არგენტინული ტანგოს — როგორც ცეკვის, ისე მისი სახელის საწყისები მითებსა და დაუწერელ ისტორიაშია ჩაკარგული. მიჩნეულია, რომ მე-19 საუკუნის მეორე ნახევარში არგენტინაში ჩამოყვანილმა აფრიკელმა მონებმა და მათმა შთამომავლებმა ადგილობრივ კულტურაზე დიდი ზეგავლენა მოახდინეს და სწორედ ამ საზოგადოებაში დაიბადა ემოციური და ცეცხლოვანი ცეკვა.

სიტყვა ტანგო, შესაძლოა, აფრიკული წარმოშობის იყოს და პირდაპირი მნიშვნელობით "დახურულ ადგილს" ნიშნავდეს. მეორე მოსაზრებით კი ის პორტუგალიური წარმოშობისაა და შეხებას აღნიშნავს. თუმცა, როგორიც არ უნდა იყოს ამ სიტყვის ეტიმოლოგია, საბოლოოდ "ტანგო" იმ ადგილის აღმნიშვნელი ტერმინი გახდა, სადაც აფრიკელი მონები და თავისუფალი ფერადკანიანები დამღლელი დღის შემდეგ საცეკვაოდ იკრიბებოდნენ მანამ, სანამ 1853 წელს არგენტინაში მონობა აიკრძალა.

მე-19 საუკუნის მიწურულსა და მე-20 საუკუნის დასაწყისში არგენტინაში მიგრანტების დიდი ნაკადი ჩავიდა. 1869 წელს ბუენოს აირესის მოსახლეობა 180 000-ს ითვლიდა, 1914 წლისთვის კი მისი რაოდენობა 1,5 მილიონამდე გაიზარდა. აფრიკული, ესპანური, იტალიური, ბრიტანული, პოლონური, რუსული და ადგილობრივი არგენტინული კულტურები ერთმანეთს შეერია, თითოეულმა მათგანმა ერთმანეთისგან ცეკვისა და მუსიკის ელემენტები ისესხა — ტრადიციული პოლკა, ვალსი და მაზურკა კუბურ ჰაბანერასა და აფრიკულ რიტმებს შეერწყა.

იმიგრანტების უმეტესობა იყვნენ მამაკაცები, რომლებიც ახალ ქვეყანაში ბედის საძიებლად ჩავიდნენ. ისინი ძირითადად ღარიბი, იმედგადაწურული ადამიანები იყვნენ და ოცნებობდნენ, საკმარისი ფული ეშოვნათ, რომ სახლში დაბრუნებულიყვნენ ან ოჯახები არგენტინაში ჩამოეყვანათ. ტანგოს ევოლუციაც სწორედ მათ გულშიჩამწვდომ ადამიანურ დანაკარგსა თუ შორს დატოვებულ მშობლიურ ადგილებსა და საყვარელ ხალხს ასახავს.

ცეცხლოვანი და ვნებიანი მოძრაობების მიუხედავად, სწორედ ასეთი ნოსტალგიურ, სევდიან ისტორიებს ჰყვება ტანგო და ბანდონეონზე შესრულებული მელოდიებიც ხშირად დაკარგულ ან ცალმხრივ სიყვარულზე მოგვითხრობს. მისმა თანამედროვე ვერსიებმა, რა თქმა უნდა, სხვადასხვა მნიშვნელობა მიიღო, თუმცა საწყისი მნიშვნელობა მაინც სასოწარკვეთილებაა.

ფოტო: Tangology

არგენტინულ ტანგოს თავდაპირველად ერთმანეთში მამაკაცები ცეკვავდნენ. სურდათ, მოძრაობები ესწავლათ, რადგან ქალი პარტნიორები მოეხიბლათ. როცა მოძრაობებში კარგად გაიწაფებოდნენ მხოლოდ შემდეგ გადიოდნენ საცეკვაო მოედანზე და "ბედს ეძებდნენ".

აფრიკულ-არგენტინულ საცეკვაო მოედნებიდან ტანგო ბუენოს აირესის სხვადასხვა უბანში გავრცელდა და მას ძირითადად ღარიბთა თავშეყრის ადგილებში, ბარებში, საცეკვაო მოედნებსა და საროსკიპოებში ცეკვავდნენ. სწორედ ამ ადგილებში ერწყმოდა ერთმანეთს აფრიკული რიტმები და არგენტინული მუსიკა — "მილონგა". უცნობია, როდის და სად შეერია სხვადასხვა კულტურის დამახასიათებელი მუსიკა და მოძრაობა ერთმანეთს ისე, რომ არგენტინული ტანგო დღევანდელი სახით ჩამოყალიბებულიყო, თუმცა ცნობილია, რომ დასაწყიში ის ღარიბი უბნების ცეკვად მოიაზრებოდა.

მიუხედავად იმისა, რომ მაღალი კლასის წარმომადგენლები ზემოდან უყურებდნენ ღარიბი უბნების საქმიანობას, მდიდრების შვილები გაღატაკებულ რაიონებს ცნობისმოყვარეობის მიზნით ხშირად სტუმრობდნენ. ამგვარად, თანდათანობით ყველამ შეიტყო ამ ცეკვის შესახებ და ის ბუენოს აირესის ურბანული კულტურის ნაწილიც გახდა.

ტანგო მსოფლიოში მე-20 საუკუნის დასაწყისში გავრცელდა. არგენტინელი მაღალი სოციალური ფენის წარმომადგენლები პარიზში ჩადიოდნენ და ცეკვას აცნობდნენ საზოგადოებას, რომელიც სიახლეებისთვის მზად იყო. ნელ-ნელა ტანგომ ლონდონსა და ნიუ-იორკშც ჩააღწია. დროთა განმავლობაში კი ის არგენტინის ეროვნულ ღირსებად იქცა.

არგენტინული ტანგო მისი სამეჯლისო ვარიანტისგან განსხვავებით თითქმის სრულიად იმპროვიზაციაზეა დაფუძნებული. ამ ცეკვაში არსებობს ლიდერი და "ფოლოვერი". ლიდერი ისაა, რომელმაც ცეკვის მართვა იცის და სულაც არაა აუცილებელი, ის მამაკაცი იყოს.

ცეკვისას ყოველი ნაბიჯი სპონტანურია, პარტნიორები კი ერთმანეთთან კავშირსა და მუსიკაზე ორიენტირებული არიან. ნაწილობრივ, სწორედ სპონტანურობა შეიძლება იყოს მიზეზი, რის გამოც ის რთულად შესასრულებლად ითვლება, თუმცა მთავარია იცოდე პრინციპი, მანერა, როგორ გადადგა ნაბიჯები, იგრძნო რიტმი და ტანგოს ცეკვას აუცილებლად შეძლებ. ალბათ, ამიტომაც ეძახიან მას "გრძნობას, რომელიც უნდა იცეკვო".

არგენტინული სოციალური ტანგოს შესახებ მთავარ არხზე, გადაცემაში "შენი დილა", მოწვეულმა სტუმრებმა — ტანგო აკადემიის პედაგოგებმა კობა შონიამ და ანი მესხმა ისაუბრეს. იხილეთ ვიდეო აქ.