3 მაისი პრესის თავისუფლების საერთაშორისო დღეა, რასაც მთავრობა მისალოცი პოსტით გამოეხმაურა.

რატომ არის მნიშვნელოვანი: პრემიერმინისტრი გვილოცავს ყველა ჟურნალისტს და ხაზს უსვამს, რომ თავისუფალი პრესა არის როგორც ქვეყნის დემოკრატიულობის ხარისხის, ისე მისი დემოკრატიულობისაკენ სწრაფვის ნიშანი.

ღარიბაშვილის მტკიცებით, დღეს ჩვენ გვაქვს თავისუფალი, დამოუკიდებელი და პლურალისტული მედიასივრცე.

  • მაგრამ Human Rights Watch 2022 წელს წერდა, რომ შეშფოთებას იწვევდა თავდასხმები ჟურნალისტებზე და მედიაპლურალიზმის შეზღუდვის მზარდი საფრთხე.
  • გთავაზობთ მმართველი გუნდის წევრების რამდენიმე კომენტარს, რომელიც მედიასთან მათ დამოკიდებულებას ასახავს.
  • კალაძე მთავარის ჟურნალისტს: "თქვენზე დიდი რადიკალები, თქვენზე უბინძურესი ადამიანები ქვეყანაში არ არსებობენ".
  • წულუკიანი ჟურნალისტს: "ნუ ნერვიულობთ, ნუ ნერვიულობთ, წინ კიდევ ბევრი ნერვიულობა გელით".
  • წულუკიანი ჟურნალისტს: "ემა, მოდი, აბა, თქვი, ბიძინას გაუმარ..."
  • კობახიძე ჟურნალისტს: "თქვენი დაკარგული სახე მოვიგეთ, თქვენი წაშლილი სახე მოვიგეთ".
  • ლაგოდეხის საკრებულოს თავმჯდომარის მოადგილე ჟურნალისტს: "იმდენი შენი დედა ვატირე".

უნდა ვახსენოთ ისიც, რომ ხშირად საზოგადოების ინფორმირების როლის შესრულებაში, სწორედ სამთავრობო გუნდის წარმომადგენლები გვიშლიან ხელს, რადგან კრიტიკულ ტელეკომპანიებთან ბოიკოტის რეჟიმში არიან, არ სტუმრობენ მათ სტუდიებს, ხშირად უარს ეუბნებიან კომენტარზე, არ პასუხობენ სატელეფონო ზარებს, რაც ონლაინ მედიისთვის დამატებითი ხელისშემშლელი ფაქტორია.

  • მაგალითად, კულტურის სამინისტრო ღონისძიებებზე მედიებს შერჩევით იწვევს და კრიტიკულ ტელეკომპანიის წარმომადგენლებს საერთოდ არ უშვებს, უწყებების ნაწილი კი აგვიანებს ან საერთოდ არ გვაწვდის საჯარო ინფორმაციას.
  • არც ის დაგვიწყებია, რომ პარლამენტმა მედიას შეზღუდვები დაუწესა, შემდეგ კი რუსული კანონის პროტესტის გამოხატვის გამო ჟურნალისტებს აკრედიტაცია შეუჩერა, რაც ქარტიამ გამოხატვის თავისუფლების შეზღუდვად შეაფასა.

პრემიერი წერს, რომ უტყუარი და დაბალანსებული ინფორმაციის გავრცელება ჟურნალისტის ის პასუხისმგებლობაა, რომელიც საკუთარი ხალხისა და ქვეყნის წინაშე აქვს აღებული და რომლის განუხრელად შესრულებას საზოგადოების მხრიდან დიდი დაფასება მოჰყვება.

  • აქ შეგახსენებთ, როგორ ექცევიან ჟურნალისტებს მისი ხელისუფლების პირობებში: On.ge-ის რედაქტორი, ნეტგაზეთის ჟურნალისტი და ფორმულას ფოტორეპორტიორი პარლამენტის ეზოდან გამოყარეს, აქციის დარბევის ღამეს პუბლიკას ჟურნალისტს სპეცრაზმელმა დაარტყა, მთავარი არხის ჟურნალისტს კი პოლიციელმა.
  • რა თქმა უნდა, ღარიბაშვილი არ იხსენებს 5 ივლისს, როცა ამ "პლურალისტურ გარემოში" მისი განცხადების შემდეგ წაქეზებულმა ძალადობრივმა ჯგუფებმა აქტივისტების ოფისები დაარბიეს და ფიზიკურად გაუსწორდნენ 50-ზე მეტ ჟურნალისტს, რის შემდეგაც ოპერატორი ლექსო ლაშქარავა გარდაიცვალა.
  • არც მუქარის, თავდასხმის, აგრესიის წახალისების, სიძულვილის ენის გამოყენების და ძალადობის ათეულობით საქმეზე საუბრობს და არც მედიასაშუალებების წინააღმდეგ აღძრულ გამოძიებებზე.
  • ალბათ, ისიც დაავიწყდა როგორ წაართვა თეა წულუკიანმა მთავარი არხის ჟურნალისტს მიკროფონი და ამბობდა, რომ არ დაუბრუნებდა, რამდენიმე თვეში კი მისმა ქმარმა კი TV პირველის ჟურნალისტს აგინა.
  • ამას გვეუბნება მთავრობის მეთაური, რომელსაც სხვადასხვა დროს ჟურნალისტებისთვის დამამცირებლად მიუმართავს.
  • მაგალითად, 2021 წელს მთავარი არხის ჟურნალისტის მიერ დასმული კითხვის პასუხად თქვა: "მინდა მოგიწოდოთ ყველას, მეტი სიყვარულით ილაპარაკოთ, მათ შორის თქვენს ბელადზეც".
  • იყო შემთხვევებიც, როცა მან ჟურნალისტს პარტიული აქტივისტი, ნაცმოძრაობის წევრი უწოდა, ერთ-ერთს კი კითხვის დასმის გამო უთხრა: "ვინ ხარ შენ, ჩემი უფროსი ხარ?".
  • პრემიერი თავის პოსტში არ უღრმავდება და არ განიხილავს იმას, რომ მისი მსგავსი რიტორიკა ახალისებს სიძულვილის ჯგუფების აგრესიას ჟურნალისტების მიმართ.