3 ფილმი, რომელიც ომს ქალის პერსპექტივიდან დაგვანახებს

მსოფლიოში მიმდინარე კონფლიქტებზე შესაძლოა ითქვას, რომ დღეს არსებითად ახალი არაფერი ხდება. ამ ყველაფერს განსაკუთრებულობას, სიმძაფრესა და ემოციურობას მატებს, ერთი მხრივ, ის ტენდენციები, რომელთა საფუძველზეც ავაგეთ 21-ე საუკუნე როგორც იდეა — ადამიანის უფლებათა და თავისუფლებათა ზეობის ხანა (ამ კონსტრუქციის სიმტკიცე საკმაოდ შეირყა). მეორე მხრივ, ეს განცდები ამ კონფლიქტებში ჩართულობის (უარეს შემთხვევაში), ან მათთან სიახლოვის (უკეთეს შემთხვევაში) გამოც ჩნდება, მითუმეტეს, თუკი გავითვალისწინებთ, რომ გლობალიზაციის ეპოქაში როგორც კეთილდღეობის, ისე საფრთხეების მობილობა გაადვილებულია. შესაბამისად, ფრონტის ხაზთან სიახლოვის განცდა გაცილებით ადვილად გვეუფლება.
თუმცა საკომუნიკაციო არხების გამრავალფეროვნებამ და გაუმჯობესებამ წარსულის ანალოგიურ ტრავმულ გამოცდილებებთან დაახლოებაც გააადვილა. ფილმი ერთ-ერთია იმ მედია-პროდუქტთაგან, რომელიც ინახავს მეხსიერებას და მოვლენათა გარკვეულ პერსპექტივას გვიჩვენებს.
იმისათვის, რომ წარსული და მიმდინარე პრობლემატიკის ურთიერთკავშირი კიდევ ერთხელ გადავიაზროთ, გთავაზობთ 3 ფილმს, რომელიც ისტორიის სხვადასხვა ეტაპზე, სხვადასხვა მასშტაბისა და სისასტიკის ომებზე ქალების პრიზმიდან გვიყვება
1. მიფრინავენ წეროები — The Cranes Are Flying
მიხეილ კალატოზოვის (კალატოზიშვილის) ფილმი, რომლის სიუჟეტი მთავარი გმირის, ვერონიკას ირგვლივ იშლება. ვერონიკასთვის ომი მისი იდენტობისა და ცხოვრებისეული გზის მთავარი მსაზღვრელი აღმოჩნდა. ფილმის განმავლობაში აშკარად ჩანს მისი განწყობების, დამოკიდებულებებისა და ხასიათის გრადაცია. ბედნიერების განცდით აღსავსე ვერონიკა თანდათან კარგავს იმ სინათლეს, რასაც სიყვარული ანთებდა მასში და მისი ყოფაც სხვების მსგავსად მოლოდინით, უიმედობით, დანაკარგითა და რუტინული ტანჯვით ივსება. რაც შეეხება დასასრულს, იგი აბსოლუტურად ღიაა ინტერპრეტაციისთვის და ვერონიკას ფსიქო-ემოციური მდგომარეობის ანალიზისთვის საინტერესო მინიშნებებს იძლევა.
აღსანიშნავია ისიც, რომ ფილმში ნათლად ჩანს ომის ის თანმდევი უბედურებები, რაც მშვიდობიანობის ჟამსაც მხოლოდ ქალთა ყოველდღიურობისთვისაა რელევანტური. ის ტანჯვა და ნგრევა, რაც გარე სივრციდან იჭრება ქალის ყოფაში, მისი ისტორიული ხვედრის მატერიალიზებული სახეა.

ფოტო: The Cinephile Fic
ამრიგად, ქალურობა როგორც მძიმე ხვედრი და მისი რეპრეზენტაცია ომით, ტანჯვითა და განუკითხაობით მოცულ დროში აღნიშნული ფილმის ერთ-ერთი ძირითადი ლაიტმოტივია.
2. ომის ამბები, რომლებიც დედებს არასდროს მოუყოლიათ — War Stories Our Mothers Never Told Us
ეს არის დოკუმენტური ფილმი, რომელიც "ზეპირი ისტორიის" მეთოდით გვამცნობს იმ ქალების პირად ისტორიებს, რომელთა ახალგაზრდობა, სასიყვარულო ურთიერთობები და პრინციპში, იდენტობა მეორე მსოფლიო ომს დაუკავშირდა.
ეს ამბები მეცნიერულად შესწავლილი ისტორიის ერთგვარი შემავსებლები არიან, ვინაიდან მათში გადმოცემულია პირადი პერსპექტივები, რომლებიც მჭიდროდაა გადაჯაჭვული თანადროულ სოციალურ, პოლიტიკურ თუ მორალურ პარადიგმებთან.

ფოტო: Gaylene Preston Production
ფილმის გმირების მიერ მოწოდებული ფოტოები და ამბები ერთგვარ არქივს ქმნის, რომლითაც მეორე მსოფლიო ომის არა საბრძოლო, არამედ ყოფითი და ადამიანურ განცდებთან დაკავშირებული სურათის ხელახალი რეკონსტრუქცია ხდება შესაძლებელი. შეიძლება ითქვას, რომ ომზე რეფლექსიისას ამ ისტორიებს განსხვავებული და მნიშვნელოვანი პერსპექტივა შემოაქვთ, ვინაიდან ისინი საზოგადოების წევრების — ქალების ხვედრზე, მათ ცხოვრებაში ომის წარუშლელ კვალზე მოგვითხრობს.
3. სამასთვის — For Sama
დოკუმენტური ფილმი, რომელიც სირიის სამოქალაქო ომთან, ალეპოს ალყასთან არის დაკავშირებული. ფილმი გადაღებულია ერთ-ერთი რეჟისორის — ვაად ალ-ხატიბის მიერ. იგი ფაქტობრივად ავტობიოგრაფიაა და ალ-ხატიბის ცხოვრებას მისი სტუდენტური აქტივიზმის პერიოდიდან ჰყვება.
ფილმის პერსპექტივა საინტერესოა იმ თვალსაზრისით, რომ ერთი მხრივ, იგი ომში მცხოვრები ქალების ყოფასა და პრობლემებს ასახავს და ამასთან, თვალსაჩინოა, როგორ გახდა ომის ტრაგედია და თანმდევი გამოწვევები თვითგამორკვევის საშუალება რეჟისორისთვის. მეორე მხრივ, იგი ცდილობს კაცების ყოფა და განცდები უფრო გასაგები გახადოს მაყურებლისთვის, რაც უჩვეულოა, განსაკუთრებით ომის კონტექსტში.
ამ კუთხით, შეიძლება ითქვას, რომ ფილმი არ არის გენდერულად მარკირებული, ვინაიდან იგი სხვადასხვა რაკურსს გვთავაზობს. თუმცა, იმ ყველაფერმა, რაც კადრებითაა გადმოცემული, მთლიანად განსაზღვრა ალ-ხატიბის ცხოვრება, მაშასადამე, როგორც უკვე აღინიშნა, ფილმი მისი ავტობიოგრაფიაა. ლიტერატურაში ზოგიერთი მკვლევარი ავტობიოგრაფიას ქალთა ლიტერატურულ გვარადაც კი მიიჩნევს. ეს მიდგომა შეგვიძლია ამ ფილმთან მიმართებითაც გამოვიყენოთ. ამასთან, ის ყველაფერი, რასაც ვხედავთ, ვისმენთ და განვიცდით, სწორედ ქალის მიერ დაპრიორიტეტდა და გაჩნდა ამ ფილმში. ამრიგად, ფილმს "ქალის კალამი" წერს.

ფოტო: MUBI
"სამა, ეს ფილმი შენთვის გადავიღე. მინდა გაიგო, რატომ მივიღეთ მე და მამაშენმა ეს გადაწყვეტილება, რისთვის ვიბრძოდით", — ფილმის გადაღების მიზანი თავადვე ახსნა ალ-ხატიბმა. ეს სათაურშიც შეინიშნება და ეს ორი კომპონენტი კიდევ ერთხელ ცხადყოფს, რამდენად პირადულია მთელი ის ამბავი, რასაც გვიზიარებს. მიუხედავად ამისა, ფილმში არ იგრძნობა განსაკუთრებული აქცენტი პირად ტრავმებზე. მასში თანაბრადაა ასახული თითოეული მსხვერპლის ტრაგედია.
ამრიგად, ეს არ არის შეტყობინება მხოლოდ შვილისთვის. ეს არის შეტყობინება მსოფლიოსთვის, რომელსაც ალ ხატიბი ომის, ბრძოლისა და თვითგადარჩენის ცოცხალ კადრებზე დაფუძნებულ ქალურ პერსპექტივას სთავაზობს.
აღსანიშნავია, რომ ფილმის მნიშვნელოვანი თანმდევი პროცესი იყო მოძრაობა სამასთვის (Action For Sama) დაარსება, რომელიც სირიის კონფლიქტის შესახებ ცნობიერების ამაღლებასა და რეჟიმის მსხვერპლთა ხმის გაჟღერებას ემსახურება.
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
-
გადახედვა
-
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
-
გადახედვა
კომენტარები