აქ თბილისში, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტებს შორის, ეჭვგარეშეა, სად არის საქართველოს მომავალი: ევროკავშირში.
"რა უნდა მოვიმოქმედოთ, თუ ვგრძნობთ, რომ ჩვენი ხელისუფლება არ მიჰყვება ჩვენი თაობის საქმეს იმავე ენერგიით?" მეკითხება ერთ-ერთი სტუდენტი. განაგრძე. იყავი დაჟინებული. სამი წლის წინ ჩემს ზოგიერთ კოლეგას ეღიმებოდა სტუდენტებზე, რომლებიც გაფიცულები იყვნენ კლიმატის დასაცავად. დღეს მათი დღის წესრიგი განიხილება საერთაშორისო მოლაპარაკებების ოთახებში და ასევე ოჯახებში მაგიდის გარშემო.
დაახლოებით ერთი წლის წინ საქართველომ ევროკავშირის წევრობის განაცხადი წარადგინა, თუმცა გასავლელი ჯერ კიდევ დიდი გზაა. კანონის უზენაესობა და დემოკრატიული სტანდარტები ევროკავშირში გაწევრიანების საფუძველია. ჩვენ ჩვენი შესაძლებლობების ფარგლებში მხარს ვუჭერთ საქართველოს მთავრობას და ხალხს ევროკავშირისკენ მიმავალ გზაზე. იმის გამო, რომ ქვეყანა უზარმაზარი ზეწოლის ქვეშ იმყოფება: 2008 წელს რუსეთის არმია თავს დაესხა საქართველოს, ქვეყნის ორი ნაწილი აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი დე ფაქტო კონტროლდება რუსეთის მიერ. მეორე მხრივ, რუსეთის უკრაინის წინააღმდეგ ომის დაწყების შემდეგ, ათიათასობით ადამიანი გაიქცა საქართველოში რუსეთიდან და უკრაინიდან. აქ ახალი ჭრილობები ხვდება ნაწიბურებს.
ამ ახალგაზრდა თაობის ძალა თავისი ქვეყნის მომავლის ფორმირებისთვის არის ჩვენი მოტივაციაც. ჩვენი ყურადღება არ დარჩენილა, რამდენი ათასი ქართველი ახალგაზრდა მიდის ევროკავშირის დროშისკენ, როდესაც ისინი გამოდიან ქუჩებში გამოხატვის თავისუფლებისა და თავისი ცოცხალი, კრიტიკული საზოგადოების შესანარჩუნებლად.
"და თუ პროცესი გაჩერდა?" მეკითხებიან, როცა ვემშვიდობებით. ჩვენი კარი ღია რჩება. პოლიტიკა ცვალებადი პროცესია და არასდროს არაფერია დასრულებული. ეს ზოგჯერ დამღლელი, მაგრამ ყოველთვის შესაძლებლობაა. ის ფაქტი, რომ უკრაინის დროშა ფრიალებს თბილისში უნივერსიტეტის შესასვლელთან, მეტყველებს იმაზე, თუ რა ღირებულებებს ვიზიარებთ. და რომ საქართველოს მომავალი ევროპაშია.
კომენტარები