ყველამ ვიცით საბავშვო ლექსი მხედარზე, რომელსაც ბებერმა პური არ მისცა და მისი "ცოდვა დაიდო". მილენიალებს ეს ლექსი ალბათ 90-იანი წლების უშუქობასაც მოაგონებს, როცა საღამოობით ათასი რამით ვირთობდით თავს — გამოცანებით, ქალაქობანას თამაშით სანთლის შუქზე, ლექსებით...

როგორც აღმოჩნდა, მთელი ჩვენი ცხოვრება ტყუილი ყოფილა და ბებერი ალაზანში სულაც არ ჰკიდია. ლოგიკურიცაა — რატომ, ან როგორ უნდა ეკიდოს ბებერი მდინარეში? ან თუნდაც რამე ამირანის ლეგენდისებური წარმოიდგინეთ — რატომ უნდა ვთხოვოთ მას პური, თავისი გაჭირვება არ ეყოფა, ჩვენი "ცოდოც რომ არ ავკიდოთ?"

როგორც აღმოჩნდა, ბებერი არაზანში ჰკიდია. არაზანი დიდ თონეს ნიშნავს, სადაც, მართლაც ბევრი პური შეიძლება ჰქონოდა მას. თუმცა არჩევანის თავისუფლება ყველას აქვს და სულაც არ იყო ის ვალდებული, უცნობისთვის პური მიეცა.

მოკლედ, ლექსის სწორი ვერსია ასე გამოიყურება:

აჩუ, აჩუ, ცხენო,

საით გაგაჭენო,

არაზანი დიდია,

შიგ ბებერი კიდია,

პური ვთხოვე, არ მაჭამა,

ჩემი ცოდო ჰკიდია.

ხალხური

ეს ინფორმაცია ფეისბუქზე თავდაპირველად თამარ ბუკიამ გაავრცელა და სწორი პასუხი პოსტის კომენტარებში ახსნა.

მოგვიანებით კი, ვრცელი პოსტიც გამოაქვეყნა.

ეს ყველაფერი არაა. არაზანი ქართულ ენაში თავსხმა წვიმასაც ნიშნავს.

თუმცა, სჯობს მაინც თამარ ბუკიას ვერსიას დავუჯეროთ, რადგან ყველაზე ლოგიკური სწორედ მისი ვერსიაა.

ფოტო: BBC Three