კანჯი მაშინ გავიცანი, როცა სტატიისთვის რესპონდენტებს ვეძებდი. მსურდა მიგრანტებს ესაუბრათ, როგორ ცხოვრობენ საქართველოში, რა პრობლემებს აწყდებიან, რა მოსწონთ და როგორ მიიღო ხალხმა, რომელიც სადღეგრძელოებში ძალიან ტოლერანტულია.

Facebook-ის ჩათში ინგლისურად უზარმაზარი ტექსტი მივწერე, პასუხი კი ქართულად მივიღე:

— მკითხე, რაც გინდა!

რამდენიმე დღეში კანჯი უკვე On.ge-ს ოფისში იყო და მის გამოცდილებაზე ვსაუბრობდით. თავის ისტორიასთან ერთად, იაპონური ჩაი და ტკბილეული გამიზიარა.

საქართველოში ჩამოსვლა

სამი წლის წინ საფრანგეთში ღვინის ტექნოლოგიას სწავლობდა. ერთხელაც, მევენახეობა-მეღვინეობის სტუდენტებს ლექცია ქართველმა ლექტორმა ჩაუტარა და ამის შემდეგ კანჯი საქართველოთი და ქართული ღვინით დაინტერესდა. განსაკუთრებით ქვევრში დაყენებულმა ღვინომ აღაფრთოვანა.

საქართველოზე მაშინ ბევრი არაფერი იცოდა, თუმცა ახალი გამოცდილებისა და სწავლის სურვილმა აქ ჩამოიყვანა. უკვე წელიწადნახევარია აქ ცხოვრობს, მეღვინეობის შესწავლას კი ტექნიკურ უნივერსიტეტში, სამაგისტრო პროგრამაზე აგრძელებს.

ღვინოზე საუბრისას განსაკუთრებული აღტაცება ეტყობა. მეუბნება, რომ ქართული ღვინის ტრადიცია უნიკალურია და პირველი დაგემოვნების მსგავსად, აღფრთოვანებას ვერც ახლა მალავს.

"ქართული ღვინო პირველად მეგობარმა მაჩუქა. ქვევრით იყო დაყენებული და ძალიან უნიკალური, სხვანაირი გემო ჰქონდა, განსხვავებული სხვა ევროპული ღვინოებისგან. ჩემი აზრით, ძალიან კარგად მიდის იაპონურ კერძებთან".

ამბობს, რომ იაპონიაში ქართული ღვინოები ძალიან პოპულარულია და ტოკიოში ქართული საჭმელებიც უყვართ — "განსაკუთრებით, შქმერული".

სამსახური და ენის სირთულეები

სწავლის პარალელურად, მუშაობს. ამჟამად, იაპონური ენის ცენტრშია და ონლაინ გაკვეთილებს ატარებს. სამსახურის დაწყება სხვაგანაც სცადა, თუმცა რთული აღმოჩნდა.

"აქ სამსახურის პოვნა ძალიან რთულია, იაპონიაში მარტივი იყო. აქ ბევრი ვაკანსია არ არის და ზოგადად, ქართული ენის ცოდნა აუცილებელია. ქართველებისთვისაც რთულია ხომ სამსახურის პოვნა? ამიტომ დაიწყო სამუშაო პროგრამა გერმანიაში, სხვა ქვეყანაში".

მთელი ინტერვიუს განმავლობაში ქართულად ვსაუბრობდით. ენას უკვე კარგად ფლობს. ამაში დაეხმარა ისიც, რომ ჯერ კიდევ ჩამოსვლამდე იყიდა ქართული ენის სახელმძღვანელო და სწავლა დაიწყო, ჩამოსვლის შემდეგ კი ენის კურსებზე დადიოდა. თუმცა თავიდან მაინც რთული აღმოჩნდა და კომუნიკაციის პრობლემაც ხშირად ჰქონდა.

"როცა ჩამოვედი საქართველოში, ენა ძალიან გამიჭირდა. ახლაც მიჭირს, მაგრამ პირველად ნაკლებად ვიცოდი. კომუნიკაციაში ბევრი პრობლემა მქონდა და მეგობრებთან ვერ დავდიოდი. პირველი ოთხი-ხუთი თვე სახლში ვსწავლობდი ან ენის გაკვეთილზე. მერე უფრო მეტად ვისწავლე ქართული და ხშირად გავდიოდი გარეთ, მაღაზიაში, სხვა ქალაქებშიც ვიმოგზაურე".

თუმცა მერე მეგობრებიც შეიძინა. ამაში დაეხმარა ისიც, რომ ინგლისურ ფაკლულტეტზე სწავლობს, სადაც კომუნიკაციის პრობლემა არ ჰქონდა.

"მერე ვიპოვე ქართველები, რომლებიც იაპონურ ენას სწავლობენ და ახლა საკმაოდ ბევრი მეგობარი მყავს".

ქართული ენის სწავლას ახლა სახლში აგრძელებს და ახალი მიზანიც აქვს — მეგრული.

"მაინტერესებს, მეგრულის წიგნიც ვიყიდე ბიბლუსში".

სტუმარ-მასპინძლობა და დისკრიმინაცია

საქართველოში ბევრი რამ მოსწონს, განსაკუთრებით — ადამიანები. ქართველების სტუმართმოყვარეობაც გამოყო და აღნიშნა, რომ სხვადასხვა დროს ხშირად დახმარებიან.

"აქ ძალიან კეთილი ადამიანები არიან, სტუმართმოყვარეები. როცა ვმოგზაურობდი სხვა ქალაქებში, ბევრჯერ დამეხმარნენ, სუფრაზე დამპატიჟეს და კარგი დრო გავატარეთ. ძალიან საინტერესოა სუფრის კულტურა, როგორც ვიცი, მარტო საქართველოშია. იაპონიაში ასე არ არის".

უყვარს მოგზაურობაც. სხაპასხუპით ჩამოთვალა ყველა ქალაქი თუ სოფელი, რომელშიც ყოფილა. კიდევ ბევრის ნახვის სურვილი აქვს.

"ვიყავი მცხეთაში, გორში, ქუთაისში, ზუგდიდში, ბათუმში, ჩოხატაურში, ნაბეღლავში, ბახმაროში, ჭიათურაში, იმერეთში, მარნეულში, ბოლნისში, წინანდალში, თელავში და სხვადასხვა ქალაქში. ჯერ არ ვარ ნამყოფი მესხეთში და ვაპირებ ამ ზაფხულს. მოვინახულე ადგილობრივი მარნები, რაღაცებს ვსწავლობდი მანდ, მევენახეებთან, მეღვინეებთან, ყველა ქალაქში თუ სოფელში, სადაც არის მარანი".

მიუხედავად ამისა, ისიც ყოფილა იმ დისკრიმინაციული დამოკიდებულების მსხვერპლი, რომელიც საქართველოში სტუმართმოყვარეობის პარალელურად ვლინდება. ამან თავი განსაკუთრებით პანდემიის დროს იჩინა. ამბობს, რომ მსგავსი დამოკიდებულება მისთვის პირველი იყო და ძალიან გაუკვირდა, მეტიც, შეეშინდა.

"პანდემიის გამო აქ აზიელების სიძულვილი არებობს. ბევრი არ არის, მაგრამ არსებობს. მაგალითად, ბაზრობაში ვიყავი საყიდლებზე, ქალებმა და კაცებმა თქვეს "კორონა", "ჩინელი" და რაღაცები. ახლა შემიძლია, ვუპასუხო ასეთ ადამიანს, მაგალითად, ვუთხრა, რომ დისკრიმიანცია კარგი არ არის, მაგრამ შარშან ცოტა შემეშინდა, ვერაფერი ვუთხარი. პირველი გამოცდილება იყო და გამიკვირდა".

რამდენჯერმე შეექმნა პრობლემა ბინაზეც — ორჯერ ჰქონდა შემთხვევა, როცა სასწავლო ბინადრობის მოწმობის მისაღებად საჭირო დოკუმენტს ბინის მესაკუთრემ ხელი არ მოაწერა.

გეგმები და ოცნებები

საქართველოს შესახებ ყოველდღე ახალს და საინტერესოს სწავლობს და აქ თავს კარგად გრძნობს. სურს, სწავლის დასრულების შემდეგ მომავალი იმ სფეროს დაუკავშიროს, რის გამოც ჩამოვიდა.

"მინდა დავრჩე საქართველოში, მაგრამ ამ პანდემიის გამო ჯერ არ ვიცი, თუ მექნება შესაძლებლობა. თუ შევძლებ, წელს, როცა დავამთავრებ უნივერსიტეტს, მარანში, ღვინის ქარხანაში მინდა ტრენინგი, ვარჯიში, სტაჟირება და სხვა სამუშაო გამოცდილება".

აქვს საქართველოსთან დაკავშირებული ოცნებებიც.

"ოცნებაა, რომ მარანი მქონდეს მომავალში და დავაყენო ჩემი ღვინო საქართველოში".

სტატია მომზადდა ტოლერანტობისა და მრავალფეროვნების ინსტიტუტის (TDI) პროექტის "მედიის ცნობიერების ამაღლება მიგრაციის საკითხებზე" და მიგრაციის საერთაშორისო ორგანიზაციის (IOM) პროექტის EMERGE ფარგლებში, ნორვეგიის საგარეო საქმეთა სამინისტროს მხარდაჭერით.