მე ვფიქრობ, რომ საქართველოს პატრიარქის ეპისტოლე იყო ძალიან მნიშვნელოვანი და როგორც ყოველთვის, იყო ძალიან დიდი სიბრძნით გამსჭვალული. აქ კანტა-კუნტად ადამიანები საუბრობდნენ რაღაც შემწყალებლობაზე და ასე შემდეგ, მაგრამ ერთი სიტყვაც არ უთქვიათ იმასთან დაკავშირებით, რა აზრი გამოიტანეს ამ ყველაფრიდან.
მე მინდა მართლაც შევეხო იმ ძალიან მნიშვნელოვან გზავნილებს, რომელიც ეპისტოლეში იყო და ველოდები, რომ იმასაც იკადრებენ ჩვენი რადიკალი ოპოზიციის წარმომადგენლები, რომ პატრიარქსაც ეტყვიან, რომ მშვიდობა ეს არის საქილიკო საქმე და როგორი მაგრები არიან და "სიყვარულშიც" შეეჯიბრებიან.
სინამდვილეში ხდება ის, რომ ადამიანები, რომლებიც საუბრობენ სამართლიანობაზე, სასამართლოზე, ბიზნესზე, ყველაფერ იმაზე, რასაც ეს ადამიანები ცოცხებით და დიახ ყავარჯნიანი კაცით აკეთებდნენ. ამიტომ ერთი რამე არის ძალიან მნიშვნელოვანი მეგობრებო, ქართველმა ხალხმა ძალიან კარგად იცის, რომ თქვენ რაც არ უნდა გააკეთოთ და აკეთებთ ერთადერთ რამეს, ამიტომ გეძახით ამ რადიკალებს, პოლიტიკურ ტურებს. ეს არის სინდრომი, როდესაც ხედავთ რომ ქვეყანაში სიტუაცია როგორც კი მოგცემთ საფუძველს თავი გამოამჟღავნოთ, გამოვარდებით და კადრულობთ ყველაფერს.
თქვენ ხართ ის ადამიანები, რომლებიც არაფერს აკეთებთ 12 რეკომენდაციის შესასრულებლად, მაგრამ მეორეს მხრივ, ყველაფერს აკეთებთ იმისთვის, რომ ქვეყანამ არ მიიღოს კანდიდატის სტატუსი. დიახ, ეპისტოლეში არის პრაქტიკულად დეპოლარიზაციაზე საუბარი და გამოდიხართ კოლექტიური ქურქუმალები და საუბრობთ იმაზე, რომ თითქოს სადღაც ქვეყანა არასწორი მიმართულებით მიდის. რა უფლებით საუბრობს ამაზე?
კომენტარები