ბოლოს, როცა ნატოს მინისტერიალს დავესწარი, სამი სიტყვით მივედი: იარაღი, იარაღი და იარაღი. [...]
ამჯერად, როცა ეს მოთხოვნა კვლავაც მწვავეა, მე ვაკონკრეტებ, რომ ჩვენ გვჭირდება საჰაერო თავდაცვა, ტანკები და საწარმოო ხაზები.
ჩვენ ასევე უნდა დავაკვირდეთ ერთ ფაქტს: მსოფლიოში არის ქვეყნები, რომლებსაც აქვთ ის, რაც უკრაინას სჭირდება, მაგრამ ისინი არ აპირებენ საკმარისი რაოდენობით ამის გაყიდვას, პოლიტიკური მიზეზების გამო.
იმის მაგივრად რომ თვეები იმის ცდაში დავხარჯოთ, რომ ისინი დავარწმუნოთ, უნდა დაიწყოს წარმოება. რათა ჩვენ არ ვიყოთ დამოკიდებული მესამე ქვეყნების ახირებებზე, რომლებსაც აქვთ ნივთები მარაგში, მაგრამ არ სურთ გაზიარება. [...]
ჩვენ დავკარგეთ ძალიან ბევრი დრო, ძალიან ბევრი სიცოცხლე და ძალიან ბევრი კვადრატული კილომეტრი ჩვენი მიწის ნაკვეთიდან. იმედი მაქვს, რომ სიბრძნე გაიმარჯვებს, რომ ყველაფერი დროულად უნდა გაკეთდეს და არ უნდა დაველოდოთ შემდეგ ტრაგედიას, სანამ ვინმემ შეძლებს გადალახოს ფსიქოლოგიური ბარიერები უკრაინაზე ამა თუ იმ გადაწყვეტილების მისაღებად.
კომენტარები