53 დღეა, რაც ყოველი მოსაღამოებისას სამყაროს ფანჯრებიდან ვუყურებთ. თუმცა, როგორც ამბობენ, დასასრული ყველაფერს აქვს — 23 მაისიდან საქართველოში კორონავირუსის პანდემიის გამო დაწესებული კომენდანტის საათი იხსნება. პირველ რიგში ეს იმას ნიშნავს, რომ საღამოს 9:01 საათზე სახლის ზღურბლზე გადაბიჯების გამო 3 000 ლარის გადახდა აღარ მოგვიწევს.

არ უნდა დაგვავიწყდეს, რეკომენდაციები სოციალურ დისტანცირებასა და ჰიგიენის ნორმებზე, სხვა შეზღუდვებთან ერთად, უცვლელი რჩება. ცხოვრება იმ ჩვეულ რიტმს არ უბრუნდება, რომელიც სამი თვის წინ გვქონდა. ასე რომ, სრული თავისუფლების ილუზია სჯობს, საკუთარ თავს აქედანვე არ შეუქმნათ.

თუმცა, პატარ-პატარა სიხარულით ტკბობა მაინც შეგვიძლია. როგორც ადამიანი, რომელიც ერთდროულად ინტროვერტიც ვარ და ექსტროვერტიც, გიზიარებთ 9 სიტუაციას, რომელიც კომენდანტის საათის დროს მენატრებოდა და ახლა ისევ შემიძლია, რომ მქონდეს.

1. მაღაზიაში ჩარბენა მაშინ, როცა ყველას ეძინა

ფოტო: Giphy

როგორც უცებ მონატრებული შოკოლადის გამო, ისე მაცივრის გამოსავსებად დიდ მარკეტში სურსათის კალათის მარტოდმარტო გორიალი და შეგრძნება, რომ დისტოპიურ მომავალში მოვხვდი, სადაც ჩემ გარდა არავინაა. ამ იდეალურ სცენარს თავდამსხმელი რობოტები და სალაროს არარსებობა აკლია.

2. სახლთან ჩამოჯდომა

ფოტო: Abigail Goh

მაღაზიიდან დაბრუნებისას სახლთან მდებარე სკვერში ჩამოჯდომა, მეგობართან დარეკვა და ბევრი ლაპარაკი, ან უბრალოდ მარტო ყოფნა, ყურსასმენებით მუსიკის მოსმენა და წარმოდგენა, რომ ფილმის მთავარი გმირი ხარ.

3. მეგობრისგან მაშინ დაბრუნება, როცა მინდა

ფოტო: Anastasiia Andriichuk

აქ, მგონი, ყველაზე მეტად იჩენს თავს ინტროვერტული ნიშნები, იმიტომ, რომ ჩემნაირებისთვის სიმშვიდის განცდა ყველაზე ახლობელი ადამიანის სახლშიც არ არსებობს — რა შეედრება შინ დაბრუნებას, საკუთარ ლოგინში დაწოლასა და ემოციურ სიმშვიდეს, რომელსაც მხოლოდ საკუთარი თავი განიჭებს? ალბათ ისევ და ისევ მარტო ყოფნა.

ჰოდა, თან სამსახური, თან მეგობრის ნახვა, თან შინ 9 საათამდე (!) დაბრუნება, თითქმის შეუსრულებელი მისია იყო. ახლა კი, ისევ შეგვიძლია გვიანობამდე გარეთ ყოფნა, შემდეგ სახლში დაბრუნება და მშვიდი ძილით ტკბობა.

4. ოფისში გვიანობამდე დარჩენა

ფოტო: Doremi / Shutterstock

თუ თქვენც გიყვართ სამსახურში გვიანობამდე დარჩენა, თან ისე, რომ საათზე შეხედვაც კი არ გახსენდებათ, მიხვდებით, რა დანაკლისზეც ვსაუბრობ.

5. ქუჩის ხმაური

ფოტო: Zabombey

ახლაც მახსოვს 31 მარტი. თვითიზოლაციაში მარტო ყოფნის დროს 9 საათის მოახლოება — დღე, როდესაც მთელი საქართველო ჰოპერის ნახატებში გადასახლდა.

საღამოს 9 საათის შემდეგ ჩამოწოლილი მდუმარება და ჩამიჩუმი თავიდან თითქოს საზარლადაც ჟღერდა. მერე ვეცადეთ, საინტერესოდ მოგვჩვენებოდა, მაგრამ საბოლოოდ მაგაზე მომაბეზრებელი მაინც არაფერი აღმოჩნდა.

მეგობრებმა ისიც კი მითხრეს, რომ სახლში გადამალული ტელევიზორები გამოჩხრიკეს და ჩართეს, რომ ხმაურის ილუზია შეექმნათ. თუმცა, რამდენიმე ორიგინალურმა ადამიანმა კარანტინში მყოფ მეზობლებს მუსიკა ჩაურთო. ზოგს ისე გაუმართლა, რომ კორპუსის ფასადზე პროექტორით გაშვებულ ფილმებსაც უყურა.

6. პიკნიკის შემდეგ გარეთ დარჩენა

ფოტო: Fox

შეგიძლია იქამდე დარჩე გარეთ კუბოკრულ პლედზე წამოწოლილი, სანამ ცაზე ვარსკვლავები არ გამოჩნდება და ბევრი, ძალიან ბევრი ილაპარაკო მეგობართან ან საყვარელ ადამიანთან. და თუ შეგცივდება, სახლიდან სახელდახელოდ თერმოსით წაღებული ჩაით ან ცხელი შოკოლადით გათბე.

7. "სად ხარ?"

ფოტო: Netflix

ვინ იფიქრებდა, თუ ოდესმე ეს კითხვა მომენატრებოდა, მაგრამ ღამის 12 საათზე დედისგან ზარი და იმის კითხვა, სად ვარ და ხომ კარგად ვარ, ერთ-ერთი ის სიტუაციაა, რომლის გარეშე ცხოვრებაც ძალიან საინტერესოც არაა. კი, 29 წლის ასაკშიც. და როცა 9-ის მერე უბრალოდ სახლში ხარ, ფიქრობ, რომ შენი ცხოვრება ზუსტად ისეთია, როგორიც სულაც არ გინდოდა.

8. სეირნობა

ფოტო: Science Saru

ღამე გარეთ სეირნობაზე დიდი მონაპოვარი კომენდანტის საათის დასრულებას მაინც არაფერი აქვს — ნებისმიერ ფორმასა და რიცხვში, ფეხით, ველოსიპედით, მარტო თუ სხვებთან ერთად. ან ცარიელ ქუჩებში მანქანით სეირნობა რატომ გამოვტოვო? თან თუ წვიმს და საყვარელი ფლეილისტიც ჩართული მაქვს, მით უმეტეს...

9. სახლში დარჩენა იმიტომ, რომ ასე მინდა

ფოტო: Debbie Balboa

და არა იმიტომ, რომ ვალდებული ვარ.