ადამიანის უფლებების დაცვისა და მონიტორინგის ცენტრი (EMC) დადებითად აფასებს 2014 წლის 2 მაისს მიღებულ კანონს დისკრიმინაციის ყველა ფორმის აღმოფხვრის შესახებ, თუმცა აცხადებს, რომ კანონი მოკლებულია აღსრულების ეფექტიან მექანიზმს:

"სახალხო დამცველის რეკომენდაციებსა და ზოგად წინადედებებს არ აქვთ სავალდებულო ხასიათი. ადმინისტრაციული ორგანოებისგან განსხვავებით, რომელთა მიმართ რეკომენდაციების შეუსრულებლობის შემთხვევაში სახალხო დამცველს ადმინისტრაციული დავის ინსტრუმენტი აქვს, კერძო პირებისადმი გაცემული მისი რეკომენდაცია სრულიად მოკლებულია აღსრულების უზრუნველყოფის სამართლებრივ შესაძლებლობას და მისი გაზიარება მხოლოდ კერძო პირის კეთილ ნებაზეა დამოკიდებული".

აღნიშნულის შესახებ EMC-ის ანგარიშში, საქართველოში ლგბტ პირთა უფლებრივი მდგომარეობის შესახებ, წერია.

ანგარიშში ორგანიზაცია დადებითად აფასებს ანტიდისკრიმინაციული კანონის მიღებას და ამბობს რომ იგი დისკრიმინაციისაგან დაცულ საფუძვლებს შორის სექსუალურ ორიენტაციასა და გენდერულ იდენტობას ცალკე გამოყოფს.

მიუხედავად ამისა, EMC პრობლემურად მიიჩნევს თავად მორალური ზიანის ანაზღაურების სამართლებრივი საფუძვლის განსაზღვრა და ზიანის გამოთვლის კრიტერიუმები:

"მოქმედი სასამართლო პრაქტიკა მორალური ზიანის ანაზღაურებისთვის პირისგან მის მიმართ მიყენებული სტრესის დასაბუთებას მოითხოვს, რაც სერიოზულად ართულებს კომპენსაციის შესაძლებლობას".

ანგარიშში ავტორი განმარტავს, რომ სასამართლო მექანიზმის ეფექტიანი გამოყენება ფერხდება მოსამართლეების მიერ სათანადო ცოდნის სენსიტიურობისა და ტექნიკის არქონის გამო:

"ზოგჯერ უთანასწორო მოპყრობის კონცეფცია მათთვის გაუგებარია, რაც ხშირად ხდება სარჩელის დაუკმაყოფილებლობის მიზეზი".

EMC-ის ანგარიშში მიმოხილულია ლგბტი პირთა უთანასწორო გარემო და ანტიდისკრიმინაციული პოლიტიკა. ავტორი განმარტავს, რომ საზოგადოებაში ღრმად გამჯდარი ჰომოფობიური და ტრანსფობიური დამოკიდებულებების შედეგად ბევრი ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი, ტრანსგენდერი და ინტერსექსი ადამიანის უფლება ირღვევა.