კამერები ნელ-ნელა უფრო და უფრო პატარავდება. ამის საშუალებით ჩვენ შეგვიძლია ისინი მუდამ თან ვატაროთ და ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრება აღვწეროთ. ეს ყველაფერი კი, თუნდაც ოცი წლის წინ წარმოუდგენელი იყო, ხოლო 120 წლის უკან, ფოტოგრაფია სულ სხვა დაბრკოლებების წინაშე იდგა.

1900 წელს კომპანია Chicago & Alton Railway-მ ფოტოგრაფ ჯორჯ ლორენსს ჩიკაგოსა და სენტ-ლუისის დამაკავშირებელი ახალი მატარებლის, Alton Limited-ის სურათის გადაღება დაავალა. ახალ მატარებელში შეხვდებოდით ფოსტას, ბიბლიოთეკას და სპეციალურ ჩაის დასალევ ოთახს. მისი ინტერიერი კი ოქროსფერსა და წითელ ფერებში იყო გაწყობილი.

1900 წელს Alton Limited ერთადერთი ასეთი დონის მატარებელი იყო და ის სიმეტრიულად აგებული ექვსი ვაგონისგან შედგებოდა.

ჯორჯ ლორენსი ყველაზე დიდ პრობლემას მაშინ წააწყდა, როდესაც აღმოაჩინა, რომ მატარებელის კადრში ჩატევა არსებული კამერების მეშვეობით შეუძლებელი იყო. მას შეეძლო, რომ თითოეული ვაგონისთვის ცალკეული სურათი გადაეღო და ისინი ერთმანეთთან ხელოვნურად შეერთებინა, თუმცა მან ამ მეთოდზე უარი თქვა, რადგან სურდა, რომ მატარებელი ფოტოში მაქსიმალურად სრულყოფილად აღებეჭდა.

ფოტო: INDIANA HISTORICAL SOCIETY

ლორენსმა იცოდა, რომ ასეთი ფოტოს გადაღებისთვის ბევრად უფრო დიდი ზომის კამერა იყო საჭირო. მან რამდენიმე სხვა კომპანიასთან შეთანხმებით იმ დროისთვის ყველაზე დიდი კამერის შექმნა დაიწყო, რომელშიც თითქმის სამ მეტრიანი ფოტოფირფიტა ეტეოდა. კამერის შესაქმნელად კომპანია J.A. Anderson-მა ალუბლის ხის მასალა გამოიყენა, ხოლო ლინზები კი კომპანია Carl Zeiss-მა დაამზადა. კამერის ასამუშავებლად 15 ადამიანი იყო საჭირო. გადაღებული სურათის გამჟღავნებას კი დაახლოებით ორმოცი ლიტრი სპეციალური ქიმიური ნივთიერება სჭირდებოდა.

ფოტო: INDIANA HISTORICAL SOCIETY

მსოფლიოში ყველაზე დიდი კამერით გადაღებულმა სურათმა ნამდვილად გაამართლა და ის სიამაყით ამშვენებდა მატარებლის ერთ-ერთ კედელს. ამ კადრის საშუალებით ფოტოგრაფმა 1900 წელს ჯილდოც მიიღო, რომლის გადაცემამდეც ფოტოგრაფსა და დამკვეთს წერილობით აღიარებინეს, რომ სურათი ნამდვილად ერთი კადრით იყო გადაღებული.