"მამაცი მაშინ ხარ, როცა გეშინია და არა პირიქით" — როგორია, როდესაც მუდამ გთხოვენ სიმამაცეს, მუდამ სიფხიზლესა და სიძლიერეს ითხოვენ შენგან. როგორია, როდესაც წამით არ შეგიძლია დანებდე, მოდუნდე, ცხოვრებით დატკბე, რადგან ყველაფერი ჩამოიშლება. შესაძლებელია გაუძლო ყველა სირთულეს? შესაძლებელია არ დანებდე მაშინაც კი, როდესაც საშველი არსად ჩანს? და საერთოდ, რისთვის ან ვისთვის უნდა იბრძოლო ამდენი, გადაიტანო ყველანაირი ტკივილი...

დიდი დეპრესია — ეს ტერმინი ხშირად გაგვიგია, ალბათ, რაღაც ისტორიებიც წაგვიკითხავს, გვინახავს ფილმებში და ბევრ მწერალს სხვადასხვაგვარად გადმოუცია ჩვენი ისტორიის არც თუ ისე შორეული წარსული. ამერიკელი მწერლის კრისტინ ჰანას რომანი "ოთხი ქარი", რომელიც მალევე იქცა ბესტსელერად, დასახელდა წლის საუკეთესო წიგნად და ითარგმნა სხვადასხვა ენაზე, სწორედ ამ ტრაგიკულ დროს ადამიანების ცხოვრებასა და გასაჭირზე მოგვითხრობს.

ამერიკა უფლებების ქვეყანაა. მოქალაქეები თავს აუცილებლად დაცულად უნდა გრძნობდნენ. ესაა ქვეყანა, მიწა, რომელიც ყველა ოცნების რეალობად ქცევის საშუალებას ჰპირდება ადამიანებს. რა ხდება მაშინ, როდესაც ამ ძლიერ ქვეყანაშიც, ოცნებების რეალობად ქცევის დაპირების ნაცვლად ეკონომიკა ჩამოიშლება... გაღატაკებული, იმედდაკარგული ხალხი ცხოვრობს და უბრალოდ გადარჩენისთვის იბრძვის. ადამიანები, მეზობლები, ერთმანეთს რომ უნდა ეხმარებოდნენ და გვერდში ედგნენ, ერთმანეთს დევნიან, ღალატობენ, საკუთარ ქვეყანაში ადგილის პოვნასაც არ აცდიან სრულუფლებიან მოქალაქეებს ანდაც მონურ შრომას სთხოვენ მიზერული ანაზღაურების ნაცვლად.

"ოთხი ქარი" არის ელსა მარტინელის, ერთი ტეხასელი ქალის, ცხოვრების, უფრო სწორად კი გადარჩენისთვის ბრძოლის ისტორია. რომანი მიუყვება ელსას ცხოვრებას — ადრეული წლები, დედ-მამასთან მშობლიურ სახლში გატარებული დრო, მისი ოცნებები რაღაც უკეთეს, თითქოს მიუღწეველ ცხოვრებაზე, შემდეგ ერთი ნახვით შეყვარება, ახალი ცხოვრების დაწყება, შვილები და ყველა ის ტკივილი, სიხარული თუ განცდა, რაც დედობას თან ახლავს.

წიგნში ყველაფერია: ადამიანური ტკივილი და შეცდომები, უპატიებელი გადაწყვეტილებები, პატარა დეტალებით დანახული ბედნიერება. ელსა ქალია, რომელიც დედად იქცევა მკითხველის თვალწინ. დედა, რომელიც საკუთარი შვილებისთვის ყველაფერს გააკეთებს — შეებრძოლება ტეხასის დაუნდობელ ქარიშხლებს, მუხლჩაუხრელად იშრომებს ბამბის პლანტაციებში, ოღონდ შვილებისთვის საკვების მოპოვება შეძლოს, დაივიწყებს საკუთარ ტკივილს, თუკი ეს შვილებზე ზრუნვის საშუალებას მისცემს.

ელსა არასდროს ამბობს, რომ ის ძლიერი ქალია, მეტიც, მას არ სჯერა, რომ ამ დროს, დიდი გაჭირვებისა და უმუშევრობის, შიმშილობის ფონზე მას შეუძლია იყოს ძლიერი, მაგრამ, ალბათ, არც ერთი მკითხველი არ დაეთანხმება ელსას. ელსა ძლიერიცაა და მამაციც, ის უბრალოდ ადამიანია, რომელსაც ეშინია, სტკივა, შია, დაბნეულია, თუმცა მუდამ ზრუნავს სხვებზე, არასდროს კარგავს ადამიანობას.

"და მაინც იდგნენ და ერთმანეთს უღიმოდნენ... ამ ძნელ დროსაც კი, ცხოვრება გრძელდებოდა" — ეს არის წიგნი ცხოვრების სიძნელეებზე, მოულოდნელობებსა და ტრაგედიებზე. ხანდახან შეიძლება, რომ გვეტკინოს, გვეწყინოს, ისიც კი შეიძლება, რომ არაფერი ისე არ მოხდეს, როგორც გვინდოდა, როგორც ვგეგმავდით, მაგრამ არა უშავს: ცხოვრება გრძელდება — მთავარია, შენ თავად გადაწყვიტო, იყო ძლიერი და მამაცი. სულერთია ვისთვის ან რისთვის, რის გამო — მთავარია, არაფერს მისცე უფლება, რომ შენი ცხოვრება წაგართვას. იმედის ნაპერწკალი აუცილებლად მუდამ თან უნდა ატარო. სწორედ ამას მოგვითხრობს ელსას ცხოვრებით ავტორი "ოთხ ქარში", რომელიც ქარჩხაძის გამომცემლობის მიერ და ამერიკის საელჩოს ხელშეწყობით ქართულ ენაზე ახლახან დაიბეჭდა.