26 ოქტომბრის საპარლამენტო არჩევნების წინ, საქართველო, როგორც შიდა, ისე საგარეო ასპარეზზე პოლიტიკურ კრიზისშია ჩაფლული. მმართველი პარტია ღიად დაუპირისპირდა როგორც მედიასა და სამოქალაქო საზოგადოებას, ისე დასავლელ პარტნიორებს, —დამოუკიდებელმა რუსულენოვანმა გამოცემა Meduza-მ არჩევნების ჭრილში ტელეკომპანია იმედისა და ლიბერთი ბანკის კავშირი იკვლია.

რა კავშირია იმედსა და ლიბერთის შორის, გარდა იმისა, რომ ეს უკანასკნელი მე-3 ადგილს იკავებს იმედის მსესხებელთა შორის? — ორივე მათგანს ლონდონში ბაზირებული ფირმა Hunnewell Partners ფლობს. ამის პარალელურად, სარჩელი ლიბერთი ბანკის წინააღმდეგ საპენსიო სესხებთან დაკავშირებით თებერვლის შემდეგ სასამართლოს ელოდება — მოსარჩელეების აზრით, ამ შეღავათის საპასუხოდ Hunnewell იმედს მმართველი ძალის კამპანიის გზავნილების გასახმაურებლად იყენებს.

უკრაინაში რუსეთის შეჭრის შემდეგ ქართულმა ოცნებამ დასავლელ პარტნიორებთან ურთიერთობები მკვეთრად დააზიანა, აშშ და ევროკავშირი "გლობალური ომის პარტიასთან" გააიგივა და ქვეყნის კურსის ცვლილებით მიაღწია იმას, რომ ევროკავშირში გაწევრიანებასთან დაკავშირებით მოლაპარაკებების დაწყება, ფაქტობრივად, ახლო მომავალში წარმოუდგენელ რეალობად აქცია.

Meduza იმედის ვაშინგტონის ოფისის ყოფილი ხელმძღვანელის, რუსუდან შელიას, კომენტარს აქვეყნებს, რომელიც ტელეკომპანიიდან წამოსვლის მიზეზზე საუბრობს:

"დღესდღეობით ჩემი ყოფილი კოლეგები მონაწილეობენ კამპანიაში, რომელიც, ჩემი ღრმა რწმენით, საქართველოს დასავლურ პერსპექტივას დიდი ხნით გამოუთხრის ძირს. ამის ნაწილი ვერასდროს ვიქნებოდი. მე ვიზრდებოდი რწმენით, რომ ჩემი ქვეყანა დამოუკიდებელი და რუსეთის გავლენისგან თავისუფალი უნდა იყოს, რადგან გამოცდილი მქონდა რას ნიშნავს ეს: ომს, ძალადობასა და შევიწროებას", — განაცხადა რუსუდან შელიამ.

Meduza-ს სტატიაში ვხვდებით იმედის ყოფილი თანამშრომლების კომენტარებსაც, რომლებმაც ანონიმურად დარჩენა ამჯობინეს. მათი თქმით, ტელევიზიის რიტორიკის რადიკალური ცვლილება ერთ დღეში არ მომხდარა.

"ეს მდუღარე წყალში ბაყაყის ყოფნას ჰგავს — იწყება ცივი წყლით, შემდეგ თანდათან თბება, ცხელდება და, საბოლოოდ, ბაყაყს წყლიდან ამოხტომა ავიწყდება. რიტორიკა, რომელსაც დღეს იყენებენ, მთავრობის რიტორიკასთან ერთი ერთშია — არ აქვს მნიშვნელობა, წამყვანი საუბრობს თუ მინისტრი", — ამბობს იმედის ერთ-ერთი ყოფილი თანამშრომელი.

სხვა წყარო ამტკიცებს იმასაც, რომ იმედის მიერ გავრცელებული გზავნილების დიდი ნაწილი პროდიუსერებთან პირდაპირ მთავრობის სტრატეგიული კომუნიკაციების დეპარტამენტიდან მოდის. სტრატეგიული კომუნიკაციების ინიციატივამ NATO-ს მხარდაჭერა მიმდინარე წელს დაკარგა, როცა არაერთგზის გავრცელდა ინფორმაცია, რომ ის ინტერნეტში რუსული სტილის დეზინფორმაციის გასავრცელებლად ტროლებს იყენებდა. წყაროები ამბობენ იმასაც, რომ იმედის რიტორიკიდან კრიტიკული ხმის გასაქრობად და ოპოზიციის "რადიკალებად" და "ლიბერალ ფაშისტებად" მოსანათლად შეთანხმებული მოქმედებები ხორციელდებოდა.

"თავდაპირველად, სულ მცირე, ყველას აზრს ვიღებდით. შემდეგ, თუ აზრი არ მოსწონდათ, შესაძლოა, არ გამოეყენებინათ. ახლა ძალისხმევასაც კი არ ხარჯავენ იმისგან განსხვავებული აზრის მოსაპოვებლად, რასაც ავრცელებენ", — განაცხადა კიდევ ერთმა ანონიმურმა წყარომ.

სტატიაში საუბარია იმედის სამეურვეო საბჭოს თავმჯდომარესა და Hunewell-ის ერთ-ერთ დამფუძნებელ ირაკლი რუხაძეზეც, რომელმაც ღიად ისაუბრა, რომ მისი და იმედის არსებობის "მისია" ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის წინააღმდეგ ბრძოლაა, თუმცა უარყო კავშირი პროპაგანდასთან, რაც ტელეკომპანიის სარედაქციო პოლიტიკისა სტატიაში მოყვანილი ფაქტების გათვალისწინებით, დამაჯერებლად არ ჟღერს.