ახლა მოვდივარ სვეტიცხოვლიდან, სადაც პანაშვიდი იქნა გადახდილი რაჭაში გარდაცვლილი ადამიანებისთვის. ისინი, ვინც შეიძლება ჯერ კიდევ ცოცხლები არიან, მათთვის ლოცვა, რომ შეიძლება დაუბრუნდნენ თავიანთ ოჯახებს. ამავდროულად, 2008 წლის ომში საქართველოსთვის დაღუპულთათვის. გაერთიანება ამ ორი ტრაგედიის, რომელთაგან ორივე აგვისტოში მოხდა, შეიძლება თანხვედრა არ არის ბოლომდე.
ჩვენ გვებრძვის მტერი, ხან ომით და ხან რბილი ძალით, რომელიც ამ ბოლო დროს ძალიან ჩანს და რომელსაც სჭირდება ჩვენი ერთიანობა. ასევე, განრისხებული ბუნებაც გვებრძვის და იმის წინაშეც გვჭირდება გაერთიანება.
ისეთი განცხადებები ისმის, თუ დაწერილია სოციალურ ქსელში, თუ წამოძახილი, რაც დღეს ჩემთვის მიუღებელი არის და მე დარწმუნებული ვარ, რომ ეს ყველაფერი მიუღებელია ქართველისთვის და საქართველოსთვის. ჩვენ თუ გვინდა ის დამოუკიდებლობა, რისთვისაც იბრძოდნენ ადამიანები, რომლებიც აქ განისვენებენ, ჩვენ თუ ეს დამოუკიდებლობა ნამდვილად გვინდა, თუ სახელმწიფო გვინდა, უნდა მოვიდეთ გონს, დავინახოთ, სად არის ჩვენი საერთო საფრთხე და ერთად ვებრძოლოთ საერთო მტერს, არა ერთმანეთს.
კომენტარები