მსოფლიოში უამრავ ადამიანს სჯერა მოჩვენებების არსებობის და კვლევებს თუ შევხედავთ, ეს რიცხვი მზარდია; მაგალითად, Gallup-ის 2005 წლის კვლევის თანახმად, გამოკითხულთა 32 პროცენტს მიაჩნდა, რომ "გარდაცვლილ ადამიანთა სულებს კონკრეტულ ადგილებსა და სიტუაციებში დაბრუნება შეუძლიათ". 1990 წელს ამის გამოკითხულთა მხოლოდ 25 პროცენტს სჯეროდა.

გასაკვირი არ არის, რომ მოჩვენებების არსებობის არაერთ მწერალსაც სწამდა — თანაც, არა მხოლოდ საშინელებათა ჟანრის ავტორებს. ქვემოთ მოგიყვებით რამდენიმე ცნობილ მთხრობელზე, რომელთა აზრითაც, მოჩვენებები მხოლოდ წარმოსახვის ნაყოფი არაა.

1. ვიქტორ ჰიუგო

1851 წლის მიწურულს, ნაპოლეონ III-მ თავი საფრანგეთის იმპერატორად გამოაცხადა და ცნობილი მწერალი, ვიქტორ ჰიუგო, ხელისუფლებასთან დაპირისპირების გამო სამშობლოდან გააძევეს. ჰიუგო გაერთიანებულ სამეფოში, ნორმანდიის კუნძულებზე, დასახლდა და სწორედ იქ დაწერა რომანი საბრალონი.

კუნძულზე ცხოვრებისას, ჰიუგომ სპირიტული სეანსების, ეგრეთ წოდებული მაგიდის ტრიალის რიტუალების ჩატარება დაიწყო. მწერალს მიაჩნდა, რომ ესაუბრა უილიამ შექსპირის, ჟანა დ'არკის, გალილეო გალილეის და კიდევ ბევრი სხვა გამოჩენილი გარდაცვლილი ადამიანის სულებს.

აღსანიშნავია, რომ ვიეტნამურ რელიგიაში, კაოდაიზმში, ვიქტორ ჰიუგო წინასწარმეტყველადაა მიჩნეული. რელიგიის მიმდევრები თვლიან, რომ ფრანგი მწერალი გარდაცვალების შემდეგაც ეკონტაქტებოდა ცოცხალთა სამყაროს სეანსების მეშვეობით.

2. ჰარიეტ ბიჩერ სტოუ

ბიძია ტომის ქოხის ავტორი ჰარიეტ ბიჩერ სტოუ და ინგლისელი მწერალი ჯორჯ ელიოტი კალმის მეგობრები გახლდნენ. 1872 წელს ელიოტისთვის გაგზავნილ წერილში ამერიკელი ავტორი აღნიშნავდა, რომ სპირიტული რიტუალებისთვის განკუთვნილი სამკუთხა ფირფიტის გამოყენებით, 17 წლის წინათ გარდაცვლილ შარლოტ ბრონტეს სულს ეკონტაქტა.

ჰარიეტის რწმენით, ბრონტე წუხდა, რომ გარდაცვალებამდე ცოტა ხნით ადრე გამოქვეყნებულ მის რომანს, შირლის, ცუდი გამოხმაურება მოჰყვა. ელიოტისთვის გაგზავნილ წერილში სტოუ ეჭვსაც გამოთქვამს, რომ, შესაძლოა, მას სხვა სული ეკონტაქტა შარლოტის სახელით, მაგრამ ამერიკელი დარწმუნებული იყო, რომ "უხილავ მოჩვენებებთან" დაამყარა კომუნიკაცია.

თუმცა, საპასუხო წერილში ელიოტი სკეპტიკურად გახლდათ განწყობილი და აღნიშნავდა, რომ ეს ამბავი "გასაოცარი", მაგრამ მისთვის დაუჯერებელი იყო.

3. ენ რაისი

ჰიუგოსა და სტოუსგან განსხვავებით, სულ არაა გასაკვირი, რომ გოთიკის დედოფლად მიჩნეულ ენ რაისს ზებუნებრივი ქმნილებების არსებობის სწამდა. რაისს უკვე კლასიკად ქცეული ვამპირის ქრონიკების ავტორად იცნობენ, თუმცა, მწერალს არა სისხლისმსმელი მონსტრების, არამედ მოჩვენებებისა სჯეროდა. ერთ-ერთ ინტერვიუში მან აღნიშნა, რომ მის სახლში, ახალ ორლეანში მდებარე მე-19 საუკუნის შენობაში, მოჩვენებები ცხოვრობდნენ.

"ამ სახლზე ლეგენდები დადის, მასში მოჩვენებები ცხოვრობენ", — აღნიშნავდა რაისი, — "მე მათ ვერ ვხედავ, მაგრამ სხვებს უნახავთ".

სხვები კი ირწმუნებოდნენ, რომ სახლში, მაგალითად, მისი ყოფილი მფლობელის, პამელა სტარ კლეპის, სული ჩნდებოდა.

• ღამეულების დედოფალი — როგორ შეცვალა ენ რაისმა ლიტერატურული სამყარო

4. თომას ჰარდი

ინგლისელ კლასიკოსს მთელი ცხოვრება სურდა, რომ მოჩვენება საკუთარი თვალით ენახა. 1901 წლის ინტერვიუში იგი აღნიშნავდა, რომ "ცხოვრების 10 წელს დათმობდა", ოღონდ მოჩვენებისთვის მოეკრა თვალი. ეს სურვილი, მწერლის ცოლის ცნობით, ასრულდა: "შობის წინა დღეს, სტინსფორდის სასაფლაოზე მან მოჩვენება დაინახა", — ამბობდა თავადაც მწერალი, ფლორენს დაგდეილი, 1919 წლის წერილში.

ფლორენსის თქმით, მისი ქმარი პაპის საფლავზე იყო, როცა მე-18 საუკუნის სამოსში გამოწყობილი უცნობი კაცი გამოელაპარაკა, შემდეგ კი, ეკლესიისკენ წავიდა.

1927 წელს ფლორენსი იხსენებდა კიდევ ერთ შემთხვევას, როცა ჰარდიმ, მისივე რწმენით, მოჩვენება ნახა; დაგდეილის წერილის მიხედვით, მეგობრებთან ერთად ჩაის სვამდნენ, როცა ჰარდიმ ცოლის გვერდით ვიღაც შენიშნა და ფლორენსს ჰკითხა, ვინ იყო იგი. "სამივე მეგობრის სახელი ვუთხარი, ვინც იქ იყო, მაგრამ ამბობდა, მათგან არცერთიაო. ფიქრობდა, რომ ჩვენთან ერთად კიდევ ვიღაც სხვა იყო".

5. ნათანიელ ჰოთორნი

ამერიკელი რომანისტი და ალისფერი დამღის ავტორი ქალაქ ბოსტონის ბიბლიოთეკაში ყოველდღე ხვდებოდა ექიმ ჰარისს, რომელიც გაზეთს კითხულობდა ხოლმე. ერთ საღამოს მწერალს უთხრეს, რომ ექიმი ჰარისი გარდაცვლილა, მაგრამ ჰოთორნი დარწმუნებული იყო, რომ იმ დღეს მას თვალი მოჰკრა. ავტორი მოგვიანებით წერდა, ჩავთვლიდი, რომ რაღაც შემეშალაო, მაგრამ... მომდევნო დღეს, როცა ბიბლიოთეკაში მივიდა, ჰოთორნის თქმით, ისევ დაინახა გარდაცვლილი ექიმის რუხი, სუსტი ფიგურა, რომელიც იჯდა და ჩვეულებისამებრ კითხულობდა გაზეთს. "მისი სიკვდილის შესახებ ცნობა იმ დილას, იმავე გაზეთში უნდა ყოფილიყო დაბეჭდილი", — წერდა ჰოთორნი.

რომანისტის თქმით, ამ მოჩვენებას კიდევ თვეების განმავლობაში ხედავდა, მაგრამ ყურადღებას აღარ აქცევდა და არც საქმის გამოძიებით დაინტერესებულა. ჩემი მაშინდელი სიმშვიდე და გულგრილობა ახლა თავადვე მაკვირვებსო, იხსენებდა ჰოთორნი მოგვიანებით.

6. რიჩარდ მეთისონი

მე ვარ ლეგენდის ავტორს, რიჩარდ მეთისონს, მხოლოდ მოჩვენებების არსებობის კი არ სჯეროდა, პარაფსიქოლოგიითაც იყო გატაცებული. პარაფსიქოლოგიის, მეტაფიზიკისა და ზებუნებრივის ინტერესი მოზარდობიდან მომყვებაო, აღნიშნავდა მეთისონი 1999 წლის ინტერვიუში.

აი, 2002 წლის ინტერვიუში კი მწერალი ამბობდა, რომ ტელეპათიასა და მოჩვენებებზე ცალკეული დეტალები აღარ აღელვებდა და მისთვის საინტერესო უკვე საქმის "ძირითადი არსი" იყო. ეს არსი, მეთისონის თქმით, "რეინკარნაციის უტყუარობაა". ამ თემებზე თავისი შეხედულებები რიჩარდ მეთისონმა ჯერ 1978 წლის რომანში საით მივყავართ ოცნებებს ასახა (წიგნის მიხედვით 1990-იანებში ცნობილი ფილმიც გადაიღეს, რობინ უილიამსით მთავარ როლში). მოგვიანებით, ამავე თემაზე მწერალმა გამოაქვეყნა არამხატვრული წიგნი გზა.

7. მერი შელი

1824 წელს, ფრანკენშტაინის ავტორმა მერი შელიმ ჟურნალ The London Magazine-ში გამოაქვეყნა ესე, სახელწოდებით მოჩვენებებზე. ტექსტში შელი აღნიშნავდა, რომ მოჩვენება თავად არასდროს უნახავს, გარდა იმ ერთი შემთხვევისა, როცა კოშმარიდან აცახცახებულს გამოეღვიძა. თუმცა, სულების არსებობაში შელი ორი ადამიანის ნაამბობს დაურწმუნებია.

ერთი მისივე მეგობარი თომას ჯეფერსონ ჰოგი იყო, რომელიც, შელის თქმით, განსაკუთრებული ინტელექტის პატრონი გახლდათ. ჰოგის მონაყოლის მიხედვით, მას გარდაცვლილი საყვარელი ადამიანის სული ყოველ ღამით სტუმრობდა და სიმშვიდეს ჰგვრიდა.

მეორე ადამიანი, რომლის მონაყოლსაც ინგლისელი მწერალი ეყრდნობოდა, ჯარისკაცი ანჯელო მენგალდო იყო, რომელიც "სულაც არ გახლდათ ცრუმორწმუნე". მანგელდოს თქმით, ერთსა და იმავე ადგილას ნახულობდა სულს თავისი მეგობრისა, რომელმაც სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა.