დე-ფაქტო სამხრეთ ოსეთი სირიაში საელჩოს გახსნისთვის ემზადება. ამის შესახებ ინფორმაცია დე-ფაქტო სამხრეთ ოსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრზე, დმიტრი მედოევზე დაყრდნობით რია ნოვოსტიმ გაავრცელა.

"სხვა ქვეყნებში ჩვენი წარმომადგენლობის ყოლის მიზნით, სამხრეთ ოსეთს აქვს საელჩოები რუსეთში, ნიკარაგუაში, ვენესუელასა და აფხაზეთში. ახლა ვემზადებით, რომ ჩვენი დიპლომატიური მისია მივავლინოთ დამასკოშიც. ჩვენ ასევე ვაპირებთ შევთავაზოთ საელჩოები თურქეთს, ბრაზილიასა და იტალიას", — თქვა მედოევმა.

სირიის არაბულმა რესპუბლიკამ ოკუპირებული ტერიტორიების დამოუკიდებლობა 2018 წლის მაისში აღიარა. ამის შემდეგ საქართველომ სირიასთან დიპლომატიური ურთიერთობები გაწყვიტა.

სირიის პრეზიდენტს, ბაშარ ალ-ასადს, სამოქალაქო ომის პერიოდში, რუსეთი ყოველთვის მხარს უჭერდა. პუტინი სირიის ომში კიდევ უფრო აქტიურად მაშინ ჩაერთო, როცა ასადი სამხედრო და ეკონომიკური კუთხით დასუსტდა. რუსული ავია ბომბები ხვდება ისლამური სახელმწიფოს მებრძოლებს, თავდასხმები ასევე ხორციელდება დასავლეთის მიერ მხარდაჭერილ სირიის თავისუფალ არმიასა და მშვიდობიან მოქალაქეებს.

სამხრეთ ოსეთის და აფხაზეთის დე-ფაქტო რესპუბლიკა მანამდე აღიარა რუსეთმა, ნიკარაგუამ, ნაურუმ და ვენესუალამ.

ოსეთი

სეპარატისტულმა ძალებმა 1990 წელს დამოუკიდებლობა გამოაცხადეს სახელწოდებით — "სამხრეთ ოსეთის საბჭოთა დემოკრატიული რესპუბლიკა". საქართველოს უზენაესი საბჭოს მიერ ოლქის სტატუსი გაუქმდა (1990 წლის 10 დეკემბერი), ხოლო ტერიტორია გადანაწილდა ახალგორის, გორის, ჯავის, ქარელის, ონისა და საჩხერის რაიონებზე.

1991-1992 წლებში რეგიონში საომარი მოქმედებები დაიწყო. 1992 წლიდან რეგიონში განთავსდა მშვიდობისმყოფელთა შერეული ძალები. 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომის შემდეგ რეგიონის მთელ ტერიტორიას აკონტროლებს რუსეთის საოკუპაციო არმია.

კანონი ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ

2008 წლის 23 ოქტომბერს საქართველოს პარლამენტმა მიიღო კანონი ოკუპირებული ტერიტორიების შესახებ, რომელიც განსაზღვრავს რუსეთის ფედერაციის აგრესიის შედეგად ოკუპირებული რეგიონების სტატუსს და ადგენს მათ განსაკუთრებულ სამართლებრივ რეჟიმს. კანონის თანახმად, ოკუპირებულ ტერიტორიებზე ვრცელდება საგანგებო მდგომარეობის რეჟიმი, აგრეთვე განსაკუთრებული სამართლებრივი რეჟიმი, რაც გულისხმობს შეზღუდვებს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე თავისუფლად გადაადგილების, ეკონომიკური საქმიანობის განხორციელების, უძრავ ქონებასთან დაკავშირებით გარიგების დადებისა და ამ კანონით განსაზღვრულ სხვა საკითხებთან დაკავშირებით.