ლიტერატურის მოყვარულთათვის განსაკუთრებული დღეები ახლოვდება. 14-16 ნოემბერს ექსპო ჯორჯიის პავილიონში უკვე ტრადიციად ქცეული თბილისის წიგნის დღეები გაიმართება. ქართული გამომცემლობები ერთგულ მკითხველს უამრავი სიახლით დახვდებიან, რა თქმა უნდა, მათ შორისაა ქარჩხაძის გამომცემლობაც. წლევანდელი ერთ-ერთი სიახლე კი ჯემალ ქარჩხაძის გუბე და სხვა მოთხრობებია.

ჯემალ ქარჩხაძის შემოქმედებას ქართველი მკითხველი დიდი ხანია იცნობს და დროის სვლასთან ერთად უფრო მეტად უყვარდება და აფასებს. საზოგადოება ამ მწერლის შემოქმედებიდან განსაკუთრებულ, გამორჩეულ ნაწარმოებებსაც გამოყოფს, მაგ.; მდგმური, ქარავანი და ზებულონი.

შეიძლება ითქვას, რომ ქარჩხაძის შემოქმედებას ძველი თაობა საკმაოდ კარგად იცნობდა, თუმცა ახალმა თაობამ ავტორი თავიდან აღმოაჩინა, როგორც ხდება ხოლმე. სასკოლო პროგრამაში შეტანილი მოთხრობა იგი სწორედ ის ნაწარმოები აღმოჩნდა, რომელმაც ახალი თაობის მკითხველი ერთბაშად მონუსხა და ჯემალ ქარჩხაძის შემოქმედებით დააინტერესა.

ქარჩხაძის გამომცემლობა ყოველთვის განსაკუთრებულ ყურადღებას აქცევს ჯემალ ქარჩხაძის შემოქმედებას და ერთგული მკითხველის თხოვნასაც მუდამ ითვალისწინებს. სწორედ ასეთი დამოკიდებულების წყალობით ჯემალ ქარჩხაძის ყველა მაგნუმ ოპუსი ცალ-ცალკე წიგნადაა გამოცემული, მუდამ ბესტსელერი წიგნები კი არასდროს არის რარიტეტული, რადგან გამომცემლობა მკითხველს ყოველთვის სთავაზობს განახლებულ ტირაჟს. აქვე უნდა აღინიშნოს ისიც, რომ ქართველი მკითხველისთვის განსაკუთრებული მოთხრობა იგი ინგლისურ ენაზეცაა ნათარგმნი და ნელ-ნელა უცხოელი მკითხველის გულებსაც იპყრობს.

ჯემალ ქარჩხაძის ეს ახალი კრებული აერთიანებს რამდენიმე საინტერესო, თავისებურად განსხვავებულ მოთხრობას: გუბე, მარიანა, მეთერთმეტე მცნება, აბზიანიძეების ოჯახი, მაგნოლიის ყვავილი ანუ ბებია ანას გარდაცვალება, იგი და დღე ერთი.

ჯემალ ქარჩხაძის წერის ერთ-ერთი უმთავრესი თავისებურება სტილური მრავალფეროვნებაა. ამ კრებულში თავს იყრის როგორც რეალისტური, ასევე მითოსური, ფანტასტიკური თუ ჯადოსნური რეალიზმის თვისებების მქონე ტექსტები. ეს ტექსტები სრულიად სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა ეტაპზეა დაწერილი (მათ შორის აქაა პირველი და ბოლო მოთხრობაც). მწერლის სამოქმედო არეალიც განსხვავებულია — პრეისტორიული ხანიდან თანამედროვეობამდე, განსხვავებულია ტექსტების ფორმატიც, განსხვავებულია ყველაფერი, გარდა მწერლის უმთავრესი მიზნისა — ამოგზაუროს მკითხველი ადამიანის უღრმეს ფენებში და იყოს ყოველთვის პირუთვნელი, დაუღალავი მთხრობელი ამბებისა, რომლებშიც, როგორც სარკეში, ყველანი ვპოულობთ ჩვენს თავს — თავად ავტორიდან მოყოლებული ნებისმიერი ჩვენგანის ჩათვლით.