როგორ წარმოუდგენია დედაქალაქის წინაშე არსებული გამოწვევების მოგვარება, უნდა აძლევდეს თუ არა ქალაქი საპატრიარქოს მიწებს საჩუქრად, როგორ გეგმავს სითი პარკის ქალაქიდან გაშვებას? - ამ და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე On.ge თბილისის მერობის დამოუკიდებელ კანდიდატს, ალეკო ელისაშვილს ესაუბრა.

როგორ აფასებთ თქვენს შანსებს, იმის გათვალისწინებით, რომ NDI-ის კვლევით, სახელისუფლებო კანდიდატის შემდეგ მეორე ადგილზე ხართ?

მე სათამაშოდ არ ვარ ამ პროცესში. დღე არ გავა, რომ რაიმე საძაგლობა არ დაიწეროს და არ ითქვას ჩემზე. მე ამ ბრძოლაში ვარ იმისათვის, რომ გავიმარჯვო. რა შანსები მაქვს ან არ მაქვს, პოლიტოლოგებს ჰკითხეთ. მე რომ არ მქონდეს გამარჯვების იმედი, მით უფრო ახლა, როდესაც ხალხის არნახული მხარდაჭერა ვიგრძენი ხელმოწერების შეგროვებისას, მაშინ ამ საქმეში არ ვიქნებოდი.

ვის მიიჩნევთ მთავარ კონკურენტად?

კონკრეტულ კონკურენტებზე არ მინდა ლაპარაკი, მაგრამ ჩვენ გვქონდა მოცემულობა, რომ ცუდსა და უარესს შორის უნდა აგვერჩია. ჩემი აზრით, ახლა ის შემთხვევაა, როდესაც გემოვნების მიხედვითაა შესაძლებელი არჩევანის გაკეთება.

თქვენ ამბობთ, რომ დამოუკიდებელი, უპარტიო კანდიდატი ხართ. გამომდინარე იქედან, რომ დიდი გუნდი არ გყავთ, გამარჯვების შემთხვევაში როგორ შეძლებთ დაპირებების შესრულებას, თუ საკრებულოში არ გეყოლებათ თანამოაზრეები? დაგჭირდებათ საკრებულოს მხარდაჭერა თუნდაც ბიუჯეტის დამტკიცებისას.

მე მყავს გუნდი და ცოტა ხანში წარმოვადგენ სრულად. დიდი გუნდი მყავს, სერიოზული პროფესიონალების, არა მომღერლებისა და მსახიობების, არამედ თავის საქმის მცოდნეების. ბოდიშს მოვიხდი, ყველას პატივს ვცემ.

მეუბნებოდნენ, პარტიული ინფრასტრუქტურა ზურგს არ გიმაგრებს და რა უნდა მოახერხო? პარტიული ინფრასტრუქტურა ვისაც აქვს, ისინი ვერ ახერხებენ ხელმოწერების შეგროვებას. საკრებულოს რაც შეეხება, მე ძალიან კარგად ვიცი, როგორ ვიმუშაო საკრებულოსთან იმიტომ, რომ სამი წელია იქ ვარ. საკრებულოში არ ყოფილა შემთხვევა, რომ მერიას ქალაქის სასარგებლო საკითხი გამოეტანოს და ჩვენ ერთხმად არ დაგვეჭიროს მხარი. გამარჯვების შემთხვევაში არ ვაპირებ ქალაქის საწინააღმდეგო, კორუფციული საკითხების გატანას, ვაპირებ ქალაქის სასარგებლო საკითხები გავიტანო. გამორიცხულია ამას მხარი არ დაუჭირონ, არ დაუჭერენ და ვადამდელი არჩევნების ცნება არსებობს. თუ მოკალათდებიან და ხელს შემიშლიან, მერე მოუწევთ იქაურობის დატოვება.

ასევე მნიშვნელოვანია, ვინ იქნებიან თქვენი მოადგილეები. თუ გაქვთ ეს საკითხი გადაწყვეტილი? დაასახელეთ.

ის, თუ ვინ იქნებიან ჩემი მოადგილეები, ამას რამდენიმე დღეში ვიტყვი. თითქმის ჩამოყალიბებულები ვართ იმ ადამიანებთან, ვისთანაც გვქონდა საუბარი.

გამარჯვების შემთხვევაში, რა სახის რეორგანიზაციას გეგმავთ მერიაში, ვის შეეხება, ან არ შეეხება სამსახურიდან გათავისუფლება?

სტრუქტურულად გარდაიქმნება მერია. იქ არის ძალიან ბევრი სსიპ, ააიპ, სამსახურები. სისტემა ისეა, რომ ერთმანეთს ხელს უშლიან იმის ნაცვლად, რომ დაეხმარონ. ჩემი აზრით, რამდენიმე სამსახური უნდა გაერთიანდეს, მაგალითად, კეთილმოწყობისა და ტრანსპორტის სამსახურები, იმიტომ, რომ ძალიან პარალელური საკითხები აქვთ ხოლმე. აბსოლუტურად სხვანაირად არის გადასაკეთებელი არქიტექტურის სამსახური. მაგალითად, იქ არსებობს ქალაქგეგმარების განყოფილება, ეს დაქვემდებარებულია არქიტექტურის სამსახურს, რაც არის აბსურდი, რადგან ჯერ არის ქალაქგეგმარება და მერეა არქიტექტურა. ჩვენთან არის უკუღმა. ასეთი სისულელეები გასაწმენდია. პირველ ეტაპზე არავის არ გავუშვებ სამსახურიდან მიუხედავად იმისა, ვინ ნარმანიას მიყვანილია და ვინ - ნაციონალების. პირველი რამდენიმე თვე ორი აუცილებელი მოთხოვნა იქნება, რომ პატიოსნად იმუშაონ და ზუსტად შეასრულონ დავალებები. თუ ეს დავალებები ვერ შესრულდება, არ აქვს მნიშვნელობა, ვის დროს მიყვანილი იქნება, ის წავა სამსახურიდან. ეს დავალებები გამოავლენს ვინ უსაქმურია, ვინ - მექრთამე და ვინ - უგულისყურო. მე ვიცნობ მათ და საშუალო და ქვედა რგოლში ბევრი არაჩვეულებრივი ადამიანი მუშაობს. დღევანდელი მერიის პრობლემა ისაა, რომ ინიციატივაა დასჯადი. ვინც ხმა ამოიღო, ვინც რაღაცის კეთების სურვილი გამოთქვა, სამსახურიდან გააგდეს.

სამი წლის განმავლობაში, საკრებულოს წევრი იყავით, რომელ საქმეებს მიიჩნევთ თქვენს პირად დამსახურებად?

საკანონმდებლო არ გამოდიოდა, იმიტომ რომ "ოცნებას" ერთმნიშვნელოვანი უპირატესობა ჰქონდა. ჩემი ინიციატივები დღესაც თაროებზე დევს. ის, რომ ხალხის მონაწილეობა ყოფილიყო საკრებულოში, ამაზე მქონდა რეგლამენტში ცვლილება, მაგრამ არ შეიტანეს. სხვა საქმიანობა, რითაც მე კმაყოფილი ვარ ისაა, რომ თბილისის მასშტაბით, არამხოლოდ საბურთალოზე, სადაც მაჟორიტარი ვარ, სკვერები, პარკები და სტადიონები გადავარჩინეთ ხალხთან ერთად. წინააღმდეგობა გავუწიეთ მავნებლურ სამშენებლო პროექტებს ავლაბარში, ვარკეთილში, დიდუბეში, საბურთალოზე, ვაკეში, ვერაზე. ეს მიმდინარეობს ახლაც. სამი წლის განმავლობაში მე ქალაქის პრობლემების გამხმოვანებელი ვიყავი საკრებულოში. ხალხი შემყავდა საკრებულოს სხდომებზე და მათთან ერთად პარტიზანულ რეჟიმში ვცდილობდი ტერიტორიების დაცვას. უფრო მეტის სურვილი კი მქონდა, მაგრამ მხოლოდ ერთ დეპუტატს უფლებამოსილება არ მქონდა, არც სამართლებრივად და არც ფიზიკურად.

თქვენთვის რა არის ყველაზე მნიშვნელოვანი პრობლემა, რაზეც გამარჯვებიდან პირველივე დღეებში უნდა იმუშაოთ?

თბილისში ყველაზე გამანადგურებელი რაც არის, ესაა შხამიანი ჰაერი. ამ პრობლემას ჩვენ არ ვაქცევთ დიდ ყურადღებას. მიგვაჩნია, რომ რაღაც სხვა საკითხებია მნიშვნელოვანი და ესაა მატერიალური პრობლემები, თავი რითაც გვაქვს გამოტენილი. არის ერთი უხილავი პრობლემა, რომელსაც სუნთქვისას ვგრძნობთ და ესაა შხამიანი ჰაერი. გარემოს ეროვნული სააგენტოს მონაცემებით, ყველა ნორმა 4-ჯერ, 5-ჯერ, 6-ჯერ გადაჭარბებულია, განსაკუთრებით ცენტრალურ ტერიტორიებზე, სადაც ინტენსიურად მოძრაობენ მანქანები.

სამი კომპონენტია, რაც სასწრაფოდ გამოსასწორებელია: პირველი - მანქანების რაოდენობა უნდა შემცირდეს, არა მექანიკურად და არა ძალადობრივად, არამედ თავისთავად, ალტერნატივის შექმნის შემდეგ. საზოგადოებრივი ტრანსპორტი ისე უნდა განვითარდეს, იმდენად მარტივი და მოხერხებული უნდა გახდეს, რომ ადამიანებს აღარ უნდოდეთ მანქანით გადაადგილება და ზედმეტი ხარჯის გაღება. მეორე - უნდა ამოქმედდეს სამშენებლო რეგულაციები, რათა ქალაქში მტვერი არ გამოიფრქვეს. მესამე - მწვანე სივრცეების რაოდენობის გაზრდა. 3 მ² და კიდევ უფრო ნაკლებია თბილისში, მჭიდროდ განაშენიანებულ უბნებში, ერთ სულ მოსახლეზე მწვანე ტერიტორიების რაოდენობა, რაც არის კატასტროფა, საბჭოთა სტანდარტსაც კი ვერ ვაკმაყოფილებთ. 80-იან წლებში თბილისის მაქსიმუმი 12 მ² იყო ერთ სულ მოსახლეზე, როდესაც ევროპაში არის ქალაქები, მაგალითად, 86 მ² და 105 მ²-ია ვენაში და სტოკჰოლმში.

თქვენი ერთ-ერთი ოპონენტის აზრია, რომ პარკირების მენეჯმენტს ადგილობრივი ხელისუფლება უნდა ახორციელებდეს. თქვენ რა ხედვა გაქვთ სისტემის გასაუმჯობესებლად?

ჩემი ერთ-ერთი კონკურენტის მოსაზრება ღიმილისმომგვრელია. მუნიციპალური როგორ იქნება, როცა სითი პარკს 2025 წლამდე აქვს ხელშეკრულება. რას ნიშნავს თან მუნიციპალური და თან სითი პარკი დარჩეს, როგორ არის ეს ამბავი? თუ სითი პარკი უნდა წავიდეს, ე.ი. მართალი ვყოფილვარ, რომ სითი პარკს ფული უნდა გადავუხადოთ. შესაბამისად, თავისივე ნათქვამში ჩაიხლართა, სელფში რაღაცებს მიედ-მოედო. ფაქტია, რომ სითი პარკი არის გასაშვები.

ერთადერთი, ეს სერვისი მუნიციპალური შეიძლება რამდენიმე თვის განმავლობაში, გაშვებიდან ახალი კომპანიის შემოსვლამდე, იყოს. მე მიმაჩნია, რომ ამ სერვისის განსახორციელებლად ინვესტიციებია საჭირო, დიდი თანხაა საჭირო, ინფრასტრუქტურაა საჭირო. ჩვენ არ გვაქვს თანხა, რომ მუნიციპალური თანხებით ეს გავაკეთოთ, მიწისქვეშა და მიწისზედა სადგომები გავაკეთოთ, საათობრივი გადახდის სისტემები შემოვიღოთ. ქალაქი საჭიროებს პარკინგის ინფრასტრუქტურის გამართვას და სითი პარკი ამას არ აკეთებს. სულ მცირე, 100-150 მილიონის ინვესტიცია არის ჩასადები პარკინგის ინფრასტრუქტურაში. ნორმალური კომპანიაა შემოსაყვანი, რომელსაც ექნება ძალიან მკაფიო პირობები.

ვინ გადაუხდის სითი პარკს კომპენსაციას?

შეიძლება ძალიან უპასუხისმგებლო რაღაცას ვამბობ, მაგრამ ხელშეკრულებაში 25 მილიონის გადახდა კი არ წერია, არამედ, აღნიშნულია, რომ კონტრაქტის გაწყვეტამდე წინა სამი თვის განმავლობაში ამოღებული თანხა უნდა გამრავლდეს 12-ზე და შემდეგ კიდევ გამრავლდეს კონტრაქტით დარჩენილ წლებზე. სწორედ ამ ფორმულით გამოდის ხელშეკრულების გაწყვეტისთვის საჭირო 25 მილიონი.

მე ნარმანიას ვეუბნებოდი, გამოვალ და ვიტყვი, რომ არავინ არ გადაიხადოს სითი პარკის გადასახადი, არც ჯარიმა და არც მოსაკრებელი. 100 ლარი რომ აეგროვებინათ სამი თვის განმავლობაში, ის გაამრავლეთ 12-ზე და დარჩენილ წლებზე, გამოვიდოდა რა? 2 000 ლარი. 2 000 ლარად გავუშვებდით. უბრალოდ, ამას ხმამაღლა და საჯაროდ არ ვამბობდი არასდროს.

თუ ფულს არ გადაუხდის არავინ, რას იზამს, სადამსჯელო რაზმებს შემოიყვანს? მე დეპუტატი ვიყავი და არ მინდოდა უკანონობისკენ მომეწოდებინა ხალხისთვის, თუ პროცესი არ იქნებოდა თუნდაც არაფორმალური შეთანხმების. მე რომ ამირჩიონ, ვიტყვი, რომ არ გადაუხადოთ ამას ფული და ხუთ ლარად გავუშვებთ სითი პარკს. იქით დაგვიწყებს ხვეწნას, რომ იქნებ რამდენიმე მილიონი მომცეთ და ისე გამიშვათო.

თქვენი აზრით, ქალაქში პარკირების პრობლება მხოლოდ სითი პარკს უკავშირდება?

ჩვენთან პრობლემაა ის, რომ დღემდე ვრჩებით მანქანის ქალაქის ფილოსოფიის ტყვეობაში. ჩვენთან ამოსავალი წერტილი ადამიანი კი არ არის, არამედ მანქანა და მისთვის კომფორტის შექმნა. საბჭოთა დროს აშენდა მიწისქვეშა გადასასვლელები, უგულავას დროს - მიწისზედა. ერთიც და მეორეც არის მანქანისთვის კომფორტის შექმნა, რომ შენ ჩადი, იწვალე, ჩაძვერი, ამოძვერი, რატომ? მანქანა შეუფერხებლად რომ გადაადგილდებოდეს რუსთაველზე? რატომ არ უნდა იყოს ზებრა გადასასვლელი რუსთაველზე? ეს ფილოსოფიაა შესაცვლელი. თბილისში არის 600 000 მანქანა. ქალაქში არის ასეთი ფორმულა: მანქანაზე იანგარიშება 4-6 საპარკინგე ადგილამდე იმიტომ, რომ მარტო ერთგან ხომ არ აყენებთ ხოლმე ერთ მანქანას? 600 ათასი გაამრავლეთ ოთხზე, შემდეგ მანქანის ფართობზე და ნახავთ, რომ ნახევარი თბილისი მაშინ პარკინგის ადგილი უნდა იყოს.

ჩვენ უნდა მოვახერხოთ ურბანული დამოკიდებულებების შეცვლა. ამოცანა ხომ ერთი წერტილიდან მეორეში კომფორტული მისვლაა? ამისთვის ყველაზე მოხერხებული უნდა იყოს ფეხით სიარული, ველოსიპედები და უნდა შეიქმნას ამის ინფრასტრუქტურა. მესამე არის საზოგადოებრივი ტრანსპორტი და სულ ბოლოს უნდა გახსენდებოდეს მანქანა. ამან უნდა გამოიწვიოს ის, რომ მანქანაზე მოთხოვნა შემცირდეს და იაფი ალტერნატივები გაჩნდეს.

საზოგადოებრივი ტრანსპორტის გასაუმჯობესებლად განაცხადეთ, რომ ტრამვაის დაბრუნება გსურთ. თბილისის მერიას ჰქონდა პროექტი მაღლივი-ორთაჭალის ავტოსადგურის მარშრუტზე. აპირებთ თუ არა ამ პროექტის განახლებას და როგორ აპირებთ თანხების მოძიებას ტრამვაის ხაზისთვის?

მხოლოდ ტრამვაიზე არ მაქვს ლაპარაკი, არამედ სისტემურ მიდგომაზე. სისტემურად უნდა გავმართოთ ტრანსპორტი ისე, რომ იყოს მოხერხებული. ჩვენთან პრობლემაა ის, რომ ქსელი იმდენად უაზროდაა აწყობილი, მეტრო ავტობუსი და სამარშუტო ტაქსი ერთმანეთთან კონკურენციაში არიან. სინამდვილეში, ერთმანეთს უნდა ავსებდნენ. სადაც არ არის მეტრო, იქ უნდა იყოს ავტობუსი, სადაც არ არის ავტობუსი, იქ უნდა იყოს სამარშუტო ტაქსი და ა.შ. თბილისის სატრანსპორტო სისტემის ძირითადი ხერხემალი უნდა იყოს მეტრო და იმაზე უნდა მოხდეს ამ ინტეგრირებული ქსელის დაშენება. ჩვენდა სამარცხვინოდ, სიდიდით, თბილისში, მეტრო მესამე გადამყვანია და ის 250 000 ადამიანს ემსახურება, როცა საბჭოთა პერიოდში, 80-ან წლებში გადაჰყავდა 700 000 მგზავრი. მეტროს აქვს რესურსი, რომ 60-70 ათასამდე გაზარდოს მგზავრთა ნაკადი. ამისათვის შემადგენლობები 2-ჯერ უნდა გაიზარდოს.

როგორ გეგმავთ ამისთვის თანხის მოძიებას?

ჩვენთან თანხის მოძიების პრობლემა კი არა, თანხის სწორად გადანაწილებისა და კორუფციის პრობლემაა. დაახლოებით 30 მილიონად შვიდ ახალ მეტროს შემადგენლობას შევიძენდით. ტენდერის გამოცხადებიდან ხუთ დღეში შექმნილმა კომპანიამ შპს გამწვანება 2016-მა 3-მილიონიანი ტენდერი მოიგო 40 ათას ხეზე. დარგეს და 10 ათასი მაშინვე გახმა. ანუ სამი მილიონი მარტო ერთ ტენდერში გაისროლეს. ჯამში 60 მილიონია მილიონიანი ხის პროექტში დახარჯული. მეტროს აბსოლუტური გადაიარაღება შეიძლებოდა 60 მილიონად.

ახალი ავტობუსების შესაძენად ევროკავშირის დახმარება გახდა საჭირო...

რატომ არ სთხოვეს EBRD-ს და ევროკავშირს სამჯერ უფრო მეტი ავტობუსი? დღეს თბილისში დადის 520 მონჯღრეული და გაუბედურებული ყვითელი ავტობუსი. ჩვენი ამოცანა თუ არის ახალი ავტობუსების შეძენა და ამ დროს არის ძალიან დაბალპროცენტიანი სესხი, ხომ გვაჩუქეს და ხომ მოგვცეს ძალიან იაფად ეს ყველაფერი? რატომ არ ეუბნები, რომ მეტროსთვისაც მოგვცეს? ეს პირობა ჰქონდა ევროკავშირსაც, რომ ეუბნებოდნენ, გვანახეთ მასშტაბი და დაგიფინანსებთო. ბიუჯეტშიც არის ეს ფული და სესხადაც შეუძლიათ რომ მოგვცენ, მაგრამ სურვილი არ არის, ხედვა არ არის, სიყვარული არ არის, რომ ეს ყველაფერი შეიცვალოს.

ოპონენტები ხშირად გადანაშაულებენ პოპულიზმში. თქვენი ერთ-ერთი დაპირებაა თბილისის მერიის ავტოპარკის გაუქმება. როგორ წარმოგიდგენიათ მერიის მუშაობა ავტოპარკის გარეშე? რამდენად რეალისტურია ეს დაპირება?

არც ლონდონის, არც ვილნიუსის, არც ამსტერდამის და არც სხვა მერიებს არ ემსახურება არც ერთი მანქანა. როგორ ახერხებენ ისინი, რომ გამართონ ფუნქციონირება?

თქვენ როგორ მოახერხებთ ამას?

ჩვეულებრივად. იმისთვის, რომ ქალაქში პრობლემა მოგვარდეს, პირველ რიგში მუნიციპალიტეტის თანამშრომლებმა, მერმა, გამგებლებმა და სამსახურის უფროსებმა უნდა იარონ საზოგადოებრივი ტრანსპორტით. მარშუტკაში რომ ჩასვამ მერის მოადგილეებს, აუცილებლად იქნება მეორე დღეს ჩართული კონდიციონერი. გურამიშვილის სადგურზე წყალი რომ ჩამოდის, გამოდიხარ და აპოკალიფსი რომ გგონია იქ, მერი და მისი მოადგილეები მეტროთი თუ ივლიდნენ, ის სადგური ისეთ დღეში არ იქნებოდა. თუ მუნიციპალიტეტის ხელმძღვანელობა თავისივე სერვისით არ სარგებლობს, მაშინ რატომ სთავაზობს ხალხს? არამხოლოდ მაღალ თანამდებობის პირებს, მანქანა მერიის არცერთ მოხელეს არ მოემსახურება. ავტოპარკი გაუქმდება, მძღოლები, რომლებიც იქ არიან დასაქმებული, დაახლოებით ნახევარი წლის ხელფასს წინასწარ მიიღებენ და ავტოპარკს გავყიდით. ჩემი ჩათვლით, ყველა ფეხით ივლის. თუ ეს პოპულიზმია, მაშინ მთელი ევროპა პოპულისტი ყოფილა და მე იმათ ვბაძავ.

წლებია საუბრობენ, რომ თბილისში ქაოტური მშენებლობები მიმდინარეობს. როგორი იქნება თქვენი კონტროლი სამშენებლო ნებართვებზე?

სამშენებლო ნებართვებზე პირველი, რასაც გავაკეთებ, მოხდება რევიზია და სხვადასხვა მიმართულებით შემოწმდება პროექტი. პირველი - სახანძრო უსაფრთხოების წესებს ექვემდებარება თუ არა, ტრანსპორტისა და პარკინგის თვალსაზრისით რამდენად ადეკვატურია. რომელიც არ დაექვემდებარება ამ წესებს, ხელიც არ ამიკანკალდება, ისე გავაუქმებ ნებართვას, ვისიც არ უნდა იყოს. მეორე - აიკრძალება კოეფიციენტით ვაჭრობა. უგულავას მოგონილი ეს ეპოქა უნდა დასრულდეს. თუ სამშენებლო კოეფიციენტით კონკრეტულ ადგილას მხოლოდ ხუთსართულიანი სახლის აშენება შეიძლება, იქ მერს სპეციალური ნებართვის შეუძლია გასცეს კოეფიციენტი 4,0 და გახადოს ის კორპუსი 20-სართულიანი. ამისთვის არის ზონალური საბჭო, რაც კორუფციის ბუდეა. ეს გაუქმდება და იქნება დადგენილი - დიდ დიღომში მაღალი კოეფიციენტი იქნება, ისტორიულ ქალაქში საერთოდ არ იქნება კოეფიციენტი. წესი იქნება ყოველთვის წესი და არანაირი გამონაკლისი. გეოლოგიური დასკვნა დღეს სავალდებულო არ არის. სანამ მეზობელი არ გიჩივლებთ, შეგიძლიათ ისე დაიწყოთ მშენებლობა რომ გეოლოგიური კვლევა არ გააკეთოთ. აუცილებლად სავალდებულო უნდა გახდეს მომიჯნავე შენობების დაზიანების დასკვნა.

ბოლო წლების განმავლობაში ადგილობრივი თვითმმართველობებიდან არაერთი ქონება გადაეცა საპატრიარქოს სიმბოლურ ფასად. როგორი იქნება თქვენი პოლიტიკა ამ მიმართულებით და ახლანდელი პრაქტიკა მისაღებია თქვენთვის?

ჩემი აზრით, თბილისში საპატრიარქოს უკვე საკმარისი ტერიტორია აქვს. მუნიციპალური მიწები კი უსასრულო და უსაზღვრო არ არის. მე ვფიქრობ, ეს პრაქტიკა არის გადასახედი.

თუ 17 მაისს, ჰომოფობიასთან და ტრანსფობიასთან ბრძოლის დღეს აქტივისტებმა გადაწყვიტეს საჯაროდ, თუნდაც ქალაქის მთავარ გამზირზე აქცია-მსვლელობის ჩატარება, როგორი იქნება თქვენი, როგორც ქალაქის მერის პოზიცია ამ საკითხზე?

რამდენადაც ვიცი, მოაწყვეს აქცია, ხომ? და პოლიცია იცავდა.

მოაწყვეს, მაგრამ პოლიციისა და სპეცრაზმის კორდონს მიღმა.

ნებისმიერ აქციას, ნებისმიერ დემონტრაციას არეგულირებს კანონი. სხვათა შორის, ძალიან ნორმალურია ამ მხრივ კანონმდებლობა. რაც ამ კანონში წერია, შსს-მ და მერიამ ზუსტად ისე უნდა იმოქმედონ და უზრუნველყონ ყველაფერი. არავის არც პრივილეგია აქვს კანონის დარღვევის და არც დისკრიმინაცია არ უნდა მოხდეს.

თუკი ქალაქის მთავარ გამზირზე გადაწყვიტეს გამოსვლა, რა იქნება თქვენი, როგორც მერის პოზიცია?

ჩემი პოზიციაა, რომ რაც კანონში წერია, ის უნდა იყოს დაცული. კანონში ხომ წერია, როგორ უნდა ჩატარდეს მანიფესტაცია, ან რანაირად უნდა ჩატარდეს? ან რანაირად არ ჩატარდეს, და ის უნდა იყოს დაცული. შსს-მ და მერიამაც უნდა უზრუნველყოს, რომ კანონის ფარგლებში ხდებოდეს ეს ყველაფერი, არც უნდა დაარღვიონ კანონი და არც ვინმეს უფლებები შელახონ.