პლანეტა იუპიტერი მონსტრია - დედამიწაზე 317-ჯერ მასიური, რომელიც მეტალური წყალბადისაგან შედგება. მის გარშემო საოცარი ბუნებრივი თანამგზავრები მოძრაობენ.

ფაქტობრივად, იუპიტერის თანამგზავრები სრული პლანეტური სისტემის პატარა მოდელს წარმოქმნიან: დაწყებული მჭიდროდ ჩაჭრილი დიდი გალილეისეული მთვარეებიდან (რომელთა მოძრაობა TRAPPIST-1-ის სისტემაში არსებული პლანეტების მოძრაობას წააგავს), დამთავრებული პაწაწინა მთვარუკებით, რომლებიც 30 მილიონ კილომეტრზე მეტი მანძილით არიან დაშორებულები.

ამ სხეულებს ორბიტალური პერიოდების საოცარი დიაპაზონი აქვთ: ზოგი ყოველ შვიდ საათში ერთხელ უვლის გარშემო, ზოგი კი - 1000 დღეში.

ნასას იუნონას ზონდმა დიდი გალილეისეული მთვარეების თაიმლეფსი 2016 წლის დასაწყისში მიახლოებისას გადაიღო:

აქამდე ბუნებრივი თანამგზავრების რიცხვი 67 იყო. აქედან 15 თანამგზავრი იუპიტერის გარშემო პროგრადულად მოძრაობდა (პლანეტის ბრუნვის მიმართულებით). დანარჩენები რეტროგრადულები (პლანეტის ბრუნვის საპირისპიროდ) და ჩაჭერილი ობიექტებივით არიან - მზის სისტემის სხვა სხეულები, რომლებიც დახეტიალობენ იუპიტერის მონსტრული გრავიტაციის გავლენით.

გარე მთვარეების (იგივე თანამგზავრი) ეს პოპულაცია უმეტესად პატარა სხეულებისგან შედგება, მხოლოდ რამდენიმეა 20-60 კილომეტრი დიამეტრის, უმეტესობა კი ზომაში 1-2 კილომეტრია, რაც მათ დაფიქსირებას რთულს ხდის.

ახლა კი, ასტრონომებმა სკოტ შეფარდმა, დევიდ თოლენმა და ჩედვიკ ტრუჰილომ ორი ახალი მთვარე დაამატეს, რაც საერთო ჯამში 69 გამოვიდა.

ეს დამატებითი მთვარეები 1-2 კილომეტრია ზომაში. ასტრონომებმა ისინი იმ პროექტის ფოტოებში შენიშნეს, რომელიც ბევრად უფრო შორეულ ობიექტებს კოიპერის სარტყელში აკვირდებოდა. მათდა საბედნიეროდ, იუპიტერი ცაზე საკმაოდ ახლოს აღმოჩნდა. მთვარეების სახელებია S/2016 J1 და S/2017 J1 და იუპიტერიდან 21 და 24 მილიონი კილომეტრით არიან დაშორებულები, შესაბამისად.

ეს მთვარეები ბევრს არაფერს ნიშნავს რაოდენობისთვის, თუმცა, ეს კვლავ გვახსენებს, რომ მზის სისტემაში არსებული მრავალფეროვანი მატერია უხვადაა და იმას, რომ იუპიტერს სამეფო გრავიტაცია აქვს.