სახელმწიფო აუდიტის სამსახურის განცხადებით, მარტვილის მუნიციპალიტეტში მოწყობილია 133,9 ათასი ლარის ღირებულების სოციალური საცხოვრისი, რომელსაც ბენეფიციარები ვერ იყენებენ. ამის შესახებ მუნიციპალიტეტის 2018-2019 წლების საქმიანობის შესაბამისობის აუდიტშია საუბარი.

როგორც დოკუმენტში ვკითხულობთ, 2018-19 წლებში სოციალური პროგრამების ფარგლებში უსახლკაროდ დარჩენილ ოჯახებს ბინის ქირით ყოველთვიურად 50-100 ლარით ეხმარებოდნენ. საანგარიშო პერიოდში მარტვილის მერიას 8-13 ბენეფიციარისთვის საცხოვრებელი ფართის დაქირავებისთვის 22,2 ათასი ლარი აქვს გადახდილი.

ხარჯების შესამცირებლად 2016 წელს მუნიციპალიტეტმა მიიღო გადაწყვეტილება, რომ უსახლკაროდ დარჩენილი რვა ოჯახისთვის სოციალური საცხოვრისი მოეწყო. აუდიტის სამსახურში აღნიშნავენ, რომ ამისთვის 2017 წელს მერიამ 18 ათას ლარად შეისყიდა სოფელ ვედიდკარში ორსართულიანი, 436მ2 საერთო ფართის შენობა-ნაგებობა, რომლის სარემონტო სამუშაოებიც განხორციელდა ეტაპობრივად — 2017-2020 წლებში. კერძოდ, სხვადასხვა მიმწოდებელთან გაფორმებულია ოთხი ხელშეკრულება და სამუშაოების ღირებულებამ ჯამში 115,9 ათასი ლარი შეადგინა. შესაბამისად, აღნიშნული შენობის შეძენასა და რემონტში დახარჯულია ჯამში 133,9 ათასი ლარი.

აუდიტის სამსახურში აცხადებენ, რომ გასული წლის ივნისში საცხოვრისი ჯერ კიდევ არ იყო დასრულებული. პასუხისმგებელი პირების განმარტებით, რეაბილიტაცია არასაკმარისი ფინანსური რესურსის გამო გაიწელა, თუმცა აუდიტის სამსახურში აცხადებენ, რომ ეს არ შეესაბამება ფაქტობრივ გარემოებას.

გარდა ამისა, ანგარიშში აღნიშნულია, რომ ბინაში საცხოვრებლად არ გადასულა არც ერთი ოჯახი იმ 8 ოჯახიდან, ვისთვისაც მერიამ შენობა შეისყიდა.

"პასუხისმგებელი პირის განმარტებით, შენობის შეძენამდე უსახლკაროთა ბინის ქირით უზრუნველყოფის პროგრამით მოსარგებლე რვავე ბენეფიციარი გამოიკითხა სიტყვიერად და მათ თანხმობა განაცხადეს აღნიშნულ შენობაში საცხოვრებლად გადასვლაზე, თუმცა შენობის რეაბილიტაციის შემდეგ, წერილობითი გამოკითხვისას, პირობა შეცვალეს. უარის ძირითად მიზეზად დასახელდა შემდეგი: ერთი ოჯახის წევრი იყო შშმ პირი და შენობა არ იყო შესაბამისად ადაპტირებული; შვიდი ოჯახის წევრები მუშაობდნენ ქ. მარტვილში და შენობა დაშორებული იყო მათი სამუშაო ადგილებიდან", — ვკითხულობთ დოკუმენტში.

როგორც აუდიტის სამსახურში აცხადებენ, მუნიციპალიტეტმა ვერ განმარტა რა გათვლებსა და კვლევებს ეფუძნებოდა შენობის შეძენა, არ დაუდგენია რა დრო და ფინანსური რესურსი დასჭირდებოდა. ამასთან, 2016 წელს, გადაწყვეტილების მიღებისას, პროგრამის მონაწილეებს მერია წელიწადში უხდიდა დაახლოებით 6 ათას ლარს, ხოლო შენობის შეძენა-რეაბილიტაციისათვის დახარჯულია 133,9 ათასი ლარი და ახლა კვლავ უწევს ქირის გადახდა.