შეგვიძლია, რომ 2005 წელს გამოსულ ფილმს უკვე უკვდავი ვუწოდოთ? ჯეინ ოსტინის კლასიკური რომანის Pride and Prejudice (ყველაზე გავრცელებული ქართული თარგმანით სიამაყე და ცრურწმენა) მიხედვით ჯო რაითის მიერ გადაღებული კინოეკრანიზაციისთვის ბევრს ნამდვილად არ დაენანებოდა ეს შეფასება.

მაინც რატომ ინარჩუნებს ეს ფილმი დღემდე ასეთ აქტუალურობას და მილიონობით ერთგულ მაყურებელს მისი ყურება რატომ არასდროს ჰბეზრდება? ამის ბევრი მიზეზი შეიძლება ჩამოითვალოს, თუმცა ვეცდებით, ჩვენ ამ სტატიაში რამდენიმე განსაკუთრებულ გარემოებას გავუსვათ ხაზი:

1. პეიზაჟები იმდენად ლამაზია, რომ ინგლისში მოგზაურობას განდომებს

2. ფილმი სავსეა ემოციური საუნდტრეკებით

3. მსახიობები ისე ზუსტადაა შერჩეული, ნაკლს ვერ უპოვი

4. ჯეინ ოსტინის სტილი სრულიად დაცულია, ფილმი ინარჩუნებს ორიგინალი ტექსტის ატმოსფეროს და სათქმელი ბევრად მარტივად გასაგებია

ფოტო: Giphy

5. ბევრი ფრაზა ჩვენს ყოველდღიურ ცხოვრებას თავისუფლად ერგება

6. მისტერ დარსისა და ელიზაბეტის უნიკალურ ცეკვასაც ვერ დავივიწყებთ

7. ვერც მისტერ დარსის წვიმაში ახსნილ სიყვარულს

8. მინდორში სეირნობაზე რას იტყვით? წინა რომანტიკულ სცენებს არაფრით ჩამოუვარდება

ფოტო: Giphy

9. და ეს საკულტო სცენა

10. და ბოლოს: მართალია, სიუჟეტი მე-19 საუკუნეში ვითარდება, მაგრამ თანამედროვე მაყურებელი მაინც მარტივად იპოვის ბევრ საერთოს მთელ ამბავთან თუ მის გმირებთან