2008-ში, ისევე, როგორც ზელენსკი ახლა, არ გავედი ჩვენი დედაქალაქიდან. პრეზიდენტის სასახლიდან რამდენიმე კილომეტრში იყო რუსული ტანკები. კოდორში გადმოსხმული ჰყავდათ სპეცრაზმი ჩემს გასანადგურებლად და თუ არა ბუშის გამოსვლა, რომელსაც ტელეფონში ვუყვიროდი და ვამუნათებდი როგორც შემეძლო, როგორც ახლა ზელენსკი საჯაროდ შვრება უკვე ბევრად უფრო ეფექტურად, ალბათ. ეს საჯაროობა მაინც მუშაობს. ვეუბნებოდი, რომ დროზე მოდით, დროზე. მან გადაარჩინა, მისმა გემმა და მისმა თვითმფრინავებმა საქართველო ისევე, როგორც ჩვენმა გმირმა ჯარისკაცებმა, რომლებშიც მათ შორის, იყო ის სამი ჯარისკაცი, ვინც დაიღუპა ამ დღეებში.
კომენტარები