აქვე მინდა გავიხსენო და ქედი მოვიხარო ჩვენი გმირი ჯარისკაცების წინაშე, რომლებმაც თავი გაწირეს, თავი შესწირეს ევროატლანტიკურ იდეას. მაშინ, როგორც ჩანს, არ გახსენებია არავის არც ჩვენი გეოგრაფია, არც განსხვავებული გეოპოლიტიკური მდგომარეობა და სიტუაცია. ჩვენ რეკორდული რაოდენობა ჯარისკაცები გავაგზავნეთ ერაყში, ავღანეთში, კოსოვოში, ცენტრალურ აფრიკაში. ყველგან ვიყავით ღირსეულად წარმოდგენილი.
30-ზე 35-მა გმირმა სამხედრომ თავი შესწირა მსოფლიოში მშვიდობის იდეას, საერთაშორისო ტერორიზმთან ბრძოლას, NATO-ში ინტეგრაციის იდეას, ევროკავშირთან ინტეგრაციის იდეას, 500-მდე სამხედრო არის უმძიმესად დაჭრილი. და ჩვენ დღეს რაზე ვსაუბრობთ? ამ ყველაფრის მიუხედავად, ესე იგი, თურმე საქართველო უნდა დაისაჯოს იმის გამო, რომ ომი არ არის დღეს საქართველოში? როგორ გავიგოთ ეს, მეგობრებო?
პირდაპირ ითქვა, მეგობრებო, რომ უკრაინას სტატუსი მიეცა იმის გამო, რომ უკრაინა არის ომში.
კომენტარები