NATO-ის გენერალურმა მდივანმა იენ სტოლტენბერგმა შვეიცარიულ გამოცემასთან Le Temps საქართველოს, უკრაინის, რუსეთისა და ნატოს ურთიერთობებზე ისაუბრა. მისი თქმით, მხოლოდ ქართველების და უკრაინელების გადასაწყვეტია აირჩევენ თუ არა ნატოში ინტეგრაციის გზას და არავის აქვს უფლება მათ გადაწყვეტილებაში ჩაერიოს. სტოლტენბერგი ასევე აღნიშნავს, რომ არ არსებობს შეთანხმება, რომელიც ნატოს გაფართოვებას უკრძალავს:

ხომ არ ფიქრობთ, რომ უკრაინისა და საქართველოს ნატოში გაწევრების იდეაზე უარის თქმის დროს მოვიდა, რაც რუსეთთან ურთიერთობის გაცოცხლებას შეუწყობდა ხელს. ყოველ შემთხვევაში ევროპელების ნაწილი ასე ფიქრობს.

ძალიან სახიფათო იქნებოდა! თუ ნატო დაიწყებს საუბარს იმაზე, რომ რუსეთთან ურთიერთობის გასამარტივებლად მზადაა დაკეტოს თავისი კარი ისეთი ქვეყნებისთვის, როგორიც უკრაინა და საქართველოა მივიღებთ მიუღებელს: გავლენის სფეროების აღდგენას, როდესაც დიდი სახელმწიფოები პატარა ქვეყნების ბედს წყვეტენ. ევროპაში სტაბილურობისა და უსაფრთხოების უზრუნველყოფის მთავარი პრინციპი, რომელსაც ყველა ქვეყანამ და მათ შორის რუსეთმა ხელი მოაწერა, მაგალითად ჰელსინკის აქტში, არის ის, რომ თითოეულ ერს აქვს უფლება აირჩიოს საკუთარი გზა, მათ შორის, უსაფრთხოების საკითხში. თითოეული სუვერენული სახელმწიფოს გადასაწყვეტია სურს, თუ არა სამხედრო ალიანსის წევრობა. ჩვენთვის მიუღებელია დიდმა სახელმწიფოებმა გადაწყვიტონ მისცენ უფლება ან/და აიძულონ ალიანსში გაწევრიანება. ორივე მიდგომა არის არის მიუღებელი. განსაკუთრებით ისეთი ქვეყნებისთვის როგორიც ჩემია - ნორვეგიისთვის, ან შვეიცარიისთვის. როგორც კი დავიწყებთ საუბარს გავლენის სფეროების აღდგენის შესაძლებლობაზეც კი, ძალიან სრიალა და სახიფათო ფერდობზე აღმოვჩნდებით. მხოლოდ უკრაინელებსა და ქართველებს შეუძლიათ გადაწყვიტონ გაწევრიანდნენ თუ არა ნატოში, ალიანსის წევრი 28 ქვეყნის თანხმობით. სხვა არავის აქვს უფლება ჩაერიოს ამ გადაწყვეტილებაში.

მოსკოვში მიაჩნიათ, რომ NATO აშშ-ის გავლენის სფეროს ნაწილია და საბჭოთა კავშირის დაშლის დროს აღებული ვალდებულებები ალიანსის გაფართოების შეზღუდვასთან დაკავშირებით არ იქნა შესრულებული. ალბათ, ეს ხსნის მათ პასუხს, მაგალითად უკრაინაში. რას იტყვით?

არ არსებობს ასეთი შეთანხმებები ან დაპირებები, შემიძლია დოკუმენტები განახოთ და დაგიმტკიცოთ. არსებობის შემთხვევაში კი სრულიად მიუღებელი იქნებოდა. რა უფლებით შეეძლოთ ვაშინგტონსა და მოსკოვს პოლონეთისა და ესტონეთის მომავალზე შეთანხმება? ყველა ქვეყანას, პატარასა თუ დიდს, აქვს უფლება აირჩიოს თავისი კურსი. ბალტიის ქვეყნების ნატოში გაწევრიანება ალიანსის იძულება არ ყოფილა. ეს აბსოლუტურად დემოკრატიული პროცესი იყო. თუ ნატო უარს იტყოდა, იმის გამო, რომ მოსკოვი იყო წინააღმდეგი, იმავეს განმარტებას გავაკეთებდი. რუსეთის პატარა მეზობელი ქვეყნიდან წამოსულს როგორ შემიძლია დავიცვა ის? რა თქმა უნდა, რუსეთი წინააღმდეგი იყო ნორვეგიის ნატოში გაწევრიანებისა 1949 წელს. საბედნიეროდ, ჩვენ ეს დემოკრატიულად გადავწყვიტეთ. შვედეთმა გადაწყვიტა არ შეერთებოდა ალიანსს და ჩვენ პატივს ვცემთ მის გადაწყვეტილებას. ასევე, ვერ მივიღებდი იმას, რომ შვეიცარიას ვინმემ ნატოში გაწევრიანება აიძულოს.