ჯორჯიის ტექნოლოგიური ინსტიტუტის მკვლევრებმა ტვინის მიკროსკოპული სენსორი შეიმუშავეს. იგი იმდენად მცირეა, რომ შესაძლებელია მისი თავის კანზე თმის ფოლიკულებს შორის არსებულ მცირე სივრცეში მოთავსება. სენსორი ძალიან წვრილი და შეუმჩნეველია, ამიტომ თავისუფლად შეიძლება მისი მთელი დღის განმავლობაში კომფორტულად ტარება.

ტვინის სენსორები მაღალი სიზუსტის სიგნალებს გადასცემენ, რაც ტვინს საშუალებას აძლევს პირდაპირი ურთიერთობა ჰქონდეს ისეთ მოწყობილობებთან, როგორებიცაა კომპიუტერი, გაფართოებული რეალობის, იგივე AR-სათვალე ან რობოტული კიდურები. ეს არის იმ ტექნოლოგიის ნაწილი, რომელსაც ტვინისა და კომპიუტერის ინტერფეისი (BCI) ეწოდება.

დღემდე, ტვინის სიგნალებს ძირითადად არაინვაზიური გზით იღებდნენ, ძირითადად ელექტროდების გამოყენებით, რომლებიც ადამიანის თავის კანზე მაგრდება სპეციალური გელის საშუალებით, რაც სიგნალის ხარისხსა და ელექტრულ იმპედანსს ამცირებს. ეს ელექტროდები როგორც წესი არაპრაქტიკული და არასასიამოვნოა, განსაკუთრებით მოძრაობისას.

მიუხედავად იმისა, რომ შესაძლებელია უფრო ინვაზიური მეთოდის, მაგალითად ტვინის იმპლანტის გამოყენება, Georgia Tech-ის კვლევა მიზნად ისეთი სენსორების შექმნას ისახავდა, რომლების დამზადება და გამოყენება მარტივი და საიმედო იქნებოდა.

Georgia Tech-ის მიერ შემუშავებული სენსორი იყენებს მცირე ზომის, მომხმარებლისთვის შეუმჩნეველ ტექნოლოგიას. ეს სენსორები უკაბელო და მოქნილია, რაც გამორიცხავს გელის გამოყენების საჭიროებას.

ამ ფაქტორების კომბინაცია სენსორს საშუალებას აძლევს მთელი დღის განმავლობაში დამონტაჟების ადგილას უცვლელად დარჩეს, მაშინაც კი როცა მომხმარებელი მოძრაობს, დარბის ან ყოველდღიურ საქმეებს აკეთებს. სწორედ ამიტომ, სენსორი შეძლებს ტვინის სიგნალებთან უფრო ახლოს ყოფნას და უფრო სუფთა, ზუსტი მონაცემების შეგროვებას.

ტესტირებისას, ახალმა სენსორმა წარმატებით ჩაიწერა და დაახარისხა ნეირონული სიგნალები, რომლებიც აჩვენებდა, თუ რომელ ობიექტებზე იყო გარემოში მომხმარებლის ყურადღება კონცენტრირებული. ტექნოლოგიამ ეს დავალება 96.4%-იანი სიზუსტით შეასრულა. სენსორის მიერ ვიზუალური სტიმულების აღქმის წყალობით, მომხმარებლებს შეეძლოთ ტელეფონის ჟურნალების გადახედვა და AR ვიდეო ზარებზე პასუხის გაცემა, ხელების გამოყენების გარეშე.

მკვლევართა თქმით, ახალი სენსორი რეალურ სამყაროში კრიტიკულად მნიშვნელოვან გამოყენების პოტენციალს ფლობს, განსაკუთრებით ჯანდაცვის სფეროში. მაგალითად, ის შეიძლება შეზღუდული შესაძლებლობების მქონე პირებს პროთეზების მართვასა და კომუნიკაციაში დაეხმაროს.