რამდენიმე დღის წინ საქართველოს პარლამენტმა ოჯახური ღირებულებებისა და არასრულწლოვანთა დაცვის შესახებ კანონპროექტი მესამე მოსმენით მიიღო. გუშინ, 18 სექტემბერს კი საკუთარ საცხოვრებელ სახლში კესარია აბრამიძე მოკლეს. ქართველი გერმანულენოვანი მწერალი, ნინო ხარატიშვილი საქართველოში მიმდინარე მოვლენებს ეხმაურება.

კულტურის უსირცხვო ცენზურა, აწ უკვე სახელმწიფოს მიერ ლეგალიზებული ჰომოფობია, სიძულვილის ენა ყველგან და ყველაფერში, ძალადობის წაქეზება და ყველა უმცირესობის, დასაცავის, მარგინალის მტრად შერაცხვა… კიდევ უფრო მეტი სიძულვილის გაღვივება, დაშინება, ახალი "აბრაკა-დაბრა" ერთგვარი შელოცვა, მანტრა, ანუ იგივე: "აბა ომი გინდათ?" რომელმაც ყველა წინააღმდეგობა, ყველა საპირისპირო აზრი, ყველა თავისუფლების იმპულსი ჩანასახშივე უნდა ჩაკლას იმიტომ, რომ სიტყვა "ომი" განიარაღებაა, პარალიზებაა…
მაგრამ რახანია უკვე ომში გვამყოფებენ! საკუთარ ქვეყანაში, საკუთარ ხალხთან, საკუთარ მიწაზე… რახანია პარალიზებულები ვართ და ჩვენი ნების წინააღმდეგ ხორციელდება მთელი ეს უფსკრულისკენ ჩოჩვა…
და მერე დადიხარ ქალაქში და ხედავ ამ წინასაარჩევნო ბანერებს და ამ დამცინავ სლოგანს:
"მხოლოდ ევროპისკენ," რომ გვთავაზობენ (და სიცილით იფხრიწებიან ამ დროს ალბათ) და შუაში ამატებენ: "მშვიდობით, ღირსებით, კეთილდღეობით."
და ხვდები, როგორ დაგცინიან, გამცირებენ და იხრჩობი ამ შენს უსუსურობაში და რჩები პარალიზებული "ნწ ნწ"-ს ამარა.
მათი შემოთავაზებული “მშვიდობის” უკან ის 3 ჯადოსნური სიტყვა იმალება: "აბა ომი გინდათ?"
"ღირსების" უკან: რუსთაველზე რაშებზე ამხედრებული, უპერსპექტივო, ტესტოსტერონდატენილი ჯეელები და მათი "ქალი კუხნაში" მისწრაფებები დგას, მიზოგენია, ჰომო- და ტრანსფობია, რასიზმი და ამ პალიტრის თითქმის ყველა "ფერი", ანუ არც ერთი: მხოლოდ შავი!
ხოლო "კეთილდღეობა" ვიცით ვისით იწყება და მთავრდება ამ ქვეყანაში!
მადლობა გვეთქმის ნამდვილად ასეთი "მშვიდობისთვის." აბა რა?!!! კიდევ ერთი სიძულვილის კარის გახსნისთვის ამ კანონის სახით და რეაქციამაც არ დააყოვნა: დღევანდელ დღეს ვამთავრებთ კიდევ ერთი ძალადობის და ბრმა სიძულვილის მსხვერპლი ქალით… ასე ესმის მმართველ პარტიას მშვიდობა!
ჩემთვის ეს "მშვიდობა" ომია! ომია, რომელშიც უკვე დიდი ხანია ვიმყოფებით და თუ ის ვერ მოვიგეთ ძალიან მალე: მართლა სიძულვილში ჩავიხრჩობით ისე, რომ გარე მტერი სულაც აღარ დაგვჭირდება! — წერს ნინო ხარატიშვილი სოციალურ ქსელში.