2018 წელს ინდოეთის უმაღლესმა სასამართლომ გეი სექსი კრიმინალური დანაშაულის სიიდან ამოიღო, მაგრამ ქვეყანა ჯერ კიდევ არ აძლევს ტრანსგენდერებს, გეი და ბისექსუალ ადამიანებს სისხლის დონაციის უფლებას.
ლგბტ თემის წარმომადგენლები აცხადებენ, რომ ათწლეულების წინანდელი აკრძალვა დისკრიმინაციულია და სასამართლოს შესაბამისი საჩივრით მიმართეს.

როდესაც ვიჯაიანტი ვასანტა მოგლის დედა სიკვდილს ებრძოდა, მას მუდმივად სჭირდებოდა სისხლის გადასხმა, მაგრამ მოგლი, ტრანსი ქალი საკუთარ დედას სისხლით ვერ ეხმარებოდა.

"მე მუდმივად მიწევდა სისხლის დონორების ძებნა WhatsApp-სა და Facebook ჯგუფებში, რაც ძალიან მძიმე და ტრავმული პროცესი იყო"— განაცხადა მოგლიმ.

სწორედ ასეთმა ამბებმა აიძულა შარიფ რანგნეკარი, 55 წლის მწერალი და აქტივისტი, ლგბტ ადამიანების მიერ სისხლის დონაციის აკრძალვის წინააღმდეგ უზენაეს სასამართლოში პეტიცია შეეტანა.

ფოტო: BBC

ინდოეთის კანონები კრძალავს ლგბტ ადამიანების სისხლის დონორობას იმ მოტივით, რომ ისინი არიან აივ-შიდსის მაღალი რისკის ჯგუფები — სავალდებულოა დონორები გათავისუფლდნენ იმ დაავადებებისგან, რომლებიც სისხლის გადასხმის შედეგად გადადის.

ეს პოლიტიკა 1980-იან წლებში დაიწყო, როდესაც რამდენიმე ქვეყანამ დააწესა მსგავსი აკრძალვები მთელ მსოფლიოში აივ შიდსის ეპიდემიის დროს, რომელმაც ათასობით ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა.

სასამართლოში შეტანილი პეტიცია ამტკიცებს, რომ სისხლის დონაციის არსებული პოლიტიკა არის "უაღრესად მავნებლური" და არღვევს ლგბტ თემის "თანასწორობის, ღირსებისა და სიცოცხლის" ფუნდამენტურ უფლებებს.

"მთავრობის ამგვარი პოლიტიკა მხოლოდ რისკის შესამცირებლადაა და ამას მორალურ განსჯასთან არაფერი აკავშირებს" — განაცხადა დოქტორმა ჯოი მამმენმა.

თუმცა, კრიტიკოსები ამბობენ, რომ ეს პოლიტიკა დისკრიმინაციულია, ერთგვარი სტიგმაა და მათ თავს "გარიყულად და უმნიშვნელოდ" აგრძნობინებს.

ინდოეთში დაახლოებით ათობით მილიონი ლგბტ ადამიანი ცხოვრობს. 2012 წელს ინდოეთის მთავრობამ განაცხადა რომ ლგბტ ადამიანების რიცხვი ქვეყანაში 2,5 მილიონს შეადგენს, თუმცა რეალური მაჩვენებელი შეიძლება 135 მილიონზე მეტიც იყოს.