როცა ვფიქრობ, როგორ უთენდება დღე და უღამდება იმ ოთხ კედელში ჩემს შვილს, რაც დრო გადის, უფრო და უფრო გული მეწვის. მე არ ვიცი როდემდე გაუძლებ ამ ბოღმას გულში. იტყვიან, სხვას შვილები უკვდებიან და შენ ცოცხალი მაინც გყავსო და მალე გამოუშვებენო, ბევრი მამხნევებს. არა, ხალხნო, მე შვილი ციხისთვის არ მომივლენია ამ დუნიაზე, ის მოვავლინე იმისთვის, რომ ცხოვრებით დატკბეს და იხაროს. ყოველთვის შეგვეძლო, ევროპაში გადაცხოვრება, მაგრამ არა. საქართველოში დავრჩით იმიტომ, რომ გვიყვარს ჩვენი სამშობლო, საქართველო. აი, ახლა კიდევ მეტყვიან, აი, შენი საყვარელი საქართველო, გაგიმწარა თუ არა ცხოვრებაო? როგორ ფიქრობთ, ხალხნო, საქართველო და ქართველი ერი გაწირავს ბერძენ ვაჟკაცს, რომლის სამშობლოც საქართველოა? ლაზა, მამი, შევაკვდები ამ რუსეთუმე მთავრობას, აუცილებლად შენ გარეთ იქნები.
კომენტარები