პულსარებიდან წამოსული ეს ნათებები განსაკუთრებით კაშკაშა რადიოტალღურ სიხშირეებზეა, ამიტომ მათი სიგნალების ჩაწერა რადიოტელესკოპების საშუალებით შეიძლება. რადიოტელესკოპი მანქანაში დამონტაჟებული რადიოს მსგავსად მუშაობს - მისი ანტენა ფოკუსირდება კოსმოსიდან წამოსულ რადიოტალღებზე და გარდაქმნის მათ ელექტრონულ სიგნალად, რომელიც, თავის მხრივ, ხმად კონვერტირდება. Fast Company-მ ჩანაწერის გასაკეთებლად მანჩესტერის უნივერსიტეტში არსებული ჯორდელ ბენკის ობსერვატორიის რადიოტელესკოპი, Mark II გამოიყენა.

ეს გახლავთ იგივე სიგნალი, რომელიც ალბომის ყდაზეა აღბეჭდილი. რაც უფრო ნათელია ფერი, მით მეტად ინტენსიურია რადიოტალღა.

ფოტო: Jodrell Bank Centre for Astrophysics

ალბომის გარეკანზე გამოსახული 80 ტალღოვანი ხაზი B1919+21-იდან წამოსული რადიოტალღების იმ 80 გამონათებას შეესაბამება, რომლებიც ნეიტრონულმა ვარსკვლავმა 107 წამის განმავლობაში 80 ბრუნვის შესრულებისას წარმოშვა. ყოველი გამონათება უნიკალურია. ზოგიერთი მათგანი მეტად კაშკაშაა, რაც სურათზე მაღალი ტალღით აისახება, ზოგიერთი კი - პირიქით, დაბინდული. პულსების ფორმა მუდმივად ცვალებადია. ერთი შეხედვით, ისინი არარეგულარული და ქაოტურნი არიან, მაგრამ ახალი გამოსახულება გარკვეული წესრიგის აღმოჩენის შესაძლებელობას გვაძლევს. ამ გამოსახულებაზე იმავე პულსარის იმავე სიხშირეზე ნაპოვნი იმავე რაოდენობის პულსია აღბეჭდილი, რაც ალმბომის გარეკანის დიაგრამაზეა დატანებული, მაგრამ მასზე, ამასთან, ზოლების დიაგონალური წყობაც შეინიშნება.

როდესაც ორიგინალი სიგნალი ჩაიწერა, არავინ იცოდა, თუ რატომ გამოსცემდნენ პულსარები ტალღებს ასეთი წყობით. დღეისათვის ჩვენ ვიცით, რომ რადიოტალღები ნეიტრონული ვარსკვლავის იმ ნაწილაკებიდანაა წარმოქმნილი, რომლებიც მათ თითქმის სინათლის სიჩქარით გასტყორცნიან. ნაწილაკები გარშემო არსებული იონიზირებული გაზისა და ვარსკვლავის ზედაპირს შორის გაჩენილი ელექტრული მუხტის დროს წარმოიშობა.

პულსარ B1919+21-ის მაგნიტური პოლუსის ზედხედი, რომელიც ელვითაა შემოსაზღვრული.

ფოტო: Jodrell Bank Centre for Astrophysics

ამგვარად, არსებითად, ალბომის გარეკანზე ასახული რადიოტალღები გამოწვეულია კოსმოსში, ჩვენგან მრავალი სინათლის წლით დაშორებულ სივრცეში აღმოცენებული ელვით. ამინდის რუკა იმ ვრცელ ელვათა სისტემების ვიზუალიზაციაში გვეხმარება, რომლებიც პულსარის მაგნიტურ პოლუსებს ატრიალებენ. მათგან წამოსული ნათების წყობა მუდმივად იცვლება და პულსები ფორმას, ერთი შეხედვით, ქაოტაურად იღებენ. მაგრამ დიდი ხნის დაკვირვების შემდეგ თანმიმდევრული წყობის აღმოჩენაა შესაძლებელი.

ალბომ Unknown Pleasures-ის ჩაწერიდან ოთხი ათწლეულის შემდეგ ჩვენ უკვე ვიცით, რას ნიშნავს მის გარეკანზე გამოსახული ტალღოვანი ხაზები. მაგრამ კვლავ ბევრი კითხვა ჩნდება ამ იდუმალ ობიექტებზე, რომლებიც მრავალი კუთხით ბუნების ყველაზე რადიკალური ქმნილებები არიან. ერთი რამ, რისი დანამდვილებით თქმაც შეგვიძლია, ისაა, რომ პულსარის ჩანაწერები კაცობრიობას ფიზიკის კანონების შესახებ ცოდნის გაფართოებისკენ უბიძგებს.