ევროპული საქართველოს ერთ-ერთი ლიდერი და პარლამენტის დეპუტატი ელენე ხოშტარია თბილისის მერის საარჩევნო მარათონში უკვე რამდენიმე კვირაა ჩაება. 9 აგვისტოს მონაცემებით, ხოშტარია დასახელებულ 5 კანდიდატს შორის ერთადერთი ქალია.

როგორ აფასებს თავის შანსებს, რა შეცდომებს ხედავს ქალაქის მართვაში, დაიკავებს თუ არა გიგი უგულავა მის მთავრობაში რაიმე პოზიციას და როგორ წარმოუდგენია პრობლემების მოგვარება? - ამ და სხვა მნიშვნელოვან საკითხებზე On.ge ელენე ხოშტარიას ესაუბრა.

თქვენი აზრით, რა არის თბილისის სამი ყველაზე მძიმე პრობლემა?

ერთი არის სოციალური ფონი, რომელსაც თან ახლავს უიმედობის განცდა. მეორე - გადაადგილება, რასაც ბევრი განზომილება აქვს - აქ არის მოუხერხებლობის პრობლემა, საზოგადოების ჯგუფების გარიყვის პრობლემა, შშმ პირები, მოხუცები, ბავშვები, სხვადასხვა ჯგუფები უბრალოდ ვერ პოულობენ საკუთარ თავს, ვერ ცხოვრობენ კომფორტულად. ჰაერიც ერთ-ერთი მიზეზია ამის. მესამე - ეს არის მშენებლობები - ერთი მხრივ, გადატვირთულობა, ანუ ბეტონის ტყეები და მეორე მხრივ, ავარიული სახლები.

NDI-ის საზოგადოებრივი აზრის უკანასკნელი კვლევის მიხედვით, თბილისის მერობის 4 ძირითად კანდიდატს შორის, თქვენ მოსახლეობის მხოლოდ 5 პროცენტი გიჭერთ მხარს, რითაც ჩამორჩებით კახა კალაძეს, ალეკო ელისაშვილსა და ზალიკო უდუმაშვილს. თქვენ როგორ აფასებთ საკუთარ შანსებს ამ ბრძოლაში?

ეს კვლევა არ იყო ჩემთვის სიახლე, რადგან კარგად მესმის, რომ ჯერ ერთი, დამწყები პოლიტიკოსი ვარ, სულ ერთი წელია, რაც პოლიტიკაში ვარ. პლუს, ახალი პარტიიდან ვართ. პირველი მთავარი გამოწვევაა, თუ როგორ შევძლებთ ადამიანების ნდობის მოპოვებას ამ პირობებში. გარდა იმისა, რომ სხვებს ჩამოვრჩები, ზოგადად, ნდობის მოპოვება ძალიან რთულია. ჩემთვის ნდობის მოპოვება არ არის რაღაც პიარ ხრიკებით კონკრეტულ მომენტში ხმების მონადირება. მდგომარეობა, როცა პოლიტიკოსებს ადამიანები არ ენდობიან, ძალიან ართულებს პოლიტიკურ ცხოვრებას ქვეყანაში. ეს ნამდვილად გამოწვევაა. ამასთანავე, არის მონაცემი, რომელიც აჩვენებს, რომ ადამიანებთან მუშაობას აქვს ძალიან დიდი მნიშვნელობა. მაგალითად, მეორე არჩევანი ყველაზე მაღალი მაქვს.

დამაიმედებელია, როცა შენ ადამიანებთან დადიხარ კარდაკარ, ხარ გულწრფელი, ადამიანებთან მუშაობ, ეს გაძლევს შენ ზრდის პერსპექტივას, რომ მოიპოვო მხარდაჭერა. რა თქმა უნდა, მთავარი ტესტი იქნება არჩევნები. ყველაზე მეტ ოპტიმიზმს მაძლევს ის, რომ ადამიანებთან მუშაობის შედეგად ვხედავ ზრდის პერსპექტივას და ამ მომენტში მე ვფიქრობ, რომ არც ერთ პოლიტიკოსს არ გვაქვს თვითკმაყოფილების საფუძველი.

მიუხედავად იმისა, რომ თქვენი საარჩევნო პროგრამა ჯერ არ გამოქვეყნებულა, თქვენი ოფიციალური ფეისბუკ გვერდის საშუალებით გავიგეთ, რომ აპირებთ ავტობუსების რიცხვის 800-მდე გაზრდას, ასევე, ტრამვაის, საბაგიროების, ფეხით სასიარულო სივრცეების მოწყობას, თუმცა ამ ყველაფერს კოლოსალური თანხები სჭირდება. ახალი ავტობუსების შემოყვანაც კი ევროკავშირის ფინანსური დახმარებით მოხდა. თუ შეიძლება, კონკრეტულად გვითხარით, საიდან აპირებთ თანხების მოძიებას სატრანსპორტო სიტუაციის გასაუმჯობესებლად?

ცხადია, ეს არის თანხებთან დაკავშირებული და მე ვფიქრობ, რომ სრულყოფილ სატრანსპორტო რეფორმას, დაახლოებით, 10 წელი სჭირდება, როდესაც ქალაქში გვექნება ეკოლოგიურად სუფთა ტრანსპორტი, სრულად აწყობილი სისტემა ტრამვაით, ავტობუსების საჭირო რაოდენობით, საბაგიროებით, მაგრამ საგრძნობი შედეგის მიღება შეიძლება 4 წელიწადში.

მაგალითად, წინასაარჩევნოდ, ერთჯერადი კონტრაქტით 143 ავტობუსი შეუკვეთეს, მაგრამ მათ არ აქვთ გააზრებული ყოველ წელს რამდენის ყიდვა შეუძლიათ ხელშეკრულებით, რომელიც შეიძლება იყოს 10-წლიანი, მით უმეტეს, როცა პირობებიც უკეთესი შეიძლება იყოს, როცა გრძელვადიან ხელშეკრულებაზეა საუბარი. მეორე, დღესაც კი, დღევანდელი ბიუჯეტით, ძალიან უაზროდ იხარჯება ფული. ავარიულ სახლებზე, მაგალითად, 20 მილიონი იხარჯება, მაგრამ არა - პრობლემის აღმოსაფხვრელად არამედ, პრობლემის გადასავადებლად. თუ იგივე, არსებული ბიუჯეტის ფინანსური რესურსი სწორად იქნება მიმართული, სწორი კონტრაქტების დადებაზე, გრძელვადიან პროექტებზე, ფულის უკეთ ხარჯვაც შესაძლებელია. გარდა ამისა, ძალიან ბევრ პროექტს, რომელიც ჩვენ გვაქვს, აქვს პოტენციალი საერთაშორისო რესურსების მოზიდვის, როგორც ევროკავშირის მხრიდან ასევე, გარემოს დაცვის მიმართულებით მომუშავე ფონდებიდან და ეს ჩვენ გააზრებული გვაქვს. საბოლოო ჯამში, სატრანსპორტო რეფორმას გარემოს დაცვის კუთხე გააჩნია. საერთაშორისო ფონდებთან ბევრად უფრო ეფექტურად შეიძლება მუშაობა.

ანუ, ძირითადად აპირებთ, რომ გრანტები მოიძიოთ?

არსებული ბიუჯეტის უფრო სწორად ხარჯვით და გრანტებით შევძლებთ ამ ყველაფრის გაკეთებას.

თქვენ ამბობთ, რომ ფული არასწორად იხარჯება. თქვენი აზრით, რას უნდა მოაკლდეს თანხა, რომ ტრანსპორტის პრობლემას მოხმარდეს?

მაგალითად, ინფრასტრუქტურის ხარჯები არის გაზრდილი 2012 წელთან შედარებით. არა იმიტომ, რომ მეტი გზა იგება და მეტი ინფრასტრუქტურული პროექტია, აქ არის კორუფციული ხვრელი. ჩვენ თუ შევხედავთ ტენდერებისა და პირდაპირი მიყიდვის წესით განხორციელებული შესყიდვების პროპორციას, დავინახავთ უთანასწორობას. პირველი მაჩვენებელი კორუფციული ხვრელისა არის, რომ ძალიან ბევრია პირდაპირი მიყიდვის წესით გაფორმებული ხელშეკრულებების წილი. ძალიან ბევრგან აგებენ გზას და კომუნიკაციებს არ აგვარებენ, არასწორად აგებენ და მერე ის გზა ვარდება, ანუ იფლანგება ფული. ხეების მაგალითი რომ ავიღოთ, მილიონი ხის პროექტშიც რამდენიმე მილიონია გაფლანგული. ინფრასტრუქტურულ პროექტებზე შეიძლება ბევრად ეფექტურად დახარჯო თანხა.

თუ შეგიძლიათ გვითხრათ, რა წილი შეიძლება იყოს საერთაშორისო გრანტები?

მე ხომ შემიძლია ბიუჯეტიც გავწერო, მაგრამ ძალიან არასერიოზული იქნება, რადგან ეს დამოკიდებულია, თუ როგორ იმუშავებ დიპლომატიურად გარეთ. დამოკიდებულია სპეციალისტების რჩევებზე, სად სჯობს, როგორ სჯობს. წინასწარ ვერ გეტყვით, თუმცა ბევრად ეფექტურად შეიძლება საერთაშორისო ორგანიზაციებთან მუშაობა.

პარკირება ერთ-ერთი ყველაზე პრობლემური საკითხია. თქვენი ოპონენტები C.T.Park-თან დადებული კონტრაქტის გაუქმებას ჰპირდებიან ამომრჩეველს. მსგავსი დაპირება ჰქონდა დავით ნარმანიასაც, თუმცა 25 მილიონის გადახდა ვეღარ მოხერხდა. არჩევის შემთხვევაში, როგორ წარიმართება თქვენი ურთიერთობა სითი პარკთან, რომელთანაც ხელშეკრულება თქვენმა თანაგუნდელმა, გიგი უგულავამ გააფორმა?

სითი პარკი არის ჩავარდნა. ფაქტია, რომ მან თავისი ამოცანა ვერ შეასრულა, თუმცა სითი პარკთან ურთიერთობის გაწყვეტა საერთოდ არ ნიშნავს, რომ პარკირების პრობლემა მოგვარდება. სითი პარკთან დადებული კონტრაქტი არის გადასახედი. მე ვფიქრობ, რომ ახალ ხელშეკრულებაზე არის სამუშაო. შესაძლებელია ფიქრი სხვა კომპანიის აყვანაზე, თუმცა აქ პრობლემაა ჯარიმა. ეს საკითხი ,4 წელია, წინასაარჩევნოდ ხდება ხოლმე აქტუალური ისევ იმიტომ, რომ წარსულის შეცდომებზე ილაპარაკო, მაგრამ რაც ესენი მერიაში არიან, არანაირი რეალური წინსვლა ამ მიმართულებით არ ყოფილა.

კონტრაქტზე საუბარი იყო, თუმცა დავით ნარმანიამ მაშინ თქვა, რომ 25 მილიონი ვეღარ მოიძებნა ბიუჯეტში.

25 მილიონი არ არის ერთადერთი გამოსავალი. არის პირობების გადახედვა, ან სამომავლოდ ვინც მოვა, მასთან მოლაპარაკება ჩანაცვლებაზე. თუ არის პოლიტიკური ნება, რომ გამოვიდეთ სითი პარკის ტყვეობიდან, ეს აბსოლუტურად შესაძლებელია, მაგრამ კიდევ ერთხელ, სითი პარკი კი არ არის პარკირების პრობლემა, პრობლემაა ხედვის არარსებობაა. დღეს რა ვითარებაც გვაქვს, ეს არის ძალიან დიდი სხვაობა საპარკინგე ადგილებსა და მანქანებს შორის. თბილისში, დაახლოებით, 38 ათასი ადგილია პარკინგისთვის და 400 ათასი მანქანა ზრდის პერსპექტივით. რაც არ უნდა მეტი პარკირების სივრცე გააკეთო, შანსი არ არის, რომ ეს სხვაობა ბოლომდე შეავსო.

ამ კონტრაქტს აქვს ვადა 2020 წლამდე. 2020 წლამდე, არსებული კონტრაქტის შეცვლაზე საუბრობთ, თუ 2020 წლის შემდეგ ახალ კონტრაქტზე?

2020 წლამდე უნდა შეიცვალოს. პირობები უნდა იყოს სხვა. სითი პარკი იქნება, თუ სხვა, ხელშეკრულებაში არასწორი პირობების ჩადებაზე მეტად, მე აქ მერის პრობლემას ვხედავ - როგორც წინა, ასევე ახლანდელი მერის. ახალი კონტრაქტი უნდა დაიდოს, ამ კონტრაქტმა, ამ პაკეტმა არ გაამართლა.

ერთი მხრივ, თქვენ ავტომობილების რიცხვის შემცირებაზე საუბრობთ, მეორე მხრივ კი მიწისქვეშა პარკირებების გაკეთება გაქვთ გეგმაში. სპეციალისტთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ დამატებითი საპარკინგე ადგილების შექმნა ავტომობილების რიცხვს არ შეამცირებს და პირიქით, გაზრდის. რატომ გგონიათ, რომ გამოსავალია ახალი საპარკინგე ადგილების შექმნა?

გამოსავალი არ არის მხოლოდ ახალი საპარკინგე სივრცეების შექმნა. ჯერ ერთი, ვერ შექმნი, ამდენი უბრალოდ არ არსებობს და განსაკუთრებით არ არსებობს ქალაქის იმ ნაწილებში, სადაც ისედაც გადატვირთულობაა. თუმცა ამხელა სიცარიელე მაინც ამოსავსებია. ამიტომ, მიწისქვეშა პარკირების სივრცეებიც უნდა შეიქმნას, მაგრამ ჩვენ უნდა გადავიდეთ დროზე მიბმულ პარკირების სისტემაზე. მაგალითად, პარასკევს როცა მიდიხარ შარდენზე, გეცოდინება, რომ იქ მანქანის გაჩერება დაგიჯდება ძვირი. დროზე მიბმული სისტემით შეგიძლია დროისა და გადატვირთული მონაკვეთების მიხედვით არეგულირო ფასი. ამ სისტემამ რომ სრულფასოვნად იმუშაოს, რა თქმა უნდა, პარალელურად უნდა განვითარდეს საზოგადოებრივი ტრანსპორტი და იქ მისვლის ალტერნატიული საშუალება.

მხოლოდ მიწისქვეშა პარკინგი ან მხოლოდ საათობრივ პარკირებაზე გადასვლა, ან მხოლოდ საზოგადოებრივი ტრანსპორტის განვითარება, ამას არ შეუწყობს ხელს ამიტომ, არის ეს კომპლექსური. მე ვეთანხმები მოსაზრებას, რომლის მიხედვითაც, მცდარია წარმოდგენა, რომ ახალი პარკირების სივრცეები, ან ახალი გზები განტვირთავს მოძრაობას. ახალი გზა არ განტვირთავს მოძრაობას, თუ არ შეიქმნა მანქანის ალტერნატივა. ამოსავალი წერტილი არის ქალაქში მანქანის ალტერნატივა.

როგორ ფიქრობთ, სახელმწიფომ უნდა დახარჯოს ფული საპარკინგე ადგილების შექმნაში?

არა, რა თქმა უნდა, ეს უნდა იყოს ბიზნეს მოდელი. ბიზნესმა უნდა უზრუნველყოს, რომ ამ სისტემამ იმუშაოს. მხოლოდ იმის თქმა, წადი და უბრალოდ ააშენე პარკირების სისტემა, არ იმუშავებს. რაღაც შეთანხმება უნდა იყოს. შეიძლება, თავიდან რაღაც თანხა ჩაიდოს სახელმწიფოს მხრიდან და შემდეგ, რა თქმა უნდა, ბიზნესმა უნდა გადაიბაროს. ასეთი მოდელები არსებობს. ჩვენ სპეციალისტებთან ერთად გავიარეთ, თუ როგორ შეიძლება ამ მოდელის შექმნა. აიღებ სივრცეს, რაღაც ხარჯს გაწევს სახელმწიფო, მაგრამ მერე კერძო კომპანიას უნდა გადაეცეს.

როგორია თქვენი პოზიცია საპატრიარქოსთვის სახელმწიფო ქონების გადაცემასთან დაკავშირებით? მიგაჩნიათ თუ არა რომ ადგილობრივი ბიუჯეტები ამ მიმართულებით უნდა იხარჯებოდეს?

ეს შავი ხვრელი წლებია არსებობს. ამ საკითხის ისე წარმოჩენა, რომ ვინც საუბრობს ამ ხარჯების გამჭვირვალობასა და მიზანშეწონილობაზე ის არის ანტი-მართლმადიდებელი და ანტი-ეკლესიური, არის აბსოლუტურად მიუღებელი. სისტემა არის არასწორი. საერთოდ არ არის განსაზღვრული, რამდენი ხნით და რამხელა კომპენსაციაზეა ლაპარაკი. აბსოლუტურად გაუმჭვირვალეა ეს ხარჯები. ეკლესია იქნება, ბავშვთა სახლი თუ ნებისმიერი ინსტიტუცია, როდესაც მოქალაქეების ფული იხარჯება, წარმოუდგენელია, რაიმე მონიტორინგის მექანიზმის არარსებობა.

როგორ შეძლებთ, რომ შეეწინააღმდეგოთ ამას?

ამას ცენტრალურ ხელისუფლებაში უნდა ყოფნა, მერიის მხრიდან ამის კონტროლი შეუძლებელი იქნება, თუმცა მე როგორც მერი, იმ მდგომარეობას, რომ ეს მერიის ტერიტორიაა და უპირობოდ გადაეცით ეკლესიას, რა თქმა უნდა, ასე არ იქნება.

ძალიან მწვავე საკითხია გარევაჭრობა. გარეთ მოვაჭრე ადამიანების აყრა მოქმედი მერის ადმინისტრაციის მიერ პირველი შემთხვევა არ არის, ასეთი მიდგომა იყო ნაციონალური მოძრაობის მმართველობის პერიოდშიც. როგორია თქვენი მიდგომა?

მე მესმის ორივე მხარე - ერთი, რომ გარევაჭრობა იერს, სისუფთავეს ხელს უშლის და მეორე - ადამიანებს უჭირთ. ობიექტურად რთული ვითარებაა და ყველაზე არასწორი გამოსავალია, რომ მიხვიდე, მიუქსიო პოლიციელები და გაყარო ეს ადამიანები იმ ადგილიდან. პრობლემა თუ არ მოაგვარე, აბსოლუტურად გაუმართლებელია, მით უმეტეს, ასეთი დამოკიდებულებით ამ ადამიანებთან მოპყრობა.

ერთი მხრივ, გრძელვადიანი გამოსავალი არის ეკონომიკური განვითარება, რადგან გარევაჭრობა სოციალური პრობლემაა. სანამ ეს მოხდება, მანამდე ამის გადაჭრის გზა იქნება, რომ უბნების მიხედვით გადაანაწილოს ეს ხალხი მთავრობამ. დღეს, მიდიან და ეუბნებიან, რომ სადმე ბაზრობაზე შეუშვებენ. სადმე ბაზრობაზე შეშვება, სადაც ის ვერ გაყიდის, არანაირი გამოსავალი მისთვის არ არის, ამიტომ უბან-უბან ალტერნატივა რა შეიძლება იყოს, წინასწარ უნდა განისაზღვროს და მერე უნდა შევთავაზოთ გარემოვაჭრეებს.

სისტემური გამოსავალი გარკვეულწილად იქნება საფეხმავლო, საჯარო სივრცეების შეცვლა და იქ, რა თქმა უნდა, მოწესრიგებულად გარევაჭრობის ორგანიზება. საზოგადოებრივი სივრცეები ნიშნავს მცირე და ასეთი ტიპის ბიზნესის წახალისებას. ეს ევროპის ძალიან ბევრ ქალაქშია.

სანამ ჩვენ ამ საზოგადოებრივ სივრცეებს შევქმნით, ამ ადამიანებისთვის წიხლის კვრა არის აბსოლუტურად მიუღებელი. ამასთანავე, თუ არის უკეთესი ალტერნატივა, შეიძლება ამ ხალხთან წინასწარ იმუშაო და შესთავაზო, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, ამან უნდა მიიღოს ნორმალური, ცივილიზებული სახე.

თბილისში, სადაც მილიონზე მეტი ადამიანი ცხოვრობს და, ასევე, ბევრია ტურისტია, მხოლოდ ექვსი საზოგადოებრივი ტუალეტია. შევა თუ არა ეს საკითხი თქვენს საარჩევნო პროგრამაში?

ტუალეტის პრობლემა კი არ არის, ეს არის ქალაქის დაგეგმარებაში ადამიანის საერთოდ გამორიცხვა. დღეს ქალაქი არის მორგებული მარტო მანქანებზე. საზოგადოებრივი სივრცის გაჩენა ნიშნავს, რომ ადამიანს შეეძლება, თუ სკამზე დაჯდომა უნდა, დაჯდეს, თუ ნაყინის ყიდვა უნდა, იყიდოს, თუ მუსიკის მოსმენა უნდა მოუსმინოს, თუ ტუალეტი უნდა, ჰქონდეს ტუალეტი. უბრალოდ, ტუალეტების რუსთაველზე დადგმა არ არის ამოცანა, მათი რაოდენობის ზრდა არ არის ამოცანა. ამოცანა არის, რომ შეიქმნას ისეთი საზოგადოებივი სივრცეები, სადაც ადამიანს რაც სჭირდება, ყველაფერი იქნება.

თუმცა, ამ სივრცეების შექმნასაც დრო სჭირდება.

25 წელია უტუალეტო ქალაქში ვცხოვრობთ. რა აზრი აქვს ტუალეტის ჩადგმას იქ, სადაც ადამიანი ფეხით ვერ გადავა? ტუალეტები კი არ უნდა მიაწოდო მოქალაქეებს, საზოგადოებრივი სივრცეები უნდა მიაწოდო.

გაქვთ თუ არა რაიმე გეგმა პანორამა თბილისთან დაკავშირებით, რომელიც არაერთი ურბანისტის აზრით არღვევს ქალაქის იერსახეს?

რა თქმა უნდა, ეს პროექტი არ უნდა განხორციელდეს. ჩვენ ბევრი ხელისუფლების პირობებში არაერთი შემოუბრუნებელი შეცდომა გვაქვს ქალაქში დაშვებული. ბეტონის ტყეც ასეთი შეცდომაა, რას იზამ, ვერ აიღებ და ვეღარ გადააგდებ, მაგრამ, რა თქმა უნდა, უნდა შეჩერდეს. საკუთრების საკითხი სადაც არის, აქ საუბარი წართმევასა და ჩამორთმევაზე აბსოლუტურად ზედმეტია. როგორ გასცეს ნებართვა ამ პანორამაზე? მერიაში რომ რაღაც პროცედურები იყო საჭირო, გადაიტანეს ეკონომიკის სამინისტროში და სწრაფად მოაგვარეს. უბრალოდ, ქალაქმა უნდა თქვას, რომ ეს ქალაქს აზიანებს და შესაბამისად, ეს პროექტი უნდა გაჩერდეს.

ეს იქნება დამოკიდებული, რა სტადიაზე წავუსწრებთ მშენებლობას. როცა აშენდება და გაკეთდება, ამის დანგრევა კიდევ უფრო დიდი ზიანი შეიძლება იყოს ქალაქისთვის. რაც შეიძლება სწრაფად უნდა გაჩერდეს, რომ მაქსიმალურად ნაკლები შეუქცევადი ზიანი მიიღოს ქალაქმა.

ხედავთ თუ არა პრობლემებს ქალაქგეგმარების, ან მშენებლობის ნებართვების გაცემის კუთხით? რა სახის ცვლილებებია საჭირო?

უნდა შეიცვალოს გადაწყვეტილების მიღების მექანიზმი. დღეს და მანამდეც, გიგის დროსაც პრობლემა იყო, რომ ოღონდ რამე აშენდეს და ფაქტობრივად, ყველაფერზე თანხმობა გაიცემოდა. კოეფიციენტის გაზრდა, ზომა, იერი, კომუნიკაციები, ეტევა თუ არა მანქანები - ამ თვალსაზრისით ფილტრი საერთოდ არ არსებობდა. ამიტომ მივიღეთ ძალიან მძიმე სურათი.

უნდა შეიქმნას გადაწყვეტილების მიღების მექანიზმი, სადაც მშენებლობის შესახებ როცა იღებ გადაწყვეტილებას, გათვალისწინებული უნდა იყოს მწვანე კომპონენტი. ასევე, მთლიანად უბანს უნდა შეხედო, მთლიანად უბანში რა ცვლილება შემოაქვს ერთ შენობას. უნდა იყოს გათვალისწინებული კომუნიკაციები, ასევე, პარკინგი და იერი.

შენობების ძალიან დიდი ნაწილი არის ავარიული. აქაც მერიას უნდა ჰქონდეს პროაქტიული ხედვა. მაგალითად, ადამიანის რომელსაც თავზე ენგრევა სახლი და მასთან მოდის ინვესტორი, ის საერთოდ არ არის ვალდებული ფიქრობდეს, ამ მშენებლობაში სიმწვანე, პარკირება, იერი არის თუ არა გათვალისწინებული, ეს მისი საქმე არ არის, მას უნდა ახალი სახლი. არც დეველოპერის საქმე არ არის, რომ იფიქროს, ქალაქს რა შედეგს მოუტანს. ასეთი დეველოპერებიც არსებობენ, რომლებიც ქალაქზე ზრუნავენ, მაგრამ მათი საქმე არის მოგება და აბსოლუტურად არასწორია, რომ პრეტენზია გქონდეს, რატომ არ ფიქრობენ სხვა კომპონენტებზე.

მერია, უბნების სპეციფიკის მიხედვით, გთავაზობს საინვესტიციო წინადადებას. მაგალითად, გეუბნება, რომ მთაწმინდაზე აქ შეგიძლია მოუმატო სიმაღლეს, აქ არ შეიძლება, წინასწარ აძლევ წინადადებას, სადაც გათვალისწინებულია იმ ადამიანთა უზრუნველყოფა, რომლებიც აქ ცხოვრობენ, სადაც გათვალისწინებულია გარემო და სადაც ჩადებულია მოგება ინვესტორისთვის.

იქ, სადაც არის კულტურული მემკვიდრეობა, რა თქმა უნდა, მერიამაც უნდა მიიღოს ფინანსური მონაწილეობა ბიზნესთან ერთად.

თქვენი ერთ-ერთი ოპონენტი ამომრჩეველს "ხრუშოვკების" ჩანაცვლებას ჰპირდება. თქვენ გლდანში მოსახლეობას უთხარით, რომ გამარჯვების შემთხვევაში, კორპუსები შეიფუთება, რაც კომუნალური გადასახადების შემცირებას გამოიწვევს. რატომ ფიქრობთ, რომ ეს მნიშვნელოვანი საკითხია და საიდან მოიძიებთ ფინანსებს?

კორპუსების შეფუთვაც არის საკითხი, რომელზეც საერთაშორისო ფონდების მოძიება შეიძლება იმიტომ, რომ ესეც გარემოს დაცვას უკავშირდება. რა თქმა უნდა, ეს ფონდები თუ არ არსებობს, პრიორიტეტულობის თვალსაზრისით, ბიუჯეტის ფულის დიდი ნაწილის ხარჯვა ამაზე არასწორი იქნებოდა, როდესაც უამრავი ავარიული სახლია. ქალაქში "ხრუშოვკების" პრობლემა კი არ არის, ეს არის პოპულისტური, ზედაპირული მიდგომა. ქალაქში არის ავარიული სახლების პრობლემა. ნაწილი მათგან "ხრუშოვკაა", ნაწილი საერთოდ არ არის ხრუშოვკა. არის "ხრუშოკვები", მაგალითად საბურთალოზე, რომელიც საერთოდ არ საჭიროებს ჩანაცვლებას. ჩვენი შეზღუდული რესურსების პირობებში პრიორიტეტი უნდა მივანიჭოთ ავარიულ სახლებს. იმაზე აღარაფერს ვამბობ, რომ ეს დაპირება უკვე იყო წინა საარჩევნო ციკლში, მაგრამ არაფერი არ გამოვიდა, რადგან არარეალისტურია.

რაც შეეხება შეფუთვას, ეს სახლები უფრო მძიმედ თბება, იერიც ცუდი აქვს და ა.შ. ასე რომ, ამ შეფუთვით რამდენიმე პრობლემას აგვარებ. მარტო იერის საკითხი რომ იყოს, ამაზე ფულის ხარჯვა არასწორი იქნებოდა. აქ არის სოციალური კომპონენტი იმიტომ, რომ გადასახადები 30 პროცენტით იკლებს, ასევე, არის გარემოს დაცვითი კომპონენტი და იერის კომპონენტი. ამ შემთხვევაში, საერთაშორისო ფონდების მოზიდვით, გამართლებულად მიმაჩნია, რომ დაიწყოს ეს პროცესი.

მისცემთ, თუ არა ლგბტ აქტივისტებსა და მათ მხარდამჭერებს 17 მაისს, ქალაქის მთავარ გამზირზე, რუსთაველის გამზირზე უსაფრთხო აქციის ჩატარების გარანტიას? / როგორი იქნება თქვენი საჯარო პოლიტიკური პოზიცია?

მერიასა და ზოგადად, სახელმწიფოს, არავინ არ ეკითხება ვინ რა მანიფესტაციას ჩაატარებს. ამიტომ საკითხის ასე დაყენება უკვე პრობლემაზე მეტყველებს, რომ ვიღაცას ჩვენს საზოგადოებაში შეუძლია გაიაროს და ვიღაცას - არა. ცხადია, არათუ მივცემთ უფლებას, მე როგორც სახელმწიფოს წარმომადგენელი, ვიქნები გარანტორი იმისა, რომ საერთოდ არც ერთ ჯგუფს არ ექნება ნაკლები უფლება, ვიდრე სხვა დანარჩენს.

აქ შსს-სა და ცენტრალური ხელისუფლების როლი ძალიან მაღალია, მაგრამ ეს ჩემთვის არის ძალიან პრინციპული საკითხი, რომ არ არსებობდეს ასეთი ჯგუფები, რომლებიც რაღაცაში იზღუდებიან. თუ ჩვენ ვამბობთ, რომ თავისუფალ საზოგადოებაში ვცხოვრობთ, ყველა ჯგუფს უნდა შეეძლოს აქციის ჩატარება, ვინმეს მოსწონს ეს ჯგუფი, თუ არ მოსწონს.

თუ გახდით მერი, მაგრამ საკრებულოში არ იქნება თქვენი პარტია უმრავლესობით წარმოდგენილი, როგორ წარმოგიდგენიათ სხვა პარტიებთან თანამშრომლობა?

არათუ საკრებულოსთან, ჩვენ ვართ ვითარებაში, როდესაც ცენტრალური ხელისუფლება სხვა პარტიიდან არის. მე ვფიქრობ, რომ ჩვენი დემოკრატიისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი პრეცედენტი იქნება, რომ სხვა ოპოზიციური პარტიის მქონე ადგილობრივი თვითმმართველობის წარმომადგენელმა შეძლოს თანამშრომლობა, თუნდაც კონკურენცია და არა - კონფლიქტი, რომელსაც შეეწირება ქალაქის ან მოქალაქეების ინტერესები. ჩვენ თუ ველურები არ ვართ, რას ნიშნავს ვერ მიაღწიო თანამშრომლობას? იმ საკითხებში, სადაც არის მოქალაქეების ინტერესი, არანაირი პრობლემა არ მაქვს, რომ ვითანამშრომლო ყველა უწყებასთან.

ერთ-ერთ ეთერში თქვით, რომ თუ მეორე ტურის ჩატარება გახდა საჭირო და თქვენ ვერ გახვედით, ოპოზიციურ კანდიდატს დაუჭერთ მხარს. არის ისეთი კანდიდატი, რომელსაც პრინციპულად არ დაუჭერთ მხარს?

თუ არ გამომეპარა რომელიმე ფაშისტი კანდიდატი, არა.

თუ თქვენ აგირჩიეს მერად, მერიაში დაიკავებს თუ არა რაიმე თანამდებობას თქვენი თანაგუნდელი და თბილისის ყოფილი მერი გიგი უგულავა?

არა.

რატომ?

მას რომ ჰქონდეს განაცხადი, რომ ის აპირებს მერიაში მოსვლას, მაშინ ის იქნებოდა კანდიდატი. ჩვენი პოზიცია არის, რომ კანდიდატი ვარ მე და საერთოდ არც განიხილება ეს საკითხი.

თქვენი მიგაჩნიათ, რომ ქალებს ხელოვნური წახალისება არ სჭირდებათ და მაგალითად, არ ეთანხმებით კვოტების აუცილებლობას. თუმცა, მაინც გკითხავთ, როგორ ფიქრობთ, თბილისის მერის თანამდებობისთვის ბრძოლაში, რა როლს შეასრულებს ის ფაქტორი, რომ ქალი ხართ? იქნება ეს ხელშემწყობი თუ ხელის შემშლელი?

ეგ შედეგის მიხედვით უნდა ვნახოთ, მაგრამ ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ის პრეცედენტი, რომ მაღალ თანამდებობაზე იყოს ქალი, რადგან ვფიქრობ, რომ ჩვენს ქვეყანაში ქალებზე ძალადობის გარდა, ქალების პოლიტიკური წარმომადგენლობის პრობლემა არის. ამიტომ ვფიქრობ, რომ ეს პრეცედენტი მნიშვნელოვანი იქნება ქალების გაძლიერებისთვის. კვოტების მომხრე არ ვარ, თუმცა ამ დისკუსიისთვის ძალიან ღია ვარ, რომ მოვისმინო არგუმენტები. მე არ უარვყოფ ქალების პოლიტიკური წარმომადგენლობის პრობლემას, არამედ მიმაჩნია, რომ კვოტები არ არის გამოსავალი. საბოლოო ჯამში, ის სტერეოტიპი უფრო ძლიერი იქნება, რომ ქალი კუხნაში და არა მერიაში, თუ პირიქით, ამას წინასწარ ვერ ვიტყვი.

On.ge პერიოდულად შემოგთავაზებთ ინტერვიუებს თბილისის მერობის ყველა კანდიდატთან. ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის მერობის კანდიდატთან, ზალიკო უდუმაშვილთან, ინტერვიუ შეგიძლიათ იხილოთ აქ. რაც შეეხება სახელისუფლებო კანდიდატს, კახა კალაძეს, მისმა პრესსამსახურმა გვითხრა, რომ ამ ეტაპზე კალაძე ინტერვიუზე უარს აცხადებს და მედიისთვის ინტერვიუების მიცემას პროგრამის ოფიციალურად წარდგენის შემდეგ დაიწყებს.