რა მოვისმინეთ, საერთო ჯამში, მოვისმინეთ ის, რომ ხალხი იყო გამოსული, რომელიც საკუთარ ქვეყანაზე, საკუთარ ეროვნულ ინტერესზე ფიქრობს და რავიცი, საქართველო და საქართველოს სიყვარულის გარდა იქ, მე მგონი, არაფერზე იყო საუბარი. და რა გამოდის, გამოდის, რომ ამ ხალხის თვალში, ვინც არიან კრიტიკოსები, საქართველოზე საუბარი ნიშნავს ანტიდასავლურობას და პრორუსობას? ისინი ტოლობას სვამენ, როგორც კი ვინმე საუბრობს საქართველოზე, ეროვნულ ინტერესზე და ა.შ. იქვე გამოდის იარლიყების მიწერებება, თითქოს ეს არის ანტიდასავლური. ამით თვითონვე თავის ლოზუნგებს უარყოფენ, როცა ამბობენ, რომ მე ვარ ქართველი და მაშასადამე ევროპელი და ის, რომ ქართველობა, რა თქმა უნდა, არის ევროპული კულტურის ნაწილი და ჩვენ ვართ შემქმნელები ევროპული კულტურის და როცა ქართველობაზე იწყება საუბარი, რაღაცნაირად ეწინააღმდეგება ევროპას, ეს არის კიდევ ერთხელ ის დამოკიდებულება, რომელიც ჩვენს ოპოზიციას და გარკვეულ აქტივისტებს სამოქალაქო საზოგადოებაში აქვთ.
მათთვის არ ვიცი რანაირად მოხდა ეს ცვლილება, მაგრა ვფიქრობ, რომ ისინი პოლიტიკურად და აზრობრივად დაცილდნენ ყველაფერ ქართულს. მათთვის რაღაცნაირად უკვე გამაღიზიანებელია, როდესაც საუბარი არის საქართველოზე, ქართულ ეკლესიაზე, ტრადიციებზე, მათთვის საუბარიც კი გამაღიზიანებელია. ეს ვფიქრობ, რომ არის ძალიან საშიში ტენდენცია და მნიშვნელოვანია, რომ ჩაუფიქრდნენ, საბოლოო ჯამში, რომელი ქვეყნის შვილები არიან, რა ინტერესები აქვთ უპირველეს ყოვლისა დაყენებული.
კომენტარები