ბოროტება, რომელიც თითქოს საბოლოოდ დამარცხდა და მიწასთან გასწორდა 1945 წელს, 80 წლის შემდეგ ფერფლიდან აღდგა, ფეხზე დგება. როგორ მოხდა ეს? შეუმჩნევლად, თანაც ძალიან სწრაფად. როგორც ერთი დღე ცვლის მეორეს. მომენტალურად. მყისიერად მოდის ახალი დღე და ახალი ბოროტება. სწორედ იმ მომენტში, როცა სამყარო ვერ ამჩნევს — ზოგს ეძინება, ზოგი კი უკვე ჩაძინებულია, ზოგიერთი ყურადღებას არ აქცევს, ზოგიერთს არ ადარდებს. და საერთოდ, ყველა ჩუმად არის და ერთნაირად ფიქრობს: მე არ დამეზარება. ომი სადღაც შორს არის, სადღაც დნესტრისპირეთში — ეს მოლდოველების პრობლემაა. სადღაც აფხაზეთსა და ოსეთში — ეს ქართველების პრობლემაა. სადღაც ყირიმსა და დონბასში — ეს უკრაინელების პრობლემაა. ჩვენ არ შეგვეხება და არ დაგვაზარალებს. შედეგად, სამწუხაროდ, ეს ხდება ყველას პრობლემა.
კომენტარები