უკვე 134 დღეა, რაც ჩვენ დაძინება გვიჭირს, მაგრამ მთელი ეს დღეები ვიცით, რისთვის და ვისთვის ვიღვიძებთ. რაც მთავარია — ვინ უნდა გაგვაღვიძოს. ჩვენ უკრაინელები უბრალო ხალხი ვართ, კეთილი, მშვიდობიანი ხალხი. ასეთ ფასად არ ვისურვებდით მსოფლიო ახალი ამბებისა და სუპერგმირების მწვერვალს. ჩვენ მხოლოდ გვსურდა, უბრალოდ თავისუფლად გვეცხოვრა საკუთარ მიწაზე.
მაგრამ ღმერთს თავისი გეგმა აქვს და თუ ჩვენი ბედი იყო იმ დრაკონის დამარცხება, რომლის წინაშეც ნახევარი სამყარო კანკალებდა და სწორედ ჩვენ მოგვიწია ვყოფილიყავით "ანდერდოგი" რომელსაც სამი დღე მისცეს და ის კი უკვე მეხუთე თვეა იბრძვის — მაშინ გამოდის, რომ ტყუილად არ გვიწვალია, ე.ი. ჩვენ ამის ძალა გვაქვს.
ის, ვინც განწირულია ხოხვისთვის, ზმეინისაც ვერ წაართმევს მას, ვინც დაბადებულია ფრენისთვის. სწორედ ამიტომ დაბრუნდა კუნძულზე ლურჯ-ყვითელი. და ოდესმე ის აუცილებლად დაბრუნდება ყირიმის ნახევარკუნძულზეც, ყველა ოკუპირებულ ქალაქსა და სოფელში და ყველგან აჟღერდება ჩვენი ჰიმნი.
კომენტარები