რაც ჩვენ, მამებს, ჩართულობად "გვეთვლება", მსუბუქი მონაწილეობაა. საოჯახო საქმეები კიდევ შედარებით იოლია: საკუთარ ლოგინს გაასწორებ, ჭურჭელსაც დარეცხავ, გაჭედილი მილიც გამიწმენდავს, არაა პრობლემა. მათ მოზარდობამდე ერთი ის მოვახერხე, რომ წიგნის კითხვით "ვაცდუნე" - კარგად გამომივიდა. შვილების აღზრდა, მოზარდობის ასაკი, თანაბრად უნდა ეხებოდეს დედასაც და მამასაც შვილების წინაშე და სწორედ ამიტომ, აქ ჩნდება ახალი შანსი, ორივე, დედაც და მამაც, თანაბარი დატვირთვით შეხვიდეთ აღზრდის ახალ ფაზაში. ჩვენ სწორედ ასე ვართ ახლა. და არ ვიცით, რა გამოგვივა.
გენდერულ თანასწორობას რაც ეხება, ეგ, მგონი, გვაქვს: ორივე ვმუშაობთ, შრომას და აქტივობებს ვინაწილებთ. ოღონდ ზუსტად თანაბრად არა. ოჯახში არც ერთი არ ვდომინირებთ. საამისოდ შეგნებული გარჯა არ გვჭირდება. ბუნებრივად ასეა.
კომენტარები