ამერიკული ჟურნალის, National Geographic-ის რედაქტორმა განაცხადა, რომ ათწლეულების განმავლობაში ჟურნალის შინაარსი რასისტული იყო. მისი განცხადებით, იმ დროს უგულებელყოფილი იყო არათეთრკანიანი ამერიკელების პრობლემები და განსხვავებული ჯგუფების წარმომადგენლები ხასიათდებოდნენ როგორც ეგზოტიკურ და ველურ ადამიანებად.

ჟურნალის ამჟამინდელი რედაქტორის, სუზან გოლდბერგის თქმით, ასეთი დამოკიდებულება, ხელს უწყობდა ყველა იმ კლიშეს გაძლიერებას და გამყარებას, რომელიც იმ დროს საზოგადოებაში არსებობდა.

National Geographic-ის აპრილის ნომერი მთლიანად რასებსა და მათ დეფინიციას ეძღვნება. მარტინ ლუთერ კინგის მკვლელობის 50 წლის თავზე, აპრილის ნომრისთვის, ჟურნალის ავტორებმა ისტორიკოსებს სთხოვეს, რომ შეეფასებინათ წარსულში გამოქვეყნებული სტატიები.

"მოდით დავუპირისპირდეთ რასიზმის დღევანდელ სამარცხვინო პრაქტიკას და დავამტკიცოთ, რომ ამაზე მაღლა ვდგავართ", - წერს გოლდბერგი რედაქტორის სვეტში, რომელსაც "ათწლეულების განმავლობაში, ჩვენი მასალა რასისტული იყო" ჰქვია.

რედაქტორი ამბობს, რომ ზოგიერთმა მასალამ, რომელიც არქივში მოიპოვა, შოკში ჩააგდო. მათ შორის, 1916 წელს გადაღებულმა ავსტრალიელი აბორიგენების ფოტომ, რომელსაც შემდეგი წარწერა ჰქონდა: "სამხრეთ ავსტრალიელი ზანგები: ეს ველურები კაცობრიობის ისტორიაში ყველაზე უინტელექტოები არიან".

არქივზე მუშაობის შემდეგ, ვირჯინიის უნივერსიტეტის ასოცირებულმა პროფესორმა ჯონ ედვინ მეისონმა თქვა, რომ National Geographic-ი თავისი ავტორიტეტითა და მასალებით ხელს უწყობდა ანტირასისტული განწყობების გაძლიერებას.

მან აღმოაჩინა, რომ 1970 წლამდე ჟურნალი სრულიად უგულებელყოფდა არათეთრკნანიანი ამერიკელების ცხოვრებას და მათ მხოლოდ მუშებად ან მონებად წარმოაჩენდა.

პროფესორმა მენსონმა შეამჩნია, რომ ჟურნალი აქტიურად ბეჭდავდა ფოტოებს, რომელიც მიმართული იყო ცივილიზებული და არაცივილიზებული სამყაროების დასაყოფად. თითქოს, თეთრებმა განვითარება ბუნებრივად მოიპოვეს, არათეთრკანიანები კი დარჩნენ პრეისტორიულ ხანაში.

ვირჯინიის უნივერსიტეტის პროფესორმა 1962 წლის სამხრეთ აფრიკული აპარტეიდის გაშუქება, რომელიც ფაქტობრივად არც ერთ პრობლემას არ გამოხატავდა, 1977 წლის მოვლენების გაშუქებას შეადარა, რომელშიც შავკანიანი ლიდერების რეჟიმის მიმართ ოპოზიციური განწყობა იგრძნობოდა.

"ცხადია, ეს არ არის კარგი სტატია, თუმცა კარგად გამოხატავს რამდენად დაჩაგრულები იყვნენ ისინი [შავკანიანები]", - ამბობს პროფესორი მენსონი.

ის აღნიშნავს, რომ მიუხედავად ამ ყველაფრისა, ჟურნალმა კარგი საქმეც გააკეთა - მან ადამიანებს კაცობრიობის მეორე მხარეც დაანახა, ავად თუ კარგადო.