გუშინ პარტია თავისუფალმა დემოკრატებმა საზოგადოებას საკუთარი ეკონომიკური პროგრამა წარუდგინეს. მათ განაცხადეს, რომ ხელისუფლებაში მოსვლის შემთხვევაში მოქალაქეებისთვის პენსიებს, ხელფასებსა და საარსებო მინიმუმს გაზრდიან.

ახალი პოლიტიკური ცენტრი კრიტიკულად აფასებს თავისუფალი დემოკრატების ეკონომიკურ პროგრამას და მას პრიმიტიულ და პოპულისტურ ლოზუნგს უწოდებენ:

"თავისუფალი დემოკრატების ბოლო დაპირებები, მათივე სულ რამდენიმე თვის წინანდელი მოსაზრებებისგან განსხვავდება და ქცეულია პრიმიტიულ, პოპულისტურ ლოზუნგებად".

გირჩმა გამოყო თავისუფალი დემოკრატების 7 მესიჯი ეკონომიკური პროგრამიდან და საზოგადოებას მათი კრიტიკული შეფასება წარუდგინა:

მესიჯი #1 – „საარსებო მინიმუმი გახდება 250 ლარი“

„საარსებო მინიმუმი“ არის სტატისტიკური ორიენტირი, რომელიც ცხოვრების დონის ცვლილების გაგებასა და გაჭირვებულების დახმარების პოლიტიკის განსაზღვრაში გვეხმარება. რიგითი მოქალაქეებისთვის „საარსებო მინიმუმი“ ჟღერს, როგორც სიცოცხლისათვის აუცილებელი შემოსავლის საზომი. ამ შემოსავალზე ნაკლები, შიმშილობის გამო სხეულის წონის შემცირებასა და შემდეგ სიკვდილს უნდა იწვევდეს. ცნობისთვის, სტატისტიკური მონაცემებით, ქვეყნის მოსახლეობის ნახევარს თვეში 250 ლარზე ნაკლები შემოსავალი აქვს. ამ გზავნილის ერთადერთი მიზანია მოსახლეობის შეცდომაში შეყვანა, თითქოს საარსებო მინიმუმის გაზრდით ისინი რაიმე სიკეთეს მიიღებენ. „თავისუფალი დემოკრატებისთვის“ ეს ნაცადი ხერხია. ამ გზავნილს ისინი აქტიურად იყენებდნენ ჯერ კიდევ 2012 წლის წინასაარჩევნო კამპანიის დროს, როდესაც კოალიცია ქართული ოცნების შემადგენლობაში იყვნენ.

მესიჯი #2 – „პენსია გახდება 300 ლარი“

პენსიის 220 ლარამდე გაზრდას პირდებოდნენ „თავისუფალი დემოკრატები“ მოსახლეობას 2012 წლის წინასაარჩევნო პერიოდში (წყარო: ick.ge). იმის გამო, რომ არჩევნებში აქტიურად ძირითადად ასაკოვანი ადამიანები მონაწილეობენ, პოლიტიკური პარტიები წინასაარჩევნოდ ყველაზე პრიმიტიულ ხერხს იყენებენ და პენსიის ზრდის დაპირებას იძლევიან. არც თავისუფალი დემოკრატები არიან გამონაკლისი. თუ ამ დაპირებაში პენსიის 2017 წლიდან 180-დან 300 ლარამდე ზრდა იგულისხმება, ამას მილიარდ ლარზე მეტი ჭირდება და უბრალოდ ტყუილია, ხოლო თუ ზრდა ოთხ წლიან პერიოდზეა გათვლილი, მაშინ უბრალოდ გაუგებარია რას პირდებიან ამომრჩეველს. არსებულ სოციალურ სისტემას არ აქვს კონკრეტული მიზანი. ის თანაბრად ანაწილებს ფულს გაჭირვებულ და შეძლებულ ადამიანებზე. ამ წესით ჩვენ ადამიანებს ვახდევინებთ გადასახადს და შემდეგ ამ გადასახადის ნაწილს ვუბრუნებთ უკან. შეძლებული ოჯახებისთვის ეს საგადასახადო შეღავათია, გაჭირვებულებისთვის კი მიზერული დახმარება და მათი მუდმივად სიღარიბისთვის გაწირვა. რაც უფრო მეტ გადასახადს ავკრეფთ მოსახლეობისგან და ასეთი წესით გავანაწილებთ, მით უფრო გაიზრდება სიღარიბე ქვეყანაში.

მესიჯი #3 – „მთაში მცხოვრები პენსიონერების პენსია 20%-ით მეტი“

არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს, სად ცხოვრობს ადამიანი - მთაში, ბარში, ქალაქში თუ ნესტიან გარემოში. მთაში შეიძლება ცხოვრობდეს ადამიანი და იყოს საკმაოდ შეძლებული. ერთადერთი კრიტერიუმი, რომლის მიხედვითაც სახელმწიფომ უნდა გაანაწილოს გადასახადით აკრეფილი ფული - არის გაჭირვება. უნდა ვეხმარებოდეთ მათ, ვისაც უჭირს, მიუხედავად იმისა, სად ცხოვრობს, რა ფერის თვალები აქვს ან რა ასაკისაა. მხოლოდ ასეა შესაძლებელი სიღარიბის დაძლევა. ეს დაპირებაც არის წმინდა წყლის პოპულიზმი და გათვლილია წინასაარჩევნოდ მაღალმთიან რეგიონებში მცხოვრები მოქალაქეების გულის მოგებაზე.

მესიჯი #4 – „პენსიის ინდექსაცია ინფლაციასთან“

ინფლაციის (ანუ ფასების საშუალო დონის ზრდის) ერთადერთი წყარო არის ხელისუფლება. ის, თუ რამდენით უნდა გაიზარდოს მომავალ წელს ფასები, თანხმდება მთავრობასა და ეროვნულ ბანკს შორის ყოველი წლის ბოლოს. შესაბამისად, ამ დაპირებას შინაარსი არ აქვს - ნუ გაზრდი ფასებს და არ დაგჭირდება ამ მიზეზით პენსიის გაზრდა. თუმცა, რომც დავიჯეროთ, რომ ხელისუფლების მიერ ფასების ზრდა მნიშვნელოვანია ეკონომიკური ზრდისთვის (ეს ბევრს სჯერა, და არა მარტო საქართველოში), რატომ უნდა მოხდეს მხოლოდ პენსიის ინდექსაცია და არა, მაგალითად, სოციალური შემწეობის? მასწავლებლის ხელფასის? მეეზოვის ხელფასის? სად და რა კრიტერიუმით უნდა გაივლოს ზღვარი? ეს დაპირება არის ბოდვა და თანაც საშიში მოსახლეობის ყველა ფენისთვის.

მესიჯი #5 – „მინიმალური ხელფასი 500 ლარი“

ქვეყანაში, სადაც ყველაზე მწვავე პრობლემა სამუშაო ადგილები და შემოსავლების დონეა, ასეთი ინიციატივა როგორ უნდა მოუვიდეს თავში ელემენტარული პასუხისმგებლობის მქონე პარტიას, უბრალოდ გაუგებარია. სახელფასო მინიმუმის შემოღებას ექნება მხოლოდ შემდეგი შედეგები: 1. დამქირავებლები სამსახურიდან გაუშვებენ თანამშრომელთა ნაწილს, რადგან ისინი მზად არიან გადაუხადონ მათ 100 ლარი, 200 ლარი, 300 ლარი, მაგრამ არ არიან მზად გადაუხადონ 500 ლარი. ისინი არ გადაიხდიან 500 ლარს იმის გამო, რომ ეს მოცულობა კანონით იქნება განსაზღვრული მინიმუმალურ ხელფასად. - ამ ინიციატივის შედეგად გაიზრდება უმუშევრობა 2. კომპანიების ნაწილი „გააშავებს“ შრომით ურთიერთობებს - აღარ გააფორმებს ხელშეკრულებებს, დაუმალავს სახელმწიფოს საშემოსავლო გადასახადს, ხოლო თანამშრომლებს, შესაბამისი რისკების გათვალისწინებით, გადაუხდის უფრო ნაკლებს, ვიდრე მანამდე უხდიდა. - შედეგად დაქირავებულსა და დამქირავებელს შორის ურთიერთობა გავა ლეგალური სივრციდან, დაზარალდებიან დაქირავებულებიც და დამქირავებლებიც. 3. ყველაზე მკვეთრად დაზარალდებიან ახალგაზრდები, ვინც ახლა იწყებს შრომით საქმიანობას და თანახმაა იმუშაოს დაბალ ხელფასზე. 4. დავკარგავთ პოტენციურ ინვესტორებს, რომლებიც უარს იტყვიან საქართველოში ბიზნესის დაწყებაზე, რადგან არ იქნებიან მზად გადაიხადონ ხელფასად მინიმუმ 500 ლარი. შედეგად, ახალი სამუშაო ადგილების შექმნა და ეკონომიკური განვითარება შენელდება (თუ საერთოდ არ მოკვდება). დასკვნა: ეს დაპირება არის არა უბრალოდ აღვირახსნილი პოპულიზმი, არამედ იშვიათი მავნებლობაც მთელი ქვეყნისთვის.

მესიჯი #6 – „მილიარდით გაიზრდება სოციალური ხარჯები“

თუ ეს დაპირება სოციალური ხარჯების 4 წლიან ვადაში გაზრდას გულისხმობს, ტექნიკური თვალსაზრისით, ეს შესაძლებელია. თუმცა ეს არ ნიშნავს, რომ ამ მიდგომით სიღარიბე აღმოიფხვრება. სოციალური ხარჯები „ქართულმა ოცნებამაც“ გაზარდა, მაგრამ ეფექტის სახით ეკონომიკური განვითარების შენელება მივიღეთ. საჭიროა სოციალური დახმარების სისტემის ფუნდამენტური ცვლილება და არა უბრალოდ სოციალური ხარჯების გაზრდა ექსელის ცხრილში. ნათელია, რომ ეს დაპირებაც მხოლოდ წინასაარჩევნოდ გაჭირვებული მოქალაქეების ხმების მობილიზებაზეა გათვლილი.

მესიჯი #7 – „4 წელში 4 მილიარდით გაიზრდება ბიუჯეტი“

გაზრდილი ბიუჯეტი თავისთავად კარგს არაფერს ნიშნავს. 2012 წლიდან 2016 წლამდე ბიუჯეტი გაიზარდა დაახლოებით 2 მილიარდით. მერე რა?! სინამდვილეში, რაც საქართველოს ეკონომიკას სჭირდება, ეს არის საბიუჯეტო ხარჯების შემცირება და მთავრობისთვის ნაკლები ფულის დატოვება გასაფლანგად. ეს არის ერთადერთი სწორი გზა, თუ გვინდა სწრაფად გავხდეთ მეტნაკლებად განვითარებული სახელმწიფო. შესაბამისად, არაფერი საინტერესო და იმედის მომცემი ამ დაპირებაში არ არის. „თავისუფალი დემოკრატების“ ეკონომიკური პროგრამა რომ შევაჯამოთ, ეს პროგრამა მოკლებულია საღ აზრს და შეიცავს მხოლოდ პოპულისტურ და მეტწილად ხალხის კეთილდღეობის გაუმჯობესებისთვის მავნე ინიციატივებს. ამ პროგრამას ვერ შესძენს სერიოზულობას ვერც ის ფაქტი, რომ ბ-ნ ირაკლი ალასანიას მის მომზადებაში თითქოს სტენფორდის უნივერსიტეტი დაეხმარა (როგორც მან რამდენიმე თვის წინ განაცხადა) და ვერც სატელევიზიო კამერების წინ თეთრ დაფაზე მწუხარე სახით რიცხვების გამოყვანა.