აქედან ვსვამ კითხვას, რა მოხდა, რატომ არ მიიტანეთ ლეპტოპი. მე არ ვიცი ახლა, ხო ხედავთ, დღეს ველოდებოდი სასამართლოს და ახლა შენგან გავიგე. ვსვამ კითხვას, ვეკითხები, ვისაც ევალებოდა — ლეპტოპი არა გვაქვს მართლა და გაგვიჭირდა ლეპტოპის მიტანა? რატომ არ მივიტანეთ? აი, ვსვამ [კითხვას], შენ რა გგონია, ეს დეპუტატი ვარ და რაღაცა ვალდებულებები მაქვს, სიტყვას ვერ ვიტყვი? მე ყველაფერს ვლაპარაკობ, ადამიანებს პირში ველაპარაკები. [...]
მიზეზი უნდა გავიგოთ ჯერ, რა მოხდა. ერთს ერთის სჯერა, მეორეს მეორის, მესამეს მესამის და რამდენი ადამიანია, იმას თავისი პირველი ჩამძახებლის სჯერა. ასეა ეს. დემოკრატია ეს ყოფილა. სიმართლე როგორც ასეთი, ფიგურანტი აღარ არის. ზოგის სიმართლე ტყუილია, ზოგის ბამბა ჩხრიალებს, იცით ხომ ეს ყველაფერი?! [...]
აი, ტექნიკურ სამსახურს ვეკითხები, რა ტექნიკური მოუგვარებელი დაგემართათ, რომ არ ჩართეთ ეს ადამიანი, აი, აქედან თქვენთან ერთად დავსვი ეს შეკითხვა, მე, მაგალითად, სიამოვნებით მოვისმენდი პასუხს და ამ პასუხის გაგების შემდეგ გავაკეთებდი ჩემს კომენტარს. ახლა მე მარტო კითხვის დასმა შემიძლია.
კომენტარები