როგორი იყო ცხოვრება ირანში ისლამურ რევოლუციამდე

1979 წლის ისლამურ რევოლუციამდე ათწლეულებით ადრე, ირანს რეზა-შაჰ ფეჰლევი მართავდა. შაჰის მმართველობისას პოლიტიკური თავისუფლება შეზღუდული იყო, თუმცა, ეს პერიოდი გამოირჩეოდა შუა აღმოსავლეთისთვის უჩვეულო კულტურული თავისუფლებითა და სეკულარული მოდერნიზაციით. შაჰის ბრძანებით, ქალებმა არჩევნებში მონაწილეობის უფლება მიიღეს და სამუშაო ძალასაც შეუერთდნენ. ამავდროულად, 15 წლამდე ასაკში ქორწინება აიკრძალა, განქორწინება კი კანონით დასაშვები გახდა. შაჰმა აკრძალა ჰიჯაბის, როგორც ქალების შემზღუდველი სამოსის, ტარება. დაიწყო საყოველთაო განათლების პოპულარიზებაც, გაიხსნა ახალი კოლეჯები, უნივერსიტეტები და ბიბლიოთეკები, რომლებზეც კაცებსაც და ქალებსაც თანაბრად ჰქონდათ წვდომა; მეტიც, საშუალო განათლების მიღება უფასო გახდა, უნივერსიტეტის სტუდენტებს კი სახელმწიფოსგან ფინანსური ხელშეწყობაც ჰქონდათ.

შაჰის მოდერნიზებული პოლიტიკა ირანელ ტრადიციონალისტებს აღაშფოთებდა, მაგრამ ფეჰლევის მმართველობა დისიდენტების რეპრესიებსა და ცენზურასაც მოიცავდა, რაც, მოგვიანებით, რევოლუციის ერთ-ერთი საბაბი გახდა. ისლამურმა რევოლუციამ კი ირანის ყოველდღიურობა, განსაკუთრებით, კულტურული ცხოვრების სურათი, სრულიად შეცვალა. პოლიტიკური მდგომარეობის ცვლილება განსაკუთრებით მძიმე ქალებისთვის აღმოჩნდა. სავალდებულო გახდა ჰიჯაბის ტარება, ქალებს კი არაერთი ფუნდამენტური უფლება ჩამოერთვათ. ფაროხრუ ფარსა, ირანის პირველი ქალი მინისტრი, რომელიც ქალთა უფლებრივი მდგომარეობის გაუმჯობესებისთვის აქტიურად იბრძოდა, რევოლუციონერებმა დახვრიტეს...

როგორი იყო ფერადოვანი ცხოვრება ირანში რევოლუციამდე — ამის ამსახველი ფოტოები ჟურნალებიდან თუ სხვა მასალებიდან შემოგვრჩა. სურათებისთვის თვალის ერთი გადავლებითაც ჩანს, როგორ შეცვალა რელიგიურმა ფუნდამენტალიზმმა მე-20 საუკუნის ერთ-ერთი ყველაზე მოდერნიზებული აზიური ქვეყანა.