საქართველოს პარლამენტში დარეგისტრირდა საკანონმდებლო წინადადება, რომლის მიხედვით, აბორტი დასჯადი უნდა გახდეს, თუკი არ არსებობს სამედიცინო ან არასამედიცინო ჩვენებებისგან ერთ-ერთი გარემოება.

კერძოდ, ინიციატორი მოქალაქე გიორგი ლაბაძე წერს, რომ ჯანმრთელობის დაცვის შესახებ საქართველოს კანონის, 139-ე მუხლის მე-2 პუნქტის ა ქვეპუნქტი, სადაც წერია, რომ ორსულობის შეწყვეტა ნებადართულია, თუკი ორსულობის ხანგრძლივობა არ აღემატება თორმეტ კვირას, უნდა შეიცვალოს შემდეგი რედაქციით:

ა) თუ არსებობს საქართველოს შრომის ჯანმრთელობისა და სოციალური დაცვის მინისტრის ბრძანების შესაბამისად დადგენილი სამედიცინო და არასამედიცინო ჩვენაბათაგან ერთ-ერთი გარემოება.

საკანონმდებლო ინიციატივის ავტორს სურს, რომ ამ მხრივ ცვლილება შევიდეს სისხლის სამართლის კოდექსშიც და 133-ე მუხლით გათვალისწინებული დებულება - უკანონო აბორტი, სადაც სასჯელის სახით გათვალისწინებულია საზოგადოებისთვის სასარგებლო შრომა ასიდან ორას ორმოც საათამდე, შეიცვალოს და ჩამოყალიბდეს შემდეგი რედაქციით:

"ისჯება საზოგადოებისთვის სასარგებლო შრომით ვადით ას ოციდან სამას საათამდე".

საკანონმდებლო წინადადების ინიციატორის აზრით, აბორტის მიმართ საქართველოში არსებული მიდგომა ემყარება ადამიანთა გარკვეული ჯგუფის ზეწოლას, რომელიც მოქალაქეების ძალიან მცირე რაოდენობას მოიცავს.

პარლამენტის რეგლამენტის მიხედვით, საკანონმდებლო წინადადება არის საკანონმდებლო ინიციატივის უფლების არმქონე სუბიექტის მიერ პარლამენტისათვის წარდგენილი, დადგენილი წესით გაფორმებული, დასაბუთებული მიმართვა ახალი კანონის მიღების, კანონში ცვლილების შეტანის ან კანონის ძალადაკარგულად გამოცხადების თაობაზე. საკანონმდებლო წინადადებამ უნდა გაიაროს გარკვეული პროცედურები პარლამენტში, რათა იქცეს კანონპროექტად, შემდეგ კი – კანონად.