"პირადად მე მინდა ბოდიში მოვუხადო ყველა იმ ნაცემის ოჯახს... ყველაზე მეტად რაზეც მწყდება გული 52 წლის ვარ, ამ ქალაქში დაბადებული ვარ, რაღაც პატარა ჩემს წარმატებას მივაღწიე, ჩემი ოცნება ავისრულე; 17-16 წლის ვიყავი, აქ დავდიოდი აპრილის დღეებში, და ყველაზე მეტი რაზეც ვბრაზდები, არ მეშინოდა არაფრის, მაგრამ ახლა მეშინია. ისე ჩაიარა ამ 52-მა წელმა, როგორც ვახსენე ამ პატარ-პატარა წარმატებებით;რაღაც ნატვრები აგვიხდა, რაღაც სურვილები აგვიხდა, ახლა მეგონა არავის შემშურდებოდა, მაგრამ ამ ხალხის მშურს, ამ ნაცემი ადამიანების მშურს, ამ ახალგაზრდების მშურს, მშურს რომ აქვს ამის ატანის გაძლების და ახალგაზრდებს აქვთ ის იმედი, რომ ეს ქვეყანა ოდესმე დალაგდება.
რა თქმა უნდა კიდევ ერთხელ მინდა, არ ვიცი ჩემი ამ შეგინებით, ან “გადადექი-გადმოდექით” რამე შეიცვალოს, მაგრამ ერთი ადამიანის — აჩიკო არველაძის ბოდიში მიიღოს ყველა იმ ნაცემის ოჯახმა"
კომენტარები