თქვენ იცით, რომ ამ კვირას ჩვენ გვსურდა საგარეო საქმეთა მინისტრის ინტერპელაციის წესით პარლამენტში დაბარება. პასუხი, რომ ის ვერ მოვა, გამომდინარე მივლინებიდან არ ნიშნავს იმას, რომ კითხვებზე, რომელიც იყო გაგზავნილი მასთან, ამაზე პასუხი არ უნდა მოსულიყო.
ეს კითხვები, რა თქმა უნდა, ძირითადად შეეხებოდა რუსეთის ოკუპაციას, ბიჭვინთის ანექსიის პროცესს, რომელზეც არცერთი ოფიციალური განცხადება ჩვენ მთავრობის მხრიდან, მათ შორის, არც საგარეო საქმეთა მინისტრის მხრიდან არ მოგვისმენია, სამწუხაროდ. ეს შეეხებოდა რუსეთის ანექსიის პროცესს, ისევე, როგორც იმ პროცესებს, რომელიც მიმდინარეობს სოხუმის აეროპორტის აღდგენასთან დაკავშირებით რუსეთის მიერ, მათ შორის, სატრანზიტო კორიდორებში რუსეთის სურვილის შესახებ, რომ იყოს ოკუპირებული რეგიონები ჩართული. ეს, რა თქმა უნდა, შეეხებოდა, მათ შორის, საქართველოს საგარეო პოლიტიკას, თუ ამ გართულებულ ვითარებაში, იქნება ეს ჩვენს რეგიონში, ჩვენს მეზობლებს შორის კონფლიქტის ესკალაცია და სამშვიდობო შეთანხმების საკითხი, თუ რუსეთის აგრესია უკრაინის წინააღმდეგ, ამ ვითარებაში საერთოდ საქართველო სად არის? გასაგებია არგაღიზიანების პოლიტიკა, ამით დაიწყო ქართულმა ოცნებამ ხელისუფლებაში მოსვლა, თუმცა არგაღიზიანების პოლიტიკა თუ ნიშნავდა იმას, რომ ჩირგვში უნდა ჩაგვერგო თავი და საერთოდ არ შეგვემჩნია რა ხდებოდა ჩვენს ირგვლივ, როგორც ჩანს, აქამდეც მივედით.
კომენტარები