დღეს, უკვე რამდენიმე საათში, Disney+ პლატფორმაზე ბროდვეის ცნობილი მიუზიკლი ჰამილტონი გახდება ხელმისაწვდომი. შოუს ყველა ფანი — განურჩევლად იმისა, უკვე იხილეს მათ წარმოდგენის ჩანაწერი თუ, უბრალოდ, უამრავჯერ მოუსმინეს ალბომს — ამ მომენტს უკვე წლებია, ელის.

და მაინც, ბევრი — მათ შორის, შესაძლოა, თქვენც, ვინც ახლა ამ სტატიას კითხულობთ — ასე დაინტერესებული არ არის ლილ-მანუელ მირანდას მიუზიკლით, რომელმაც ტონის რეკორდული 16 ნომინაცია მოიპოვა 2016 წელს. ალბათ, ვერც იმას ხვდებით, რატომ არის მიუზიკლი ასეთი სენსაცია. მოდით, პირდაპირ ვიკითხოთ: ჰამილტონი ნამდვილად ასეთი კარგია?

მოკლე პასუხია: კი.

უფრო გრძლად თუ ვიტყვით, არსებობს რამდენიმე მიზეზი, რატომაც მოიპოვა ჰამილტონმა ასეთი პოპულარობა ბოლო წლებში, ბროდვეის საზღვრებს მიღმა თავისი დებიუტის შემდეგ. სიუჟეტში, რომელიც, არსობრივად, ამერიკის შეერთებული შტატების დაარსების ისტორიაა, არაფერი ახალი არ არის; ის მოიცავს კარგად ნაცნობ ისტორიულ მოვლენებს — დამოუკიდებლობისთვის ომში გამარჯვებას, აშშ-ის სახელმწიფო ხაზინის დაარსებასა და ისეთი დოკუმენტების წერას, როგორებიცაა, მაგალითად, ფედერალისტური წერილები — რომლებიც ამ ქვეყნისთვის ძირეულია.

ამ ყოველივეს ცენტრში მოქცეული იყო ალექსანდერ ჰამილტონი, რომელიც კარიბების ერთ-ერთ კუნძულზე დაიბადა და შედარებით ახალგაზრდა გარდაიცვალა, და ასევე მისი თანამედროვე ჯორჯ ვაშინგტონი, ჯეიმზ მედისონი, თომას ჯეფერსონი და აარონ ბური, რომლებიც ასევე არიან შოუს პერსონაჟები.

მიუზიკლის სიახლეს წარმოადგენს მირანდას ჩანაფიქრი, რომ შოუ იქნებოდა "მაშინდელი ამერიკის ისტორია, რომელსაც ახლანდელი ამერიკა ყვება". დამფუძნებელი მამების როლებს ასრულებენ შავკანიანი და ყავისფერკანიანი მსახიობები — იმ თემთა წარმომადგენლები, რომლებიც ძალიან იშვიათად წარმოდგინდებიან როგორც ამერიკის ისტორიაში, ისე ბროდვეის სცენაზე.

მიუზიკლის სიმღერები 21-ე საუკუნის პოპის, ჰიპ-ჰოპისა და რეპის ჩვენთვის საყვარელი ჰიტებივით ჟღერს და გაჯერებულია ქვეტექსტების შრეებით. ეს მუსიკალური ნომრები ერთდროულად დროულიცაა და დროსაც უძლებს: ისინი მოგვითხრობს როგორც სცენაზე მიმდინარე ამბებზე, ისე თანამედროვე სამყაროში არსებულ მოვლენებზე.

ფოტო: Disney+

ჰამილტონმა მოიგო 11 ტონი, გრემი, პულიცერის პრემია და კიდევ არაერთი ჯილდო. ამის ერთ-ერთი მიზეზი ისაა, რომ ის მხოლოდ საკვანძო ისტორიული პიროვნებების ამბავს კი არ ყვება, არამედ მათ ასევე უფრო ადამიანურსა და საყოველთაოს ხდის, რასაც სასკოლო წიგნებში ვერ იხილავთ.

ის ყველასთვის კარგად ნაცნობ ეგზისტენციალურ კრიზისს ებრძვის: მცდელობას, შექმნა რაღაც, რაც დროს გაუძლებს, მაქსიმალურად გამოიყენო შენი ამქვეყნად ყოფნის დრო შენთვის ხელმისაწვდომი უნარ-ჩვევებითა და შესაძლებლობებით. თქვენი ამბიცია დალოცვაც შეიძლება იყოს და წყევლაც, თქვენი საარსებო საშუალებანი მხოლოდ პაიკია პოლიტიკურ თამაშში, თქვენს პოტენციალს კი ნებისმიერ დროს შეიძლება გამოეცალოს ძირი, თუნდაც თქვენ მიერვე. ყოველივე ეს ნაკადივით მიედინება და თან ყურადღების ცენტრშია, პარალელურად კი პერსონაჟები განიცდიან სიყვარულს, მეგობრობას, შურსა და ტკივილს, როგორც ყველა ჩვენგანი.

მხოლოდ ესეც კი საკმაოდ ყოვლისმომცველია მიუზიკლის პირველად ნახვისას. ალბათ, ჰამილტონის ახალწვეულებისთვის ყველაზე მნიშვნელოვანი ერთი რამის ცოდნაა: მოეშვით და ყველაფრის მყისიერად გააზრებას ნუ შეეცდებით — ეს შეუძლებელია. შოუ მთლიანად მუსიკალურია, რის გამოც ყველა ფრაზა და დიალოგი სიმღერების სახით მიეწოდება მაყურებელს, რაც საკმაოდ უცნაური მოსასმენია მათთვის, ვინც მიუზიკლებს არაა მიჩვეული, ჰამილტონი კი კიდევ უფრო გამორჩეულადაა გაჯერებული ტექსტით: ერთგან სწრაფი რეპის სამწამიან მონაკვეთში 19 სიტყვაა თავმოყრილი.

გარდა ამისა, მიუზიკლში ბევრი პერსონაჟია, რომელთაგან ზოგიერთსაც ერთი და იგივე მსახიობები თამაშობენ და როლებს შესვენებისას იცვლიან: დავიდ დიგსი თამაშობს მარკიზ დე ლაფაიეტსა და თომას ჯეფერსონს, ოკიერეტეი ონაოდოვანი — ჰერკულეს მალიგანსა და ჯეიმზ მედისონს, ენტონი რამოსი — ჯონ ლორენსსა და ფილიპ ჰამილტონს, ხოლო ჯასმინ ჯონსი პეგი სკაილერისა და მარია რეინოლდსის როლებს ასრულებს.

ჩვენი რჩევაა, ჰამილტონს პირველად ისევე უყუროთ, როგორც ნებისმიერ სხვა ფილმს უყურებდით პირველ ჯერზე: გაერკვიეთ სიუჟეტში, დატკბით წარმოდგენით და განიცადეთ ემოციები. ვინაიდან მიუზიკლი სტრიმინგის სერვისზე გამოდის, ნებისმიერ დროს შეგიძლიათ დაპაუზება, რათა გადახარშოთ, რაც იხილეთ, და უკეთ მიხვდეთ, რა ხდება. ფილმის შესვენება მხოლოდ ერთწუთიანია, თუმცა, თუ საჭირო გახდება, წარმოდგენისთვის ჩვეული 15 წუთითაც შეისვენეთ.

შემდეგ შეგიძლიათ, ნებისმიერ დროს ხელახლა ნახოთ მიუზიკლი და გაითვალისწინოთ მისი ამბის მოყოლის სპეციფიკა: დასის სიზუსტე ესოდენ დინამიური ქორეოგრაფიის შესრულებისას, განათების დიზაინის უთქმელი პოეზია და სიმღერათა ტექსტებში შიგადაშიგ არსებული კომენტარები ქალებსა და ფერადკანიანებზე. მალევე იპოვით თქვენს საყვარელ სიმღერებს, აყვებით მისამღერებს და შეჩერდებით გამორჩეულად ლამაზ კადრებზე!