დედამიწიდან 50 სინათლის წლის მოშორებით, კენტავრის თანავარსკვლავედის სიღრმეებში, ბინადრობს ერთი უნიკალური ვარსკვლავი. ასტრონომებმა მას ლუსი დაარქვეს. ლუსი, რომელსაც ოფიციალურად V886 Centauri და BPM 37093 ჰქვია, ერთი შეხედვით ჩვეულებრივი თეთრი ჯუჯა ვარსკვლავია. მაგრამ მასში რაღაც განსაკუთრებული იმალება.

თეთრი ჯუჯა არის ცხელი ნაცარი, რომელიც ვარსკვლავმა საწვავის ამოწურვისა და სიკვდილის შემდეგ დატოვა. ის ძირითადად ნახშირბადისა და ჟანგბადისაგან შედგება, ასევე აკრავს წყალბადისა და ჰელიუმის აირების თხელი ფენა.

1992 წელს აღმოაჩინეს, რომ ლუსის პულსირების მიზეზი მისი ბირთვის ტემპერატურის ვარდნა იყო 6 600 °C-ს ქვემოთ. 1995 წელს კი მეცნიერებმა გადაწყვიტეს, ლუსი ექსპერიმენტისთვის გამოეყენებინათ. ექსპერიმენტი მოიცავდა ვარსკვლავის პულსაციების გამოყენებით იმის დადგენას, მართალი იყო თუ არა კრისტალიზაციის თეორია.

გამოყენებულ პროცესს ასტროსეისმოლოგია ჰქვია, ან უბრალოდ ვარსკვლავური სეისმოლოგია, რომელიც იყენებს ვარსკვლავის სიხშირის სპექტრს ვარსკვლავის შედგენილობის განსასაზღვრად. არსებითად, ეს არის იგივე გზა, რასაც გეოლოგები იყენებენ დედამიწის ინტერიერის შესასწავლად მიწისძვრების დროს.

მეცნიერებმა აღმოაჩინეს, რომ ლუსის მასის დაახლოებით 90% კრისტალიზირებულია და რადგანაც მისი ბირთვი უმეტესად ნახშირბადისაგან შედგება, ეს მხოლოდ ერთ რამეზე მიანიშნებს...

დიახ, სწორად გამოიცანით: მასში უზღვავი რაოდენობის ბრილიანტია. 10 მილიარდ ტრილიონ ტრილიონ კარატის ბრილიანტი არა მარტო ამოუწურავია, რეკორდსმენ ბრილიანტს, Golden Jubilee-საც ჩრდილავს, რომელიც 546 კარატს იწონის.

თეორიის თანახმად, ჩვენი მზე ერთ დღესაც ამ ფაზას გაივლის. მას შემდეგ, რაც ის დაკარგავს გარე შრეს და გახდება თეთრი ჯუჯა, ისიც დაიწყებს კრისტალიზაციის პროცესს და გადაიქცევა უზარმაზარ ბრილიანტად.