მუსიკაზე ფიქრიც კი მსტრესავს. პოპულარული გავხდი, მანამ, სანამ 13-ის შევსრულდებოდი და ჩემი საქმიანობის პარალელურად, იმის შანსიც კი არ მქონია, გამერკვია, ვინ ვიყავი. მე უბრალოდ მჭირდებოდა დრო საკუთარი თავის დასაფასებლად: ვინ ვარ, რა მსურს ცხოვრებიდან, ჩემი ურთიერთობების გარკვევა, ვინ მინდა რომ ვიყო — ამ ყველაფერს მუსიკალურ ბიზნესში ყოფნისას ვერ ხედავ.
თავიდან ნამდვილი ვიყავი და შემდეგ ინდუსტრიამ დამამუშავა. უფრო და უფრო მაკონტროლებდნენ. ხალხს ვუყვარდი, მე კი თავს არარაობად ვგრძნობდი. ამან ქედმაღალი გამხადა.
კომენტარები