მარნეულის მუნიციპალიტეტის სოფელ ალგეთში, სადაც ძირითადად ეთნიკური აზერბაიჯანელები ცხოვრობენ, მოსახლეობას სასმელი წყალი არ აქვს.

57 წლის ქამრან ალიევი მისი სახლიდან რამდენიმე ასეული მეტრის მოშორებით არსებული ნაკადულიდან ორი სათლით წყალს იღებს და სახლში მიაქვს. წყალი სუფთა არ არის, მაგრამ ალიევების ოჯახი ამ წყალს დასალევად მაინც იყენებს.

"ამ წყალს სახლში დავდგამ, ცოტა ხანს გავაჩერებთ და ნალექი რომ დაილექება, შემდეგ დასალევად გამოვიყენებთ. ამ წყალს ვიყენებთ საჭმლის გასაკეთებლად და სარეცხსაც ამით ვრეცხავთ. არა მგონია, ოცდამეერთე საუკუნეში ასეთ პირობებში სადმე კიდევ ცხოვრობდნენ", - ამბობს ქამრანი და იქვე იმასაც დასძენს, რომ სოფელი, სადაც 4000-ზე მეტი ადამიანი ცხოვრობს, იძულებულია სახმარი წყალი იყიდოს, დასალევი წყალი კი მეზობელი სოფლებიდან მოიტანოს: ვისაც მანქანა აქვს, საჭირო წყალი თვითონ მოაქვს. იმ ოჯახებმა კი, რომლებსაც მანქანა არ აქვთ, წყლისმზიდ მანქანებს წყლის მოტანაში ფული უნდა გადაუხადონ.

54 წლის არიფ ჰასანოვი ახლაც წყლის მოსატანად მიდის: "ხანდახან დღეში ორჯერ მიწევს წყალზე წასვლა. სახლში პატარა შვილიშვილი მყავს. ორი ოჯახი ერთად ვცხოვრობთ და სახმარადაც და დასალევადაც ბევრი წყალი გვჭირდება. წლებია უკვე ასე ვცხოვრობთ", - ამბობს არიფი.

"რადგან სასმელი წყალი არ გვაქვს, წვიმის წყალს ვსვამთ. ამის გამო ბავშვები ავად გაგვიხდნენ", - ჩივის სოფლის კიდევ ერთი მცხოვრები ვაგიფ მამედოვი.

ადგილობრივი მოსახლეობა ამბობს, რომ სოფელში წყლის გაყვანის თხოვნით ადგილობრივ ხელისუფლებას რამდენჯერმე მიმართეს, მაგრამ უშედეგოდ. ერთი თვის წინ ისინი მარნეულის ყოფილ მერს, თემურ აბაზოვსაც შეხვდნენ. აბაზოვი მათ პრობლემის მოგვარებას დაჰპირდა, თუმცა ყოფილ მერს არაფერი უთქვამს იმის თაობაზე, კონკრეტულად როდის შეძლებდა სოფელი წყლის მიღებას.

როგორც მარნეულის მუნიციპალიტეტის მერიაში აცხადებენ, სოფელ ალგეთს წყალი 80-იანი წლებიდან არ მიეწოდება. სოფელში 14 კმ სიგრძის მილსადენი არსებობს, მაგრამ მილი რამდენიმე ადგილზე დაზიანებულია, რის გამოც მასში გამავალი წყალი ბინძურდება და იკარგება, ამიტომ მერია ინფრასტრუქტურის სამინისტროსთან ერთად სოფელ ალგეთის წყალმომარაგებისთვის ალტერნატიული მარშრუტის და პროექტის შემუშავებას გეგმავს.